Evanxeo de hoxe 16 de setembro de 2020 coas palabras do papa Francisco

LECTURA DO DÍA
Dende a primeira carta de San Pablo o Apóstolo aos corintios
1Cor 12,31 - 13,13

Os irmáns, en cambio, desexan intensamente os maiores carismas. Entón, móstrovos o xeito máis sublime.
Se falase as linguas dos homes e dos anxos, pero non tivese caridade, sería como un bronce retumbante ou un platillo resonante.
E se tivese o don da profecía, se soubese todos os misterios e tivese todo o coñecemento, se tivese fe suficiente para levar montañas, pero non tivera caridade, non sería nada.
E aínda que entregase todos os meus bens como comida e entregase o meu corpo para presumir diso, pero non tivera caridade, non me serviría de nada.
A caridade é magnánima, a caridade é benevolente; non ten envexa, non presume, non incha de orgullo, non lle falta respecto, non busca o seu propio interese, non se enfada, non ten en conta o mal recibido, non goza da inxustiza senón que se alegra da verdade. Todos desculpen, todos cren, todos esperan, todos perduran.
A caridade nunca rematará. As profecías desaparecerán, o don das linguas cesará e o coñecemento desaparecerá. De feito, imperfectamente sabemos e profetizamos imperfectamente. Pero cando chegue o perfecto, o imperfecto desaparecerá. Cando era neno, falaba de neno, pensaba de neno, razoaba de neno. Convertido en home, eliminei o que é un neno.
Agora vemos dun xeito confuso, coma nun espello; entón veremos cara a cara. Agora sei imperfectamente, pero logo saberei perfectamente, como tamén son coñecido. Polo tanto, agora quedan estas tres cousas: fe, esperanza e caridade. Pero o máis grande de todos é a caridade.

EVANXEO DO DÍA
Do Evanxeo segundo Lucas
Lc 7,31: 35-XNUMX

Naquel momento, o Señor dixo:

“Con quen podo comparar a xente desta xeración? A quen é semellante? É semellante aos nenos que, sentados na praza, se berran así:
"Tocamos a frauta e ti non bailabas,
cantamos un lamento e non choraches! ”.
De feito, veu Xoán Bautista, que non come pan e non bebe viño, e vostede di: "É demonio". O Fillo do Home veu, comendo e bebendo, e dis: "Aquí hai un glotón e un borracho, amigo dos recadadores de impostos e pecadores!".
Pero a Sabedoría foi recoñecida como só por todos os seus fillos ».

PALABRAS DO SANTO PAI
Isto é o que sofre o corazón de Xesucristo, esta historia de infidelidade, esta historia de non recoñecer as caricias de Deus, o amor de Deus, dun Deus namorado que te busca, busca que ti tamén sexas feliz. Este drama non aconteceu só na historia e rematou con Xesús. É o drama de todos os días. Tamén é o meu drama. Cada un de nós pode dicir: 'Podo recoñecer o tempo no que fun visitado? ¿Visítame Deus? ' Cada un de nós pode caer no mesmo pecado que o pobo de Israel, no mesmo pecado que Xerusalén: non recoñecer o tempo no que fomos visitados. E todos os días o Señor visítanos, todos os días chama á nosa porta. Escoitei algunha invitación, algunha inspiración para seguilo máis de preto, para facer unha obra de caridade, para rezar un pouco máis? Non sei, tantas cousas ás que o Señor nos invita todos os días a atoparnos. (Santa Marta, 17 de novembro de 2016)