Solicitude á Virxe das tres fontes para pedir graza
Porén, dignamente, a maior parte da Virxe da Revelación, que están na Divina Trinidade
volve cara a nós, a túa mirada misericordia e benigna. ¡Ai María! Ti que es o noso poderoso
avoga ante Deus, que con esta terra do pecado obteña gracias e milagres para a conversión do
incrédulos e pecadores, obteremos do teu Fillo Xesús coa salvación da alma, incluso da
perfecta saúde corporal e as gracias que necesitamos.
Dálle á Igrexa ea cabeza dela, o pontífice romano, a ledicia de ver a conversión do
os seus inimigos, a propagación do Reino de Deus sobre toda a terra, a unidade de crentes en Cristo, a paz
das nacións, para que poidamos amar mellor e servirche nesta vida e merecemos vir
día para verte e grazas eternamente no ceo.
Amen.
As aparicións das Tres Fontes
Bruno Cornacchiola naceu en Roma o 9 de maio de 1913. A súa familia, composta por pais e cinco fillos, era moi pobre, material e espiritualmente. O pai, a miúdo bébedo, pouco interesaba nos seus fillos e malgastaba o diñeiro na taberna; a nai, tendo que pensar en manter á familia, foi acosada polo traballo e pouco se preocupou polos seus fillos.
Á idade de catorce anos Bruno marchou de casa e viviu, ata o momento do seu servizo militar, como un vagabundo, abandonado para si mesmo, nos pavimentos e nas zonas máis escuálidas da marxinación de Roma.
En 1936, despois do seu servizo militar, Bruno casou con Iolanda Lo Gatto. A primeira filla foi Isola, a segunda Carlo, a terceira Gianfranco; despois da súa conversión tivo outro fillo.
Participou como voluntario desde moi novo na guerra de España, militando do lado dos marxistas. Alí coñecera a un protestante alemán que lle inculcara un feroz odio ao Papa e ao catolicismo. Así, en 1938, mentres estaba en Toledo, mercou un puñal e gravou na folla: "A morte o Papa!". En 1939, despois da guerra, Bruno regresou a Roma e obtivo un traballo como controlador na compañía de tranvías. Uniuse ao Partido de Acción e aos Bautistas, e máis tarde uniuse aos "Adventistas do Sétimo Día". Entre os adventistas, Bruno foi nomeado director da mocidade misionera adventista de Roma e do Lacio e distinguiuse polo seu compromiso e fervor contra a Igrexa, a Virxe e o Papa.
A pesar de todos os intentos feitos pola súa muller para convertelo (para agradalo aceptou facer os nove venres do Sagrado Corazón), durante moitos anos fixo todo para eliminar a Iolanda do catolicismo, chegando a incendiar a todos os imaxes dos santos e incluso o crucifixo da súa noiva. Finalmente, Iolanda, por amor ao seu marido, viuse obrigada a retirarse da Igrexa.
O 12 de abril de 1947 foi o protagonista das aparicións do Tre Fontane. Desde entón, o vident pasou toda a súa vida defendendo a Eucaristía, a Inmaculada Concepción e o Papa e posteriormente fundou unha obra catequética, o SACRI (Schiere Arditi di Cristo Re Immortale). Deu innumerables conferencias desde Canadá a Australia, contando a historia da súa conversión. Este compromiso seu deulle a oportunidade de coñecer a varios papas: Pío XII, Xoán XXIII, Paulo VI e Xoán Paulo II.
Bruno Cornacchiola morreu o 22 de xuño do 2001, festa do Sagrado Corazón de Xesús.
Bruno Cornacchiola declarou que a Virxe na primeira aparición díxolle: «Eu son a que está na divina Trinidade. Son a Virxe da Revelación. Perségueme, xa basta! Vólvese entrar ás ovellas santas, corte celestial na terra. O xuramento de Deus é e permanece inmutable: os nove venres do Sagrado Corazón que fixeches, empurrados con amor pola túa fiel esposa, antes de entrar no camiño das mentiras, salváronte! »».