Evanxeo de hoxe 28 de novembro de 2020 coas palabras do papa Francisco

LECTURA DO DÍA
Do libro do Apocalipse de San Xoán o Apóstolo
Apocalipse 22,1: 7-XNUMX

O anxo do Señor mostroume, Xoán, un río de auga viva, claro coma o cristal, que flúe do trono de Deus e do Cordeiro. No medio da praza da cidade, e a ambos os dous lados do río, hai unha árbore da vida que dá froito doce veces ao ano e dá froitos todos os meses; as follas da árbore serven para curar ás nacións.

E xa non haberá maldición.
Na cidade haberá o trono de Deus e do Cordeiro:
os seus servos adorarano;
verán a súa cara
e levarán o seu nome na testa.
Non haberá máis noite,
e xa non necesitarán
da luz dunha lámpada ou da luz do sol,
porque o Señor Deus os iluminará.
E reinarán para sempre e para sempre.

E díxome: «Estas palabras son certas e certas. O Señor, o Deus que inspira aos profetas, enviou ao seu anxo para amosar aos seus serventes as cousas que sucederán en breve. Aquí, vou en breve. Benaventurado quen garda as palabras proféticas deste libro ».

EVANXEO DO DÍA
Do Evanxeo segundo Lucas
Lc 21,34: 36-XNUMX

Nese momento, Xesús dixo aos seus discípulos:

«Teña coidado con si mesmos, para que os seus corazóns non se encarguen de disipacións, borracheiras e preocupacións da vida e que ese día non caia sobre vós de súpeto; de feito, coma unha trampa caerá sobre todos aqueles que viven na face de toda a terra.

Estade atentos a cada momento, rezando, para que teñades a forza de escapar de todo o que está a piques de acontecer e de aparecer ante o Fillo do home ».

PALABRAS DO SANTO PAI
Mantente esperto e ora. O sono interno xurde sempre de darnos a volta a nós mesmos e estar atrapados no recinto da súa vida cos seus problemas, alegrías e penas, pero sempre dándonos a volta. E isto cansa, isto aburre, isto péchase á esperanza. Aquí reside a raíz do entumecemento e da preguiza de que fala o Evanxeo. O Advento invítanos a un compromiso de vixilancia mirando fóra de nós, expandindo a mente e o corazón para abrirnos ás necesidades da xente, dos irmáns, ao desexo dun novo mundo. É o desexo de tantos pobos atormentados pola fame, a inxustiza, a guerra; é o desexo dos pobres, dos débiles, dos abandonados. Esta vez é oportuno para abrir os nosos corazóns, para facernos preguntas concretas sobre como e para quen pasamos a vida. (Angelus, 2 de decembro de 2018