Evanxeo de hoxe 30 de marzo de 2020 con comentarios

Do Evanxeo de Xesucristo segundo Xoán 8,1-11.
Nese momento, Xesús partiu cara ao monte das oliveiras.
Pero de madrugada dirixiuse de novo ao templo e toda a xente dirixiuse a el, sentouse e ensinounos.
Entón os escribas e fariseos tráenlle unha muller atrapada en adulterio e, colocándoa no medio,
dinlle: «Mestre, esta muller quedou atrapada nun flagrante adulterio.
Agora Moisés, na Lei, mandounos apedrar a mulleres así. Que pensas? ".
Isto dixérono para probalo e ter algo do que acusalo. Pero Xesús inclinouse e comezou a escribir no chan co dedo.
E mentres insistían en interrogalo, levantou a cabeza e díxolles: "Que o que estea sen pecado entre vós bote a pedra primeiro".
E dobrándose de novo, escribiu no chan.
Pero cando oíron isto, foron marchando un a un, comezando polo máis vello ata o último. Só Xesús quedou coa muller no medio.
Entón Xesús levantouse e díxolle: «Muller, onde están? Ninguén te condenou? ».
E ela respondeu: "Ninguén, Señor". E Xesús díxolle: «Tampouco te condeno; vaia e a partir de agora xa non peca ».

Isaac da Estrela (? - ca 1171)
Monxe cisterciense

Discursos, 12 SC 130, 251
"Aínda que era de natureza divina ... baleirouse asumindo a condición de servo" (Fil 2,6: 7-XNUMX)
O Señor Xesús, Salvador de todos, "fíxose a todos para todos" (1 Cor 9,22:28,12), para revelarse como o máis pequeno dos pequenos, aínda que é maior que o grande. Para salvar a unha alma atrapada en adulterio e acusada por demos, inclínase para escribir co dedo no chan (...). É en persoa esa santa e sublime escaleira vista no sono polo viaxeiro Jacob (Xen XNUMX:XNUMX), a escaleira erguida da terra cara a Deus e estendida por Deus cara á terra. Cando o quere, sube a Deus, ás veces na compañía dalgunhas, ás veces sen que ningún home poida seguilo. E cando o quere, chega á multitude de homes, cura aos leprosos, come cos recadadores de impostos e pecadores, toca aos enfermos para curalos.

Bendita a alma que pode seguir ao Señor Xesús alá onde vaia, ascendendo ao resto da contemplación ou descendendo ao exercicio da caridade, seguíndoo ata o punto de baixarse ​​no servizo, ata o punto de amar a pobreza, ata o punto soportar fatiga, traballo, bágoas, oración e finalmente compaixón e paixón. De feito, veu obedecer ata a morte, servir, non ser servido e dar, nin ouro nin prata, senón o seu ensino e o seu apoio á multitude, a súa vida para moitos (Mt 10,45:XNUMX). (...)

Deixade que isto sexa para vós, irmáns, o modelo de vida: (...) seguir a Cristo subindo ao Pai, (...) seguir a Cristo baixando ao voso irmán, sen negar ningún exercicio de caridade, facendo ti mesmo todo para todos.