Evanxeo de hoxe 9 de setembro de 2020 coas palabras do papa Francisco

LECTURA DO DÍA
Dende a primeira carta de San Pablo o Apóstolo aos corintios
1Cor 7,25-31

Irmáns, respecto ás virxes, non teño mandado do Señor, pero dou consellos, como quen obtivo misericordia do Señor e merece confianza. Polo tanto, creo que é bo para o home, debido ás dificultades actuais, permanecer como é.

¿Atópaste atado a unha muller? Non intentes derreter. Es libre como muller? Non o vaias buscar. Pero se te cases non pecas; e se a moza leva un marido, non é pecado. Non obstante, terán tribulacións na súa vida e gustaríame aforrarte.

Isto dígovolo, irmáns: o tempo fíxose curto; en diante, que os que teñen muller vivan coma se non o fixeran; os que choran, coma se non choraran; os que se alegran, coma se non se alegraran; os que mercan, coma se non os tivesen; os que usan os bens do mundo, coma se non os usasen completamente: de feito, a figura deste mundo pasa!

EVANXEO DO DÍA

Do Evanxeo segundo Lucas
Lc 6,20: 26-XNUMX

Naquel tempo, Xesús, mirando aos seus discípulos, dixo:

"Feliz ti, pobre,
porque o teu é o reino de Deus.
Benaventurados os que agora teñen fame,
porque estarás satisfeito.
Benaventurados os que agora choras,
porque rirás.
Felices ti cando os homes te odian e cando te prohiben e te insultan e desprecian o teu nome por infame por culpa do Fillo do home. Alégrate nese día e alégrate porque, velaí, a túa recompensa é grande no ceo. De feito, os seus pais fixeron o mesmo cos profetas.

Pero ai de ti, rico,
porque xa recibiches o teu consolo.
Ai de ti, que agora estás cheo,
porque terás fame.
Ai de ti que ri agora,
porque terás dor e chorarás.
Ai, cando todos os homes falan ben de ti. De feito, os seus pais actuaron do mesmo xeito cos falsos profetas ”.

PALABRAS DO SANTO PAI
O pobre de espírito é o cristián que non confía en si mesmo, na riqueza material, non insiste nas súas propias opinións, senón que escoita con respecto e adíase de bo grado ás decisións dos demais. Se houbese un espírito máis pobre nas nosas comunidades, habería menos divisións, conflitos e controversias. A humildade, como a caridade, é unha virtude esencial para a convivencia nas comunidades cristiás. Os pobres, neste sentido evanxélico, aparecen como os que seguen espertos o obxectivo do Reino dos Ceos, facéndonos ver que se prevé en xerme na comunidade fraterna, que favorece a compartición máis que a posesión. (Angelus, 29 de xaneiro de 2017)