Evanxeo de hoxe 23 de novembro de 2020 coas palabras do papa Francisco

LECTURA DO DÍA
Do libro do Apocalipse de San Xoán o Apóstolo
Ap 14,1-3.4b-5

Eu, Xoán, vin: aquí está o Cordeiro de pé no monte Sión, e con el cento corenta e catro mil persoas, que levaban o seu nome e o nome do seu Pai escrito na testa.

E escoitei unha voz que viña do ceo, coma o ruxido de augas estupendas e coma o estruendo dun forte trono. A voz que escoitei era como a dos cítares que se acompañaban na canción coas súas liras. Cantan coma unha nova canción ante o trono e ante os catro seres vivos e os anciáns. E ninguén podía entender esa canción senón os cento corenta e catro mil, os redimidos da terra.
Son os que seguen ao Cordeiro onde queira que vaia. Estes foron redimidos entre os homes como primicias para Deus e para o Cordeiro. Non se atopou mentira na boca: están impecables.

EVANXEO DO DÍA
Do Evanxeo segundo Lucas
Lc 21,1: 4-XNUMX

Nese momento, Xesús levantou a vista e viu aos ricos botar as súas ofrendas ao tesouro do templo.
Tamén viu a unha viúva pobre que lle botou dúas pequenas moedas e dixo: «De verdade dígovos: esta viúva, tan pobre, botou máis que ninguén. De feito, todos eles tiraron parte do seu superfluo como ofrenda. En vez diso, na súa miseria, botou todo o que tiña que vivir ».

PALABRAS DO SANTO PAI
Xesús observa con atención a esa muller e chama a atención dos discípulos sobre o forte contraste da escena. Os ricos deron, con moita ostentación, o superfluo para eles, mentres que a viúva, con discreción e humildade, deu "todo o que tiña que vivir" (v. 44); por iso - di Xesús - ela deu máis que todo. Amar a Deus "de todo corazón" significa confiar nel, na súa providencia e servirlle nos irmáns máis pobres sen esperar nada a cambio. Fronte ás necesidades do noso veciño, estamos chamados a privarnos de algo indispensable, non só do superfluo; estamos chamados a dar algúns dos nosos talentos inmediatamente e sen reserva, non despois de empregalos para os nosos fins persoais ou grupais. (Angelus, 8 de novembro de 2015