Un científico ruso en Medjugorje conta a súa historia: Aquí está a solución a todos os problemas

Da Paul Tescione - 31 agosto, 2019

Sergej Grib, un guapo home de mediana idade, casado e con dous fillos, vive en Leningrado, onde estudou física especializándose no estudo dos fenómenos atmosféricos e do campo magnético terrestre. Dende hai anos, despois daquela extraordinaria experiencia mística que o levou á fe, interesouse polos problemas relixiosos e é membro dunha asociación que se ocupa de problemas da ciencia e da fe. O 25 de xuño foi interrogado por un editor de Sveta Bastina.

Do colexio ateo ao soño da icona e ao encontro co staret que emana luz e alegría

D. Vostede é un cristián ortodoxo e un erudito. Asistiches a escolas onde todo fala contra Deus: como explicas a túa fe e o seu crecemento?

R. Si, para min isto é un milagre. Meu pai é profesor, nunca rezou na miña presenza. Nunca falou contra a fe nin contra a igrexa, nunca se mofaba de nada, pero nin sequera o recomendaba.
Cando tiña trece anos, meu pai mandoume a unha escola na que só asistían os que pertencían ás clases altas e na que había a esperanza de que ían levar adiante a nova sociedade, a que naceu da revolución de 1918. Para min este período da miña vida foi moi pesado. Non podía encaixar. Xunto comigo había xente nova, estaban os meus superiores, pero eran imposibles para min. Non había respeto por nada e ninguén, nin amor; Só atopei egoísmo, estaba triste.
E así unha noite ofrecéronme un soño, que non só me axudou a seguir sendo crente, senón que me parece que me levou a alegría dun encontro con Deus, que me fai vivir profundamente na súa presenza no mundo.

D. Podes contarnos algo deste soño?

R. Claro. Nun soño vin unha icona divina. Estaba viva ou apareceu, non podo dicir exactamente. Entón foi liberada con forza unha luz que penetrou profundamente na miña alma. Nese instante sentínme unido á icona, unido a María. Estaba plenamente feliz e en paz profunda. Non sei canto durou este soño, pero a realidade daquel soño aínda continúa. Desde entón convertínme noutra persoa.
A miña estancia no internado tamén me resultou máis fácil. A alegría que sentín ninguén a podía entender, nin sequera eu podía explicala. Nin os meus pais entendían nada. Só viron en min un gran cambio.

D. Non atopaches a ninguén que descubrise algo sobre ti?

R. Si, era un "staret" (mestre espiritual). Meus pais tiñan unha pequena propiedade preto dun convento que, por sorte, durante aquela salvaxe rabia contra a igrexa non fora pechada nin destruída. Sentín que algo me atraía alí e por iso entrei na igrexa. Aos meus pais non me gustou, pero non mo prohibían porque, se non podían entender a miña alegría, decatáronse de que era profundamente certo.
E naquela igrexa coñecín un staret. Creo que non intercambiei nin unha palabra con el, pero entendín que me entendía e que non era necesario falar con el nin das miñas vivencias nin da miña alegría. Bastaba con sentarme ao seu carón e ser feliz, meditando na experiencia daquel soño.
Deste relixioso emanaba algo indescriptible, algo que sintonía coa miña alegría e fun feliz. Teño a impresión de que me entendeu, de que falei con el moitas veces e de que escoitaba todo co mesmo cariño.

A ciencia axúdame a crer.Sen Deus non hai vida

P. Que foi da súa fe despois? Os teus estudos axudáronche despois a comprender a fe?

R. Debo recoñecer que o coñecemento axúdame a crer, nin nunca me fixo cuestionar a miña fe. Sempre me sorprendeu que os profesores puidesen dicir que Deus non existe, porén nunca conderei a ninguén porque levaba no corazón o segredo do meu soño e sabía o que significaba para min. Sempre estiven convencido de que a ciencia sen fe é perfectamente inútil, pero cando o home cre é de gran axuda para el.

D. Falando de Deus que nos podes dicir?

R. Antes mencionei a miña experiencia con ese staret. Mirando para o seu rostro, sentín coma se o seu rostro fose o centro dun sol, do que emanaban raios que me impactaban. Entón tiven a certeza de que a fe cristiá é a verdadeira fe. O noso Deus é o verdadeiro Deus. A realidade principal do mundo é Deus. Sen Deus non hai nada. Non podo pensar que podo existir, pensar, traballar sen Deus.Sen Deus non hai vida, non hai nada. E repito isto unha e outra vez. Deus é a primeira lei, a primeira materia de todo coñecemento.

Como cheguei a Medjugorje

Hai tres anos oín falar de Medjugorje por primeira vez na casa dun amigo, profesor de bioloxía e especializado en xenética. Xuntos vimos unha película sobre Medjugorje en francés. Produciuse unha longa discusión entre nós. O amigo estaba entón estudando teoloxía; despois de graduarme, abrazo o estado eclesiástico "para axudar a que a xente se achegue a Deus". Agora está feliz.
Recentemente, de camiño a Viena, quería coñecer a tarxeta. Franz Koenig, o primado de Austria. E foi o cardeal quen me convenceu de vir a Medjugorje "Pero eu son un cristián ortodoxo", opuxei. E el: "Por favor, vai a Medjugorje! Vai atopar unha oportunidade única para ver e experimentar feitos moi interesantes”. E aquí estou.

D. Hoxe é o 8o aniversario. Cal é a túa impresión?

R. Magnífico! Pero aínda terei que pensar moito nisto. Porén, polo de agora podo dicir: Paréceme que aquí está a resposta e a solución a todas as preguntas do mundo e da xente. Síntome un pouco só porque probablemente sexa o único ruso que está aquí hoxe. Pero en canto volva falarei con moitos dos meus amigos. Vou a Alexis, patriarca de Moscova. Tentarei escribir sobre este fenómeno. Creo que é fácil falar cos rusos de paz. O noso pobo quere a paz, a alma do noso pobo anhela o divino e sabe descubrilo. Estes eventos son de gran axuda para todos os que buscan a Deus.

D. Queres dicir algo máis?

R. Falo como home e como científico. A primeira verdade da miña vida é que Deus é máis real que calquera outra cousa no mundo. El é a fonte de todo e de todos. Estou convencido de que ninguén pode vivir sen el.Ninguén. Para iso non hai ateos. Deus dános tal alegría que non se pode comparar con nada do mundo.
Por iso quero convidar a todos os lectores: non vos deixedes atar por nada do mundo e nunca vos desvinculedes de Deus! Non cedas á tentación do alcol, das drogas, do sexo, do materialismo. Resista estas tentacións. É conveniente. Insto a todos a traballar e rezar xuntos pola paz.

Fonte: Eco de Medjugorje n.º 67 - Traducido por sor Margherita Makarovi, de Sveta Batina, setembro de 1989.