Evanxeo do 19 de setembro de 2018

Primeira carta de San Pablo Apóstolo a Corintios 12,31.13,1-13.
Irmáns, aspiran a maiores carismas! E eu vou amosar-lle o mellor xeito de todos.
Mesmo se eu falase os idiomas dos homes e dos anxos, pero non tivese caridade, son coma un bronce que resoa ou un cymbal que se encerra.
E se tivese o don da profecía e coñecese todos os misterios e toda a ciencia, e posuíse a plenitude da fe para transportar as montañas, pero non tiña caridade, non son nada.
E aínda que repartise todas as miñas substancias e dame que o corpo fose queimado, pero eu non tiña caridade, nada me beneficia.
A caridade é paciente, a caridade é benigna; a caridade non ten envexa, non se jacta, non se incha,
non despreza, non busca o seu interese, non se enfada, non ten en conta o mal recibido,
el non goza da inxustiza, pero goza da verdade.
Todo cobre, cre todo, espera todo, aguanta todo.
A caridade nunca rematará. As profecías desaparecerán; o don das linguas cesará e a ciencia desaparecerá.
O noso coñecemento é imperfecto e imperfecto a nosa profecía.
Pero cando chega o que é perfecto, o que é imperfecto desaparecerá.
Cando era pequeno, falaba de neno, pensaba de neno, razoaba de neno. Pero, despois de ser home, que era un neno que abandonei.
Agora vexamos como nun espello, dun xeito confuso; pero logo veremos cara a cara. Agora coñézoo imperfectamente, pero entón saberei perfectamente, como eu tamén son coñecido.
Así son as tres cousas que quedan: fe, esperanza e caridade; pero de todo é maior a caridade!

Salmi 33(32),2-3.4-5.12.22.
Loar o Señor coa arpa,
coa arpa de dez cordas cantada a el.
Cantate al Signore un canto nuovo,
xoga a cítrica con arte e alegría.

A palabra correcta é o Señor
toda obra é fiel.
Adora a lei e a xustiza,
a terra está chea da súa graza.

Bendita a nación cuxo Deus é o Señor,
as persoas que se escolleron a si mesmas como herdeiros.
Señor, a túa graza estea sobre nós,
porque esperamos en ti.

Do Evanxeo de Xesucristo segundo Lucas 7,31-35.
Naquel momento, o Señor dixo:
«A quen entón compararei os homes desta xeración, con quen son semellantes?
Son semellantes a aqueles nenos que, de pé na praza, gritan uns cos outros: tocámosche a frauta e non bailabas; cantamos un lamento e non chorou!
De feito, veu Xoán Bautista que non come pan e non bebe viño, e ti dis: El ten un demo.
O Fillo do Home que come e bebe bebe, e dis: Velaquí un glutón e un borracho, amigo dos cobradores e dos pecadores.
Pero a sabedoría fixo xustiza por todos os seus fillos. "