Evanxeo do 7 de agosto de 2018

Martes da XVIII semana do Tempo Ordinario

Libro de Xeremías 30,1-2.12-15.18-22.
Palabra que o Señor dirixiu a Jeremías:
O Señor Deus de Israel di: "Escribe nun libro todas as cousas que che vou dicir,
Así di o Señor: "A túa ferida é incurable. a súa praga é moi grave.
Para a súa ferida, non hai remedios, non se forma cicatriz.
Todos os teus amantes esquecéronse, xa non te buscan; porque te peguei como un inimigo golpea con severa castigo, polas túas grandes iniquidades, polos teus moitos pecados.
Por que choras pola túa ferida? Incurable é a súa praga. Por mor da túa gran iniquidade, dos teus moitos pecados, fixenvos estes males.
Así di o Señor: "Velaí restaurarei o destino das tendas de Xacob e teremos compaixón polas súas casas. A cidade reconstruirase sobre as ruínas e o palacio levantarase de novo no seu lugar.
Xurdirán himnos de eloxios, voces de xente animando. Multiplicalos e non diminuirán, honraréndoos e non serán menosprezados,
os seus fillos serán como antes, a súa asemblea será estable ante min; mentres castigarei a todos os seus adversarios.
O seu líder será un deles e o seu comandante sairá deles; Achegareino e el me achegará. ¿Por quen é quen arrisca a vida para achegarse a min? Oráculo do Señor.
Ti serás o meu pobo e eu serei o teu Deus.

Salmi 102(101),16-18.19-21.29.22-23.
Os pobos temerán o nome do Señor
e todos os reis da terra a túa gloria,
cando o Señor reconstrue Sión
e aparecerá en todo o seu esplendor.
Recorre á oración dos pobres
e non despreza o seu motivo.

Isto está escrito para a futura xeración
e un novo pobo dará eloxios ao Señor.
O Señor mirou dende o cumio do seu santuario,
dende o ceo miraba a terra,
para escoitar o xemido do prisioneiro,
para liberar aos condenados a morte.

Os fillos dos teus servos terán unha casa,
os seus descendentes estarán firmes diante de ti.
Para que o nome do Señor sexa proclamado en Sión
eo seu eloxio en Xerusalén,
cando os pobos se reúnen
e os reinos para servir ao Señor.

Do Evanxeo de Xesucristo segundo Mateo 14,22-36.

[Despois de que a multitude comera], inmediatamente Xesús obrigou aos discípulos a subirse ao barco e a precedelo no outro banco, mentres que el despedira a multitude.
Despois de deixar a multitude, subiu ao monte, só, para rezar. Cando chegou a noite, aínda estaba só alí enriba.
Mentres tanto, o barco xa estaba a poucos quilómetros do chan e estaba axitado polas ondas, debido ao vento contrario.
Cara ao final da noite chegou cara a eles camiñando sobre o mar.
Os discípulos, cando o vían camiñar sobre o mar, estaban preocupados e dixéronlle: "É unha pantasma" e comezaron a berrar con medo.
Pero inmediatamente Xesús faloulles: «Coraxe, son eu, non teñas medo».
Pedro díxolle: "Señor, se es ti, manda que veña a ti sobre a auga".
E dixo: "Veña!" Peter, baixando do barco, comezou a camiñar sobre a auga e dirixiuse a Xesús.
Pero por mor da violencia do vento, espantouse e, comezando a afundirse, gritou: "Señor, sálvame!".
E inmediatamente Xesús estendeu a man, agarrouno e díxolle: "Home de pouca fe, por que dubidas?"
En canto subimos ao barco, o vento parou.
Os que estaban no barco inclináronse cara el, exclamando: "Ti es realmente o Fillo de Deus!"
Rematado o cruzamento, aterrizan en Genèsaret.
E os veciños, recoñecido Xesús, difundiron a noticia por toda a rexión; todos os enfermos trouxérono,
e suplicáronlle para poder tocar polo menos o dobladillo do seu manto. E os que o tocaron curan.