Pídelle á Madonna della Confusione que lle pida a súa poderosa axuda
Santa Virxe, María, nai tenra,
hoxe volve misericordiosamente a túa soberana mirada cara á miña alma,
quen invoca a túa axuda materna!
Aquí, de xeonllos aos teus pés, perante os anxos pídoche:
líbrame, nai, líbrame da confusión do pecado!
Libérame do medo e confía en min
libérame da desesperación para ter a paz do ceo,
libérame da desorde do corazón e diríxeme á vontade de Deus,
concédeme a esperanza, que renace do teu abrazo materno!
Hoxe busco e suspiro por este abrazo e este aspecto teu:
nela aprende a arte do santo abandono a Deus.
No teu santo abrazo, confiado, invoco a ti:
cando a batalla se libra e a tormenta sobe,
ven ao meu rescate, líbrame, oh Mighty Lady!
Nos perigos, nas trampas, nas tentacións, nas probas,
nas desolacións, nos moitos problemas da vida interior,
ven á miña axuda, protexeme, oh María!
Cantas dificultades hai que superar para conseguir a unión con Deus:
sexas ti para asegurar un pouso feliz!
Da morna, do hábito na oración,
por desamor, por inestabilidade interior,
da vellez espiritual, da duplicidade do corazón,
do encanto das riquezas, da avaricia do amor propio
líbrame, mírame, oh María!
E, de novo, protexeme dos reiterados ataques do maligno;
gaña a Satanás, gañao, oh María! Desfai as súas tramas dirixidas á miña alma.
Quere distanciarme de Deus e ti evítalo agora e sempre!
Volvo a orarche con confianza, oh Nai do Ceo:
cando todo se derruba, cando a angustia apreta o corazón,
cando a noite escurece e a cruz pesa sobre os ombreiros,
vés, e sorrídeme o Virxe!
O teu sorriso materno devolve a confianza,
revigoriza o impulso da fe,
renova o impulso á santidade!
No teu corazón vólvete doce para sufrir por Cristo, doce o
Oculto martirio do corazón.
Baixo a túa tutela, xurdirán desexos máis ardentes de sufrir
E contigo bicarei a cruz que Deus me dá.
Colócase con Xesús na cruz, no lugar máis querido polo ceo,
á escola da perfección!
Dame a ciencia sublime do sufrimento con amor e en silencio!
Como Ti, oh María, te ofreciches a Deus no Calvario,
Eu tamén me entrego hoxe ao ceo coa túa axuda materna!
E mentres Xesús vén consolar, ti, Virxe do misterio,
déixame querelo de novo e sempre como o mellor Ben.
Poña o meu pobre corazón a escoitar as chamadas da Palabra,
Peregrino solitario! A súa melodía interior
Faite querido pola miña alma!
Ti, experto discípulo do Evanxeo,
finalmente dá só a faísca de chamas vivas
do amor puro e santo polo que o teu corazón sempre é devorado,
para que eu tamén poida ser consumido polo amor de Deus!
¡Oh! As chamas do teu Inmaculado Corazón, o teu ardente transporte cara ao ceo.
Lembre, nai: unha faísca, unha faísca!
Déixame beber lume que salpica os impulsos insatisfeitos dun corazón de Deus!
E eu tamén arderé por fin con transportes seraficos!
Unha última graza pídoche, oh Noble Madonna:
dame paixón e transporte por Xesús no Santísimo.
Que o garde como o maior tesouro,
que o adoras como unha Presencia morada,
que sente os latidos do corazón devoradores do seu Divino Corazón escondidos dentro da Hostia!
Que o queres, oh Nai, co teu amor, o miras cos teus ollos.
Coa transparencia inmaculada do teu corazón,
repara o abandono e os moitos Xetsemaní do Señor
nos nosos tabernáculos!
Aceptalo de novo no fondo da miña alma,
en comuñóns frecuentes e transformadoras.
E despois, despois dos problemas da vida de fe,
déixame morrer santo, na compaña dos anxos e dos santos.
Nos teus brazos e no teu Corazón
O tránsito ao ceo será doce,
o éxodo, que xa comezou, a Deus.
E escoltado por ti,
Entrarei feliz no ceo
cantar para sempre
o Pai, o Fillo e o Espírito Santo,
dentro do teu incesante canto de amor. Amén
Creo, sete Pater, sete Ave e sete Gloria polas intencións da Raíña da Paz
Saco. Alessandro M. Minutella