Santo do día para o 3 de decembro: a historia de San Francisco Xavier

Santo do día para o 3 de decembro
(7 de abril de 1506 - 3 de decembro de 1552)

A historia de San Francisco Xavier

Xesús preguntou: "Que beneficio tería se alguén gañase o mundo enteiro e perdese a vida?" (Mateo 16: 26a). As palabras foron repetidas a un novo profesor de filosofía que tivo unha carreira moi prometedora no mundo académico, con éxito e unha vida de prestixio e honra diante del.

Francesco Savirio, daquela 24 anos, e vivindo e ensinando en París, non escoitou de inmediato estas palabras. Viñan dun bo amigo, Ignacio de Loyola, cuxa incansable persuasión levou ao mozo a Cristo. Francisco realizou entón os exercicios espirituais baixo a dirección de Ignacio e en 1534 uniuse á súa pequena comunidade, a recén formada Compañía de Xesús. Xuntos en Montmartre xuraron pobreza, castidade, obediencia e servizo apostólico segundo as indicacións do papa.

De Venecia, onde foi ordenado sacerdote en 1537, Saverio marchou a Lisboa e desde alí partiu cara ás Indias Orientais, desembarcando en Goa, na costa oeste da India. Durante os seguintes 10 anos traballou para levar a fe a pobos tan dispersos como os hindús, os malasios e os xaponeses. Pasou gran parte dese tempo na India e exerceu como provincial da nova provincia xesuíta da India.

Alí onde ía, Saverio vivía coa xente máis pobre, compartindo a comida e a vivenda. Pasou infinidade de horas atendendo aos enfermos e pobres, especialmente aos leprosos. Moitas veces non tiña tempo para durmir nin sequera para recitar o breviario pero, como sabemos polas súas cartas, sempre estaba cheo de alegría.

Xavier atravesou as illas de Malaisia ​​e logo ata Xapón. Aprendeu bastante xaponés para predicar a xente sinxela, instruír, bautizar e establecer misións para os que o seguirían. Desde Xapón soñaba con ir a China, pero este plan nunca se realizou. Antes de chegar ao continente, morreu. Os seus restos están gardados na igrexa do Bo Xesús en Goa. El e Santa Teresa de Lisieux foron declarados copatrocinadores das misións en 1925.

Reflexión

Todos estamos chamados a "ir e predicar a todas as nacións - ver Mateo 28:19. A nosa predicación non é necesariamente en praias afastadas, senón ás nosas familias, aos nosos fillos, ao noso marido ou muller, aos nosos colegas. E estamos chamados a predicar non con palabras, senón coa nosa vida diaria. Só co sacrificio, a renuncia a todos os beneficios egoístas, Francisco Xavier podería ser libre de levar a boa nova ao mundo. O sacrificio é ás veces deixar atrás un ben maior, o ben da oración, o ben de axudar a alguén que o necesita, o ben de escoitar a outro. O maior agasallo que temos é o noso tempo. Francisco Xavier entregoulle o seu aos demais.

San Francisco Xavier é o patrón de:

Mariñeiros das misións do
Xoieiros xaponeses