Unha espléndida dama apareceu á irmá Elisabetta e ocorreu o milagre da Virxe do Choro Divino.

A aparición de Madonna do Divino Lamento Sor Elisabetta, que tivo lugar en Cernusco, nunca recibiu o visto e prace oficial da Igrexa. Non obstante, o cardeal Schuster comentou que a Nosa Señora atoparía o camiño por si mesma. O cardeal Martini tamén autorizou indirectamente o nome dunha igrexa parroquial en Cernusco en honra á Madonna do Divin Pianto.

A aparición tivo lugar ás 22.30 horas, cando as monxas de garda na enfermería escoitaron falar a sor Elisabetta. Ao principio, pensaron que o era falando no teu sono, pero a monxa estaba completamente esperta e diante dela había un señora espléndida que veu consolala. Nosa Señora dixo o clarividente para rezar, confiar e esperar e prometeu volver 22 ou 23 do mes seguinte.

Pero o visionario foi cego, polo que as irmás quedaron sorprendidas ao escoitar a historia. Porén, o 3 de febreiro seguinte, a irmá Elisabetta foi atopada lacrime porque a Madonna non aparecera como prometeu. Ela pensou que fixera algo mal. O 22 de febreiro, porén, a Virxe volveu e foi recoñecida como tal pola monxa.

Nosa Señora das Divinas Bágoas devolve a vista e a saúde a Sor Elisabetta

A Madonna do Choro Divino levaba unha capa celeste e tivo o Neno Xesús preto do seu corazón. Eles fluíron no rostro de Xesús grandes bágoas. A Virxe explicou que o Neno choraba porque non era suficiente amado e desexado.

A irmá Elisabetta pedíralle á Madonna lévaa con el ao Ceo, pero a Virxe respondeu que tiña que quedar alí para dar testemuño da súa mensaxe. Sor Elisabetta pediu un sinal, e Nosa Señora respondeu antes de desaparecer que lle restauraría a saúde. E así o fixo, a monxa recuperouse por completo.

A noticia do milagre espallouse rapidamente e a monxa foi trasladada a Casa Madre en via Quadronno en Milán para evitar conmoción. Nunca falou do seu milagre. Despois da súa morte, o 15 de abril de 1984, o seu cadáver foi devolto a Cernusco. A sala das aparicións transformouse en capela, cunha estatua da Virxe que corresponde á visión da monxa. No chan, protexido por cristais, segue sinalizado o punto onde tivo lugar a Virxe baixa os pés.

Hoxe, no muro da capela, está o silueta dunha árbore con corazóns de prata, símbolos das grazas recibidas.