Ինչպես սովորեցնել ձեր երեխաներին հավատք
Որոշ խորհուրդներ, թե ինչ պետք է ասել և ինչից խուսափել երեխաների հետ հավատքի մասին խոսելիս:
Ձեր երեխաներին հավատքի մասին սովորեցնելը
Յուրաքանչյուրը պետք է ինքնուրույն որոշի, թե ինչպես շարունակի իր հոգևոր ճանապարհորդությունը: Այնուամենայնիվ, ծնողների պարտականությունն է տրամադրել համատեքստ, պատմություններ և հավատքի սկզբունքներ իրենց ընտանիքի երեխաների համար: Մենք պետք է ներգրավվենք և փոխանցենք մեր հավատքը խոնարհությամբ և իմաստությամբ՝ միաժամանակ հասկանալով, որ մեր երեխաների հավատքը կզարգանա այլ կերպ, քան մերը: Եվ, առաջին հերթին, մենք պետք է ապրենք օրինակով։
Մեծանալով, ես բախտավոր էի ունենալ ծնողներ, ովքեր սովորեցնում էին ինձ և իմ քույրերին ու քույրերին հավատքի կարևորության մասին՝ ամեն օր ապրելով: Երբ ես յոթ տարեկան էի, հիշում եմ, որ մի կիրակի հորս հետ եկեղեցի էինք գնում: Մինչ շենք մտնելը ես նրանից գումար խնդրեցի հավաքագրման ափսեի համար։ Հայրս ձեռքը մտցրեց գրպանը և ինձ մի նիկել տվեց։ Ես ամաչում էի նրա տված գումարից, ուստի ես նրանից ավելին խնդրեցի։ Ի պատասխան՝ նա ինձ արժեքավոր դաս տվեց՝ կարեւորը տալու պատճառն է, ոչ թե ինչքան գումար ես տալիս։ Տարիներ անց իմացա, որ հայրս ժամանակին շատ փող չուներ տալու, բայց միշտ տալիս էր այն, ինչ կարող էր, ինչ էլ որ լիներ։ Այդ օրը հայրս ինձ սովորեցրեց առատաձեռնության ոգեղենությունը:
Մենք պետք է նաև սովորեցնենք մեր երեխաներին, որ թեև կյանքը դժվար է, բայց ամեն ինչ հնարավոր է հույսի, հավատքի և աղոթքի միջոցով: Ինչ էլ որ բախվեն մեր երեխաներին, Աստված միշտ նրանց հետ է: Եվ երբ նրանք վիճարկում և կասկածի տակ են դնում մեր համոզմունքներն ու հաստատումները, մենք պետք է դրականորեն ընդունենք նրանց դիմադրությունը՝ թույլ տալով բոլոր ներգրավվածներին աճել և դասեր քաղել իրավիճակից: Ամենից առաջ մենք պետք է համոզվենք, որ մեր երեխաները իմանան, որ մենք սիրում ենք իրենց՝ անկախ նրանց ընտրած ճանապարհից:
Տե՛ր, տուր մեզ իմաստություն և քաջություն՝ հաջորդ սերնդին փոխանցելու հավատքի պարգևը: