Ինչո՞ւ է Աստված ընտրում աշխարհի թույլերին:

Ով կարծում է, որ քիչ ունի, Աստծո մոտ ամեն ինչ ունի. Այո, որովհետև չնայած նրան, ինչ հասարակությունը ցանկանում է, որ մենք հավատանք, հարստությունն ամեն ինչ չէ, հարստությունն է հոգով: Դուք կարող եք ունենալ շատ փող, շատ ունեցվածք, շատ նյութական բարիքներ, բայց եթե խաղաղություն չունեք ձեր սրտում և մտքում, եթե չունեք սեր ձեր կյանքում, եթե ապրում եք դեպրեսիայի, դժբախտության, դժգոհության մեջ, հիասթափություն, բոլոր ունեցվածքը արժեք չունի: Եվ Աստված Հիսուս Քրիստոսին երկիր ուղարկեց բոլորի համար, բայց ամենից առաջ ամենաթույլերի համար, ինչու՞:

Աստված սիրում է թույլերին

Աստված մեզ չի փրկում մեր ունեցածի համար, այլ այն բանի համար, ինչ կանք. Նրան չի հետաքրքրում մեր բանկային հաշիվը, մեր դիալեկտիկան, նրան չի հետաքրքրում մեր ուսման ընթացքը, մեր ինտելեկտի գործակիցը: Դա ազդում է մեր սրտի վրա: Մեր խոնարհությունը, մեր հոգու բարությունը, մեր բարությունը: Եվ նույնիսկ այնտեղ, որտեղ սիրտը կարծրացել է կյանքի իրադարձություններից, վերքերից, մանկության մեջ սիրո պակասից, գուցե, վնասվածքներից, բոլոր տառապանքներից, Նա պատրաստ է հոգ տանել և բուժել կոտրված սրտերը՝ վերականգնելով հոգին: Ցույց տալ լույսը մթության մեջ:

Աստված կոչում է թույլերին, վախկոտներին, մերժվածներին, արհամարհվածներին, տիրողներին, աղքատներին, անզորներին, ունեզրկվածներին:

Պողոս առաքյալը ասում է մեզ, որ «Աստված ընտրել է այն, ինչ թույլ է աշխարհում՝ ուժեղներին ամաչելու համար» (Ա Կորնթացիս 1:1,27բ), ուստի մենք պետք է «մտածենք ձեր կոչման մասին, եղբայրնե՛ր. հզոր, շատերը ազնվական ծագում չունեին» (Ա Կորնթացիս 1։1,26)։

Հիշենք, որ «Աստված ընտրել է այն, ինչ ցածր է և արհամարհված աշխարհում, նույնիսկ այն, ինչ չկա, չեղյալ համարելու այն, ինչ կա» (Ա Կորնթ. 1), որպեսզի «ոչ ոք չկարողանա պարծենալ Աստծո առաջ» (Ա Կորնթ. 1,28. :1) կամ ուրիշներ։ Պողոսը հարցնում է. «Այդ դեպքում ի՞նչ է լինելու մեր պարծենալը։ Բացառված է։ Ի՞նչ օրենքով։ Աշխատանքային օրենքի համար. Ոչ, այլ հավատքի օրենքով» (Հռոմեացիներ 1,29:3,27):