Evanxeo do 18 de xaneiro de 2021 co comentario do papa Francisco

LECTURA DO DÍA
Da carta aos xudeus
Heb 5,1-10

Irmáns, cada sumo sacerdote é escollido entre os homes e para o ben dos homes constitúese como tal nas cousas que atinxen a Deus para ofrecer agasallos e sacrificios polos pecados. É capaz de sentir unha compaixón xusta polos que ignoran e erran, e tamén está vestido de debilidade. Debido a isto, el tamén debe ofrecer sacrificios de pecado por si mesmo, como fai polo pobo.
Ninguén se atribúe esta honra a si mesmo, agás aos chamados por Deus, como Aarón. Do mesmo xeito, Cristo non se atribuíu a si mesmo a gloria do sumo sacerdote, pero o que lle dixo: "Ti es o meu fillo, hoxe engendréite", confírolle como se di noutra pasaxe:
"Es un sacerdote para sempre,
segundo a orde de Melchìsedek ».

Nos días da súa vida terrea ofreceu oracións e súplicas, con fortes berros e bágoas, a Deus que o podía salvar da morte e, polo seu abandono total para el, escoitouno.
Aínda que era un Fillo, aprendeu a obediencia do que sufriu e, perfecto, converteuse na causa da salvación eterna para todos os que o obedecen, sendo proclamado sumo sacerdote por Deus segundo a orde de Melquisedec.

EVANXEO DO DÍA
Do Evanxeo segundo Marcos
Mk 2,18-22

Daquela, os discípulos de Xoán e os fariseos xaxuaban. Chegaron a Xesús e dixéronlle: "¿Por que os discípulos de Xoán e os fariseos xaxúnan, mentres os teus discípulos non xaxuran?"

Xesús díxolles: "¿Poden xaxún os invitados da voda cando o noivo está con eles?" Mentres teñan o noivo consigo, non poden xaxún. Pero chegarán os días en que se lles quitará ao noivo: entón, ese día, xaxuarán.

Ninguén cose un anaco de pano áspero nun traxe vello; se non, o novo parche quítalle algo ao vello tecido e a bágoa empeora. E ninguén bota viño novo en peles vellas, se non, o viño dividirá as peles e o viño e as peles pérdense. ¡Pero viño novo en botellas novas! ».

PALABRAS DO SANTO PAI
¡Ese é o xaxún que quere o Señor! Xaxún que preocupa a vida do irmán, que non ten vergoña - di Isaías - da carne do irmán. A nosa perfección, a nosa santidade segue coa nosa xente, na que somos elixidos e inseridos. O noso maior acto de santidade está precisamente na carne do noso irmán e na carne de Xesucristo, non é ter vergoña pola carne de Cristo que vén hoxe aquí. É o misterio do corpo e sangue de Cristo. Vai compartir pan cos famentos, curar enfermos, anciáns, aqueles que non poden darnos nada a cambio: iso non é avergoñarse da carne! ”. (Santa Marta - 7 de marzo de 2014)