Santo do día para o 16 de febreiro: a historia de San Gilberto

Gilberto naceu en Sempringham, Inglaterra, no seo dunha familia adiñeirada, pero seguiu un camiño moi diferente do que se esperaba del como fillo dun cabaleiro normando. Enviado a Francia para os seus estudos superiores, decidiu continuar os seus estudos de seminario. Regresou a Inglaterra aínda non ordenado sacerdote e herdou varias propiedades do seu pai. Pero Gilberto evitou a vida fácil que podería levar nesas circunstancias. Pola contra, viviu unha vida sinxela nunha parroquia, compartindo o máximo posible cos pobres. Despois da súa ordenación sacerdotal exerceu de pastor en Sempringham. Entre a congregación había sete mulleres novas que lle expresaran o desexo de vivir na vida relixiosa. Como resposta, Gilberto fixo construír unha casa adxacente á igrexa. Alí viviron unha vida austera, pero que atraía cada vez máis números; ao final engadíronse irmás laicas e irmáns laicos para traballar a terra. A orde relixiosa formada acabou por coñecerse como Gilbertini, aínda que Gilbert esperaba que os cistercienses ou algunha outra orde existente asumisen a responsabilidade de establecer unha regra de vida para a nova orde. Os Gilbertini, a única orde relixiosa de orixe inglesa fundada durante a Idade Media, continuaron prosperando. Pero a orde rematou cando o rei Enrique VIII suprimiu todos os mosteiros católicos.

Co paso dos anos medrou un costume especial nas casas da orde chamado "o prato do Señor Xesús". As mellores porcións da cea foron colocadas nun prato especial e compartidas cos pobres, reflectindo a preocupación de Gilbert polos menos afortunados. Ao longo da súa vida Gilberto viviu dun xeito sinxelo, consumiu pouca comida e pasou boa parte de moitas noites en oración. A pesar dos rigores de tal vida, morreu máis de cen. Reflexión: cando entrou na riqueza do seu pai, Gilberto podería vivir unha vida de luxo, como fixeron moitos dos seus compañeiros sacerdotes naquel momento. Pola contra, optou por compartir a súa riqueza cos pobres. O fascinante hábito de encher "o prato do Señor Xesús" nos mosteiros que estableceu reflectiu a súa preocupación. A operación Rice Bowl de hoxe faise eco dese hábito: comer unha comida máis sinxela e deixar que a diferenza na factura do supermercado axude a alimentar aos famentos.