Evanxeo de hoxe 25 de marzo de 2020 con comentarios
Do Evanxeo de Xesucristo segundo Lucas 1,26-38.
Naquel momento, o anxo Gabriel foi enviado por Deus a unha cidade de Galilea chamada Nazaret,
a unha virxe, prometida cun home da casa de David, chamado José. A virxe chamábase María.
Entrando nela, dixo: "Saúdoo cheo de graza; o Señor está contigo".
A estas palabras, ela inquietouse e preguntouse cal era o significado de tal saúdo.
O anxo díxolle: "Non teñas medo, María, porque atopaches graza con Deus.
Velaquí, concibirás a un fillo, dará a luz e chamaríalle Xesús.
Será grande e chamado Fillo do Altísimo; o Señor Deus deralle o trono do seu pai David
e reinará para sempre sobre a casa de Xacob e o seu reinado non terá fin. "
Entón María dixo ao anxo: "Como é posible? Non coñezo ao home ».
O anxo respondeu: "O Espírito Santo descenderá sobre ti, o poder do Altísimo botará a súa sombra sobre ti. O que nace será, polo tanto, santo e chamado Fillo de Deus.
Vexa: Elizabeth, a súa parenta, na súa vellez, tamén concibiu un fillo e este é o sexto mes para ela, que todo o mundo dixo estéril:
nada é imposible para Deus ».
Entón María dixo: "Aquí estou, son a criada do Señor, deixe que o que dixeches me suceda."
E o anxo deixouna.
San Amedeo de Lausana (1108-1159)
Monxe cisterciense, entón bispo
Homial Marcial III, SC 72
A palabra descendía no ventre da Virxe
A Palabra veu a si mesma e baixou por debaixo de si cando se fixo carne e viviu entre nós (cf. Xn 1,14:2,7), cando se desposuíu de si mesmo, tomando a forma dun escravo ( cf Fil XNUMX: XNUMX). O seu despido foi un descenso. Non obstante, descendeu para non ser privado de si mesmo, fíxose carne sen deixar de ser Palabra e sen diminuír, tomando á humanidade, a gloria da súa maxestade. (...)
De feito, como o esplendor do sol penetra no vaso sen rompelo e como a mirada cae nun líquido puro e pacífico sen separalo nin dividilo para sondar todo ata o final, así a Palabra de Deus entrou na morada virxinal e deixouna, mentres o peito da Virxe permaneceu pechado. (...) O Deus invisible converteuse, polo tanto, nun home visible; aquel que nin podía sufrir nin morrer, resultou ser sufrido e mortal. O que escapa dos límites da nosa natureza, quería estar contido nela. Pechouse no ventre dunha nai, aquela cuxa inmensidade encerra todo o ceo e a terra. E aquel que o ceo dos ceos non pode conter, as entrañas de María abrazárono.
Se miras como pasou, escoita ao arcanxo explicarlle a María o despregamento do misterio, nestes termos: "O Espírito Santo descenderá sobre ti, o poder do Altísimo botará a súa sombra sobre ti" (Lc 1,35). (...) Porque é vostede o que elixiu con preferencia a todos e sobre todo para que superarás a todos aqueles que antes ou despois estiveron ou estarán alí.