Evanxeo de hoxe 30 de decembro de 2020 coas palabras do papa Francisco

LECTURA DO DÍA
Da primeira carta do apóstolo San Xoán
1 Xn 2,12: 17-XNUMX

Escríbovos, nenos pequenos, porque os vosos pecados foron perdoados en virtude do seu nome. Escríbovos, pais, porque o coñecestes desde o principio. Escríbovos, xente nova, porque superastes ao Maligno.
Escribinvos, fillos pequenos, porque coñeciches ao Pai. Escribinvos, pais, porque o coñecestes desde o principio. Escribinvos, mozos, porque sodes fortes e a palabra de Deus permanece en vós e venceu ao Maligno. ¡Non ames o mundo nin as cousas do mundo! Se alguén ama o mundo, o amor do Pai non está nel; porque todo o que hai no mundo - o desexo da carne, o desexo dos ollos e o orgullo da vida - non provén do Pai, senón do mundo. E o mundo pasa coa súa luxuria; pero quen fai a vontade de Deus permanece para sempre!

EVANXEO DO DÍA
Do Evanxeo segundo Lucas
Lc 2,36: 40-XNUMX

[María e Xosé levaron ao neno a Xerusalén para presentalo ao Señor.] Había unha profetisa, Anna, filla de Fanuèle, da tribo de Aser. Tiña unha idade moi avanzada, vivira co seu marido sete anos despois do seu matrimonio, desde entón quedara viúva e agora tiña oitenta e catro anos. Nunca saíu do templo, servindo a Deus noite e día con xaxún e oración. Ao chegar a ese momento, ela tamén comezou a loar a Deus e falou do neno aos que estaban esperando a redención de Xerusalén. Cando cumpriron todo segundo a lei do Señor, regresaron a Galilea, á súa cidade de Nazaret.
O neno medrou e fíxose forte, cheo de sabedoría, e a graza de Deus estaba sobre el.

PALABRAS DO SANTO PAI
Eran sen dúbida anciáns, o "vello" Simeón e a "profetisa" Anna que tiña 84 anos. Esta muller non ocultou a súa idade. O Evanxeo di que levaban moitos anos agardando a chegada de Deus todos os días, con moita fidelidade. Eles realmente querían velo ese día, captar os seus signos, sentir o seu comezo. Quizais tamén estivesen un pouco resignados, a estas alturas, a morrer antes: esa longa espera continuou ocupando toda a vida, non tiñan compromisos máis importantes que este: esperar ao Señor e rezar. Ben, cando María e Xosé chegaron ao templo para cumprir as disposicións da Lei, Simeón e Ana movéronse con entusiasmo, animados polo Espírito Santo (cf. Lc 2,27). O peso da idade e a expectativa desapareceron nun momento. Recoñeceron ao Neno e descubriron unha nova fortaleza para unha nova tarefa: dar as grazas e dar testemuño por este Signo de Deus. (Audiencia Xeral, 11 de marzo de 2015