Մտածեք այսօր ձեր կյանքի առաջնահերթությունների մասին: Ի՞նչն է ձեզ համար ամենակարևորը:
«Սիրտս խղճում է ամբոխին, քանի որ նրանք արդեն երեք օր է, ինչ ինձ հետ են և ուտելու բան չունեն։ Եթե ես նրանց սոված ուղարկեմ իրենց տները, նրանք ճանապարհին կփլուզվեն, և նրանցից ոմանք անցել են մեծ ճանապարհ»: Մարկոս 8: 2–3 Հիսուսի հիմնական առաքելությունը հոգևոր էր: Նա եկավ մեզ ազատելու մեղքի հետևանքներից, որպեսզի մենք կարողանայինք մտնել Երկնքի փառքը ամբողջ հավերժության համար: Նրա կյանքը, մահը և հարությունը կործանեցին հենց մահը և ճանապարհ բացեցին բոլոր նրանց համար, ովքեր գալիս էին դեպի նա, փրկվելու: Բայց Հիսուսի սերը մարդկանց հանդեպ այնքան ամբողջական էր, որ նա ուշադիր էր նույնիսկ նրանց ֆիզիկական կարիքների հանդեպ։ Նախ, խորհեք վերը նշված մեր Տիրոջ այս հայտարարության առաջին տողի մասին. «Իմ սիրտը խղճում է ամբոխին…»: Հիսուսի աստվածային սերը միահյուսված էր Նրա մարդասիրության հետ: Նա սիրում էր ամբողջ անձը, մարմինն ու հոգին: Ավետարանի այս պատմության մեջ մարդիկ երեք օր նրա հետ էին և սոված էին, բայց հեռանալու ոչ մի նշան ցույց չտվեցին: Նրանք այնքան էին զարմացել մեր Տիրոջից, որ չուզեցին հեռանալ: Հիսուսը նշեց, որ նրանց քաղցը սաստիկ էր։ Եթե նա ուղարկեր նրանց, նա վախենում էր, որ նրանք «կփլուզվեն ճանապարհին»: Այսպիսով, այս փաստերը նրա հրաշքի հիմքն են։ Մի դաս, որը մենք կարող ենք քաղել այս պատմությունից, մեր կյանքի առաջնահերթություններն են: Հաճախ մենք կարող ենք հակված լինել, որ մեր առաջնահերթությունները փոխվեն: Անշուշտ, կարեւոր է կյանքի կարիքները հոգալը։ Մեզ անհրաժեշտ է սնունդ, կացարան, հագուստ և այլն: Մենք պետք է հոգ տանենք մեր ընտանիքների մասին և ապահովենք նրանց տարրական կարիքները։ Բայց շատ հաճախ մենք կյանքի այս հիմնական կարիքները վեր ենք դասում Քրիստոսին սիրելու և ծառայելու մեր հոգևոր կարիքից, կարծես թե երկուսն իրար հակառակ են: Բայց այդպես չէ։
Այս ավետարանում մարդիկ, ովքեր Հիսուսի հետ էին, ընտրեցին իրենց հավատքը դնել առաջին տեղում: Նրանք նախընտրեցին մնալ Հիսուսի հետ՝ չնայած ուտելու ուտելիք չունեին: Հավանաբար որոշ մարդիկ մեկնել էին մեկ կամ երկու օր առաջ՝ որոշելով, որ սննդի կարիքն առաջնային է։ Բայց նրանք, ովքեր կարող էին այդպես վարվել, բաց են թողել այս հրաշքի անհավատալի պարգևը, որով ամբողջ ամբոխը սնվում էր այն աստիճանի, որ լիովին բավարարված էր: Իհարկե, մեր Տերը չի ցանկանում, որ մենք անպատասխանատու լինենք, հատկապես, եթե մենք պարտավոր ենք հոգ տանել ուրիշների մասին: Բայց այս պատմությունը մեզ ասում է, որ Աստծո Խոսքով սնվելու մեր հոգևոր կարիքը միշտ պետք է լինի մեր ամենամեծ մտահոգությունը: Երբ Քրիստոսին առաջին տեղում ենք դնում, մնացած բոլոր կարիքները բավարարվում են Նրա նախախնամության համաձայն: Այսօր մտածեք ձեր կյանքում առաջնահերթությունների մասին: Ի՞նչն է ձեզ համար ամենակարևորը: Ձեր հաջորդ լավ կերակուրը: Կամ ձեր հավատքի կյանքը: Թեև դրանք չպետք է լինեն միմյանց հակադրություններ, կարևոր է կյանքում միշտ առաջին տեղում դնել ձեր սերը Աստծո հանդեպ: Խորհեք մարդկանց այս հսկայական բազմության մասին, ովքեր երեք օր անցկացրեցին Հիսուսի հետ անապատում առանց ուտելու և փորձեք տեսնել ձեզ նրանց հետ: Հիսուսի հետ մնալու նրանց ընտրությունը դարձրեք նաև ձեր ընտրությունը, որպեսզի Աստծո հանդեպ ձեր սերը դառնա ձեր կյանքի հիմնական կիզակետը: Աղոթք Իմ նախախնամ Տեր, դու գիտես իմ բոլոր կարիքները և անհանգստացած ես իմ կյանքի յուրաքանչյուր ասպեկտով: Օգնիր ինձ վստահել Քեզ այնքան ամբողջությամբ, որ ես միշտ իմ սերը դնեմ Քո հանդեպ որպես իմ կյանքում առաջնահերթություն: Ես հավատում եմ, որ եթե կարողանամ պահել Քեզ և Քո կամքը որպես իմ կյանքի ամենակարևոր մաս, կյանքի մյուս բոլոր անհրաժեշտությունները իրենց տեղը կընկնեն: Հիսուս ես հավատում եմ քեզ: