Unha devoción para superar a ansiedade

Bota a túa carga sobre o Señor, el o apoiará! Deus nunca deixará tremer aos xustos! —Palmo 55:22 (CEB)

Teño un xeito de manter a ansiedade coma un compañeiro íntimo, non disposto a deixala. Invítoo por un momento e despois doulle o paseo pola casa. Unha preocupación flota na miña cabeza e, en vez de combatela ou incluso poñela nas mans de Deus, constrúoa, aliméntaa doutras preocupacións e pronto as preocupacións multiplicáronse, poñéndome en espera.

O outro día alimentaba a ansiedade con máis ansiedade, atrapándome nunha prisión propia. Despois recordei algo que o meu fillo, Tim, no seu último instituto lle dixo á miña muller, Carol. Era un domingo pola noite e tiña un proxecto que precisaba completar, cun prazo que se aveciña e a súa nai unha vez preguntou demasiadas cousas sobre o seu progreso.

"Mamá", dixo Tim, "a túa ansiedade non me fai facer máis rápido".

Ah, a inesperada sabedoría dun adolescente, perforando o encanto da ansiedade. Cantas veces dende que usei esas palabras para min. Rick, a túa ansiedade non está a axudarche a facer as cousas. Por iso pido á preocupación que se vaia, que o tire fóra, que o envíe a facer as maletas, batan a porta e desexo un querido adeus. Ao final, cal é a miña ansiedade? "Aquí, Deus", podo dicir, "preocupate. Xa me fartou. "El marchou.

Estimado señor, estou feliz de transmitir as preocupacións de hoxe. Sospeito que mañá teño máis para ti. —Rick Hamlin

Cavando máis: Proverbios 3: 5-6; Mateo 11:28