Evanxeo de hoxe 13 de setembro de 2020 coas palabras do papa Francisco

LECTURA DO DÍA
Primeira lectura

Do libro de Sirach
Sir 27, 33 - 28, 9 (NV) [Gr. 27, 30 - 28, 7]

O rancor e a rabia son cousas horribles,
e o pecador lévaos dentro.

Quen se vingará sufrirá a vinganza do Señor,
que sempre ten presente os seus pecados.
Perdoa a ofensa ao teu veciño
e pola túa oración perdoaranse os teus pecados.
Un home que está enfadado con outro,
como pode pedirlle curación ao Señor?
O que non ten piedade do seu semellante,
como pode defender os seus pecados?
Se el, que só é carne, ten rancor,
como pode conseguir o perdón de Deus?
Quen expiará os seus pecados?
Lembra o final e deixa de odiar,
de disolución e morte e permanecen fieis
aos mandamentos.
Lembra os preceptos e non odias ao teu veciño,
o pacto do Altísimo e esquece os erros dos demais.

Segunda lectura

Da carta de San Pablo o Apóstolo aos romanos
Rom 14,7-9

Irmáns, ningún de nós vive por si mesmo e ningún morre por si mesmo, porque se vivimos, vivimos para o Señor, se morremos, morremos polo Señor. Se vivimos ou morremos, pertencemos ao Señor.
Por iso Cristo morreu e volveu á vida: ser o Señor dos mortos e dos vivos.

EVANXEO DO DÍA
Do Evanxeo segundo Mateo
Mt 18,21-35

Nese momento, Pedro achegouse a Xesús e díxolle: «Señor, se o meu irmán comete pecados contra min, cantas veces debo perdoalo? ¿Ata sete veces? ». E Xesús respondeulle: «Non cho digo ata sete veces, senón ata setenta veces sete.
Por esta razón, o reino dos ceos é como un rei que quería resolver contas cos seus servos.
Comezara a liquidar as contas cando se lle presentou a un home que lle debía dez mil talentos. Dado que non puido pagar, o mestre ordenou que o vendesen coa súa muller, os seus fillos e todo o que posuía, e así pagou a débeda. Entón o criado, postrado no chan, suplicoulle: "Ten paciencia comigo e devolvereiche todo". O amo apiadouse daquel criado, deixouno ir e perdooulle a débeda.
En canto marchou, ese criado atopou a un dos seus compañeiros, que lle debía cen denarios. Agarrouno polo pescozo e atragantouno dicindo: "Devolve o que debes!" O seu compañeiro, postrado no chan, rezoulle dicindo: "Ten paciencia comigo e devolvereiche". Pero non quixo, foi e mandouno na cadea ata que pagou a débeda.
Ao ver o que estaba a ocorrer, os seus compañeiros sentíronse moi arrepentidos e foron denunciar ao seu amo todo o sucedido. Entón o mestre convocou ao home e díxolle: "Servo malvado, perdoei toda esa débeda porque me pediches. Non debías ter piedade do teu compañeiro, do mesmo xeito que eu teño piedade de ti? ”. En rabia, o amo entregouno aos torturadores, ata que pagou todo o debido. Así tamén o meu Pai celestial fará contigo se non perdoas do teu corazón, cada un ao seu irmán ".

PALABRAS DO SANTO PAI
Dende o noso bautismo, Deus perdoounos, perdoándonos unha débeda insolvente: o pecado orixinal. Pero, esa é a primeira vez. Entón, cunha misericordia ilimitada, perdoa todos os pecados en canto mostramos un pequeno sinal de arrepentimento. Deus é así: misericordioso. Cando teñamos a tentación de pechar o corazón a quen nos ofendeu e pedir perdón, lembremos as palabras do Pai celestial ao criado sen piedade: «Perdoche toda esa débeda porque me pediches. ¿Non debías ter compaixón do teu compañeiro, igual que eu teño piedade de ti? " (vv. 32-33). Calquera que experimentou a alegría, a paz e a liberdade interior que vén de ser perdoado pode abrirse á posibilidade de perdoar á súa vez. (Angelus, 17 de setembro de 2017