Evanxeo do 7 de febreiro de 2019

Carta aos hebreos 12,18-19.21-24.
Irmáns, non vos achegastes a un lugar tanxible e a un lume ardente, nin a escuridade, a escuridade e a tormenta,
nin pola explosión das trompetas e o son das palabras, mentres os que o oían imploraban que Deus xa non lles falase;
O espectáculo, de feito, foi tan aterrador que Moisés dixo: Teño medo e tremo.
En vez diso, achegácheste ao monte Sión e á cidade do Deus vivo, á Xerusalén celestial e a infinidade de anxos, á reunión festiva
e á asemblea dos primoxénitos inscritos no ceo, a Deus o xuíz de todos e aos espíritos dos xustos perfeccionados,
ao Mediador do Novo Pacto.

Salmi 48(47),2-3a.3b-4.9.10-11.
Grande é o Señor e digno de todo eloxio
na cidade do noso Deus.
A súa montaña santa, un espléndido outeiro,
é a alegría de toda a terra.

Deus nos seus baluartes
apareceu unha fortaleza inexpugnable.
Como oíramos, así o vimos na cidade do Señor dos exércitos, na cidade do noso Deus; Deus fundouno para sempre.
Lembremos, Deus, a túa misericordia

dentro do teu templo.
Como o teu nome, Deus,
así que o teu eloxio
esténdese ata os extremos da terra;

a túa man dereita está chea de xustiza.

Do Evanxeo de Xesucristo segundo Marcos 6,7-13.
Nese momento Xesús chamou aos Doce e comezou a mandalos dous por dous e deulles o poder sobre espíritos inmundos.
E ordenoulles que, ademais da vara, non tomasen nada para a viaxe: nin pan, nin sela, nin cartos na bolsa;
pero, levando só sandalias, non levaban dúas túnicas.
E díxolles: "Entrando nunha casa, quédate ata que deixes ese lugar.
Se nalgún lugar non te recibirán e vos escoitarán, vaia, sacude o po debaixo dos pés, como testemuño para eles ".
E desaparecidos, predicaron que a xente se convertía,
perseguiron a moitos demos, ungiron a moitos enfermos con aceite e curáronos.