Ինչու՞ է կարևոր մասնակցել կիրակնօրյա պատարագին (Ֆրանցիսկոս Պապ)
La Կիրակնօրյա պատարագ այն Աստծո հետ հաղորդակցվելու առիթ է: Աղոթքը, Սուրբ Գրքի ընթերցումը, Հաղորդությունը և մյուս հավատացյալների համայնքը կարևոր պահեր են Աստծո հետ անձնական հարաբերություններն ամրապնդելու համար: Մասնակցելով պատարագին՝ հավատացյալները հնարավորություն ունեն նորոգելու իրենց հավատքը: և ամրապնդել իրենց կապը հավատացյալների համայնքի հետ:
La Հաղորդության տոնակատարություն դա երկրպագության և երախտագիտության գործողություն է Քրիստոսի խաչի վրա կատարած զոհաբերության և հաղորդության մեջ նրա իրական ներկայության պարգևի համար: Պատարագին ներկա լինելը երախտագիտություն և երախտագիտություն արտահայտելու միջոց է ստացված բոլոր օրհնությունների համար:
Դա նաև հնարավորություն է հանդիպել այլ հավատացյալների, փոխանակեք ողջույններ և կիսվեք կյանքի փորձով։ Այս տոնակատարությունը միասնության և համերաշխության զգացում է ստեղծում հավատացյալների մեջ, ովքեր կարող են մեծ աջակցություն լինել կյանքի դժվարին պահերին:
Ժամանակն է լսիր Աստծո Խոսքը և խորհել դրա հետևանքների մասին սեփական կյանքի վրա: Ավելին, պատարագին մասնակցելու միջոցով հավատացյալները կարող են սովորել կաթոլիկ եկեղեցու աղոթքները, ավանդույթներն ու սովորույթները:
Կաթոլիկների համար դա անելը շատ ողջունելի ժեստ է Սուրբ Հաղորդություն. Սուրբ Հաղորդությանը մասնակցությունը վերապահված է մկրտված հավատացյալներին, ովքեր շնորհի վիճակում են, այսինքն՝ չունեն չխոստովանված մահկանացու մեղքեր:
Կաթոլիկ եկեղեցին պահանջում է իր անդամներին մասնակցել կիրակնօրյա պատարագին և պարտավորությունների օրերին: Այս պարտավորությունը դրվել է ապահովելու, որ հավատացյալները հնարավորություն ունենան զարգացնելու իրենց հավատքը և մասնակցելու կաթոլիկ համայնքի կյանքին։
Սրբերի հայտնի արտահայտությունները Հաղորդության մասին
«Եթե դուք Քրիստոսի մարմինն եք և նրա անդամները, ապա ձեր խորհուրդը դրված է Հաղորդության սեղանի վրա: Դուք պետք է լինեք այն, ինչ տեսնում եք և պետք է ստանաք այն, ինչ կաք»
(Սուրբ Օգոստինոս).
«Միայն Եկեղեցին կարող է Արարչին մատուցել այս մաքուր պատարագը (Հաղորդությունը)՝ երախտագիտությամբ մատուցելով նրան այն, ինչ բխում է նրա ստեղծագործությունից»:
(Սուրբ Իրենեոս).
«Քրիստոսի խոսքը, ով կարողացավ ոչնչից ստեղծել այն, ինչ գոյություն չուներ, չի՞ կարող գոյություն ունեցողը այլ նյութի վերածել»:
(Սուրբ Ամբրոսիոս).