Evanxeo do 1 de febreiro de 2021 co comentario do papa Francisco

LECTURA DO DÍA
Da carta aos xudeus
Heb 11,32-40

Irmáns, que máis direi? Botaría de menos o tempo se quixera falar de Gedeón, Barak, Sansón, Jefta, David, Samuele e os profetas; pola fe conquistaron reinos, exerceron a xustiza, obtiveron o que se prometía, pecharon as mandíbulas dos leóns, extinguiron a violencia do lume, escaparon da espada, sacaron forza da súa debilidade, fixéronse fortes na guerra, repeleron as invasións de estranxeiros.

Algunhas mulleres recuperaron os seus mortos pola resurrección. Outros, entón, foron torturados, non aceptando a liberación que se lles ofreceu, para obter unha mellor resurrección. Finalmente, outros sufriron insultos e lacras, cadeas e prisión. Foron lapidados, torturados, cortados en dous, asasinados pola espada, camiñados cubertos de peles de ovella e de cabra, necesitados, con problemas, maltratados - ¡deles o mundo non era digno! -, deambulando polos desertos, polas montañas, entre as covas e as cavernas da terra.

Todos estes, a pesar de ter sido aprobados pola súa fe, non obtiveron o que se lles prometera: porque Deus organizou algo mellor para que non obtivesen a perfección sen nós.

EVANXEO DO DÍA
Do Evanxeo segundo Marcos
Mk 5,1-20

Naquel momento, Xesús e os seus discípulos chegaron ao outro lado do mar, na terra dos xerásenos. Cando baixou do barco, un home que tiña un espírito impuro atopouno inmediatamente desde as tumbas.

Tiña a súa casa entre as tumbas e ninguén o podía manter atado, nin sequera con cadeas, porque estivera atado varias veces con cadeas e cadeas, pero rompera as cadeas e partira as cadeas e xa ninguén o podía domar. . Continuamente, noite e día, entre as tumbas e nas montañas, berrou e golpeouse con pedras.
Visto a Xesús dende a distancia, correu, botouse aos seus pés e, berrando con forte voz, dixo: «Que queres de min, Xesús, Fillo do Deus Altísimo? Rógoche, en nome de Deus, que non me atormentes! ». De feito, díxolle: "Sae deste home, espírito impuro!" E preguntoulle: "Como te chamas?" «Chámome Lexión - respondeu - porque somos moitos». E suplicoulle con insistencia que non os expulsase do país.

Había unha gran manada de porcos pastando alí na montaña. E implorárono: "Envíanos a eses porcos para que poidamos entrar neles". Deixouno. E os espíritos impuros, saídos, entraron nos porcos e o rabaño saíu correndo do penedo cara ao mar; había uns dous mil e afogaron no mar.

Os seus gandeiros fuxiron entón, levaron as novas á cidade e ao campo e a xente veu ver o que pasara. Chegaron a Xesús, viron o demoníaco sentado, vestido e san, o que fora posuído pola Lexión, e tiveron medo. Os que viron explicáronlles o que pasara co demo posuído e o feito dos porcos. E comezaron a rogarlle que abandonase o seu territorio.

Cando volvía ao barco, o que fora demo suplicou que lle deixasen quedarse con el. Non o permitiu, pero díxolle: "Vai á túa casa, vai á túa casa, dilles que fixo o Señor e a misericordia que tivo por ti". Marchou e comezou a proclamar pola Decápole o que Xesús fixera por el e todos quedaron abraiados.

PALABRAS DO SANTO PAI
Pedimos a sabedoría para non deixarnos atrapados polo espírito do mundo, o que sempre nos fará propostas educadas, propostas civís, boas propostas pero detrás delas hai precisamente a negación de que a Palabra entrou en carne e óso. , da Encarnación da Palabra. O que ao final é o que escandaliza aos que perseguen a Xesús, é o que destrúe a obra do demo. (Homilía de Santa Marta do 1 de xuño de 2013)