Evanxeo do 1 de decembro de 2018

Revelación 22,1-7.
O anxo do Señor amosoume, Xoán, un río de auga viva tan claro coma o cristal, que saía do trono de Deus e do Cordeiro.
No medio da praza da cidade e a ambos os dous lados do río hai unha árbore da vida que dá doce cultivos e produce froitos cada mes; as follas da árbore serven para curar ás nacións.
E non haberá máis maldicións. O trono de Deus e do Cordeiro estará no seu medio e os seus servos adoraranse a el;
verán o seu rostro e levarán o seu nome na testa.
Xa non haberá noite e xa non necesitarán luz de lámpada nin luz de sol, porque o Señor Deus as iluminará e reinarán para sempre.
Despois, díxome: "Estas palabras son certas e certas. O Señor, o Deus que inspira aos profetas, enviou ao seu anxo a mostrar aos seus servos o que está a pasar en breve.
Aquí, vou vir en breve. Felices os que gardan as palabras proféticas deste libro ”.

Salmi 95(94),1-2.3-5.6-7.
Veña, aplaudimos ao Señor,
animamos á rocha da nosa salvación.
Imos a el para darlle as grazas,
animámolo con cancións de ledicia.

Gran Deus é o Señor, gran rei por encima de todos os deuses.
Na súa man están os abismos da terra,
os picos das montañas son seus.
O seu é o mar, fíxoo,
as súas mans conformaron a terra.

Ven, prostrati que adoramos,
de xeonllos ante o Señor que nos creou.
El é o noso Deus, e nós o pobo do seu pasto,
o rabaño que dirixe.

Do Evanxeo de Xesucristo segundo Lucas 21,34-36.
Nese momento, Xesús dixo aos seus discípulos: "Teña coidado de que os teus corazóns non se pesen en disipacións, borracheiras e preocupacións da vida e que ese día non che vexan de súpeto;
como unha trampa caerá sobre todos os que viven na cara de toda a terra.
Observa e ora en todo momento, para que teñas a forza para escapar de todo o que ten que pasar e para presentarte ante o Fillo do home ».