Ինչպես Սուրբ Թերեզան խրախուսեց հրաժարվել պահապան հրեշտակի նախախնամությունից

Սուրբ Թերեզա Լիզիեցին առանձնահատուկ նվիրվածություն ուներ սուրբ հրեշտակներին: Որքա՜ն լավ է նրա այս նվիրվածությունը համապատասխանում իր «Փոքրիկ ճանապարհին» [ինչպես նա սիրում էր անվանել այն ճանապարհը, որը նրան տանում էր դեպի հոգու սրբացում]: Իրականում, Տերը խոնարհությունը կապեց սուրբ հրեշտակների ներկայության և պաշտպանության հետ. «Զգուշացեք այս փոքրիկներից միայն մեկին արհամարհելուց, որովհետև ասում եմ ձեզ, որ նրանց հրեշտակները երկնքում միշտ տեսնում են իմ Հոր դեմքը, որը երկնքում է: (Մտ 18,10։XNUMX)»։ Եթե ​​նայենք, թե ինչ է ասում Սուրբ Թերեզան Հրեշտակների մասին, ապա չպետք է սպասենք բարդ տրակտատ, այլ, ավելի շուտ, մի շարք մեղեդիներ, որոնք բխում են նրա սրտից: Սուրբ Հրեշտակները վաղ տարիքից նրա հոգևոր փորձառության մի մասն էին կազմում:

Արդեն 9 տարեկանում, իր Առաջին Հաղորդությունից առաջ, Սուրբ Թերեզան իրեն նվիրաբերեց սուրբ Հրեշտակներին՝ որպես «Սուրբ Հրեշտակների Ասոցիացիայի» անդամ հետևյալ խոսքերով. Խոստանում եմ ԱՍՏԾՈ, Սուրբ Կույս Մարիամի և իմ ուղեկիցների առջև հավատարիմ լինել ձեզ և փորձել ընդօրինակել ձեր առաքինությունները, հատկապես ձեր նախանձախնդրությունը, ձեր խոնարհությունը, ձեր հնազանդությունն ու մաքրությունը»: Արդեն որպես հավակնորդ նա խոստացել էր «առանձնահատուկ նվիրվածությամբ պատվել սուրբ հրեշտակներին և Մարիամին՝ նրանց օգոստոսի թագուհուն։ … Ես ուզում եմ ամբողջ ուժով աշխատել՝ շտկելու իմ թերությունները, ձեռք բերելու առաքինություններ և կատարել իմ բոլոր պարտականությունները՝ որպես աշակերտուհի և քրիստոնյա»:

Այս ասոցիացիայի անդամները նաև հատուկ նվիրվածություն դրսևորեցին Պահապան հրեշտակին` կարդալով հետևյալ աղոթքը. սրբացվեց Նրա շնորհով և փառքով պսակեց ձեզ Նրա ծառայության մեջ հարատևելու համար: ԱՍՏՎԱԾ փառք հավիտյան այն բոլոր բարիքների համար, որ նա տվել է քեզ: Թող որ դուք նույնպես գովաբանվեք այն բոլոր բարիքների համար, որ անում եք ինձ և իմ ուղեկիցների համար: Ես քեզ նվիրում եմ իմ մարմինը, իմ հոգին, իմ հիշողությունը, իմ բանականությունը, իմ երևակայությունը և իմ կամքը: Կառավարիր ինձ, լուսավորիր ինձ, մաքրիր ինձ և տնօրինիր ինձ այնպես, ինչպես ուզում ես»: (Սուրբ հրեշտակների միության ձեռնարկ, Տուրնայ):

Պարզապես այն փաստը, որ Թերեզան Լիզիեն՝ Եկեղեցու ապագա դոկտորը, կատարեց այս օծումը և արտասանեց այս աղոթքները, ինչը, իհարկե, փոքրիկ աղջիկը սովորաբար չի անում, նշանակում է, որ այն դառնում է նրա հասուն հոգևոր վարդապետության մի մասը: Իրականում, հասուն տարիքում նա ոչ միայն ուրախությամբ է հիշում այս սրբագործումները, այլ տարբեր ձևերով իրեն վստահում է սուրբ Հրեշտակներին, ինչպես կտեսնենք հետո։ Սա վկայում է այն մասին, թե որքան կարևոր է նա տալիս այս կապը սուրբ հրեշտակների հետ: «Storia di un'anima»-ում նա գրում է. «Միաբանության դպրոց մտնելուց գրեթե անմիջապես հետո ես ընդունվեցի Սուրբ հրեշտակների միություն. Ես սիրում էի սահմանված բարեպաշտ գործելակերպը, քանի որ առանձնապես ձգտված էի կանչել երկնքի երանելի հոգիներին, առաջին հերթին նրան, ում ԱՍՏՎԱԾ տվել էր ինձ որպես ուղեկից իմ տարագրության ժամանակ» (Ինքնակենսագրական գրություններ, Հոգու պատմություն, IV Գլուխ.):

Պահապան հրեշտակը

Թերեզան մեծացել է հրեշտակներին նվիրված ընտանիքում: Նրա ծնողները այդ մասին ինքնաբերաբար խոսում էին տարբեր առիթներով (տես ՝ Հոգու պատմություն I, 5 r °; նամակ 120): Եվ Պաոլինան ՝ իր ավագ քույրը, ամեն օր հավաստիացնում էր նրան, որ Հրեշտակները կլինեն իր հետ ՝ նրան հսկելու և պաշտպանելու համար (տե՛ս Story of a soul II, 18 v °):

Իր կյանքում Թերեզան խրախուսեց իր քրոջը՝ Սելինին, որ իրեն սուրբ թողնի աստվածային նախախնամությանը, աղաչելով իր Պահապան հրեշտակի ներկայությունը. Նա քեզ ձեռքերի վրա է տանում, որ քարի վրայով չսայթաքես։ Դուք դա չեք տեսնում, բայց նա է, ով պաշտպանում է ձեր հոգին 25 տարի շարունակ՝ ստիպելով նրան պահպանել իր կուսական շքեղությունը: Նա է, ով հեռացնում է ձեզանից մեղքի առիթները… Ձեր Պահապան Հրեշտակը ծածկում է ձեզ իր թեւերով, և ՀԻՍՈՒՍԸ կույսերի մաքրությունը հանգչում է ձեր սրտում: Դուք չեք տեսնում ձեր գանձերը. ՀԻՍՈՒՍԸ քնում է, իսկ հրեշտակը մնում է իր խորհրդավոր լռության մեջ. այնուամենայնիվ նրանք ներկա են Մարիամի հետ միասին, որը պարուրում է քեզ իր թիկնոցով…» (Նամակ 161, 26 ապրիլի 1894 թ.):

Անձնական մակարդակում Թերեզան, որպեսզի մեղքի մեջ չընկնի, առաջնորդության համար կանչեց իր Պահապան հրեշտակին. «Իմ սուրբ հրեշտակ»:

Իմ պահապան հրեշտակին

Իմ հոգու փառավոր պահապանը, որը փայլում է Տիրոջ գեղեցիկ երկնքում `ինչպես քաղցր և մաքուր կրակի նման հավերժական գահի մոտ:

Դու իջիր ինձ համար երկիր և լուսավորիր ինձ քո շքեղությամբ:

Գեղեցիկ հրեշտակ, դուք կլինեք իմ եղբայրը, իմ ընկերը, իմ մխիթարիչը:

Իմանալով իմ թուլությունը ՝ դուք ինձ ձեռքով տանում եք ինձ, և ես տեսնում եմ, որ դուք նրբորեն հեռացնում եք յուրաքանչյուր քարը իմ ճանապարհից:

Քո քաղցր ձայնը միշտ հրավիրում է ինձ նայել միայն երկնքին:

Որքան ավելի խոնարհ ու փոքր ես տեսնում ինձ, այնքան ավելի պայծառ կլինի ձեր դեմքը:

Օ you, դուք, ով կայծակի պես տարածքը հատում եմ, ես աղաչում եմ ձեզ. Թռչեք իմ տան տեղը ՝ նրանց կողքին, ովքեր ինձ համար թանկ են:

Չորացրեք նրանց արցունքները ձեր թևերով: Հայտարարեք ՀԻՍՈՒՍ-ի բարությունը:

Ձեր երգով ասեք, որ տառապանքը կարող է շնորհք լինել և շշնջալ իմ անունը: … Կարճ կյանքի ընթացքում ես ուզում եմ փրկել իմ մեղավոր եղբայրներին:

Օ,, իմ հայրենիքի գեղեցիկ հրեշտակ, տո՛ւր ինձ քո սուրբ ջերմությունը:

Ես ոչինչ չունեմ, քան իմ զոհերն ու իմ խստ աղքատությունը:

Առաջարկեք նրանց ՝ ձեր երկնային հրճվանքներով, ամենասուրբ Երրորդությանը:

Ձեզ փառքի արքայություն, ձեզ թագավորների թագավորների հարստություն:

Ինձ համար ցիբորի խոնարհ հյուրընկալողը, ինձ համար գանձի խաչից:

Խաչի հետ, հյուրընկալողի հետ և ձեր երկնային օգնությամբ ես խաղաղությամբ սպասում եմ մյուս կյանքին այն ուրախություններին, որոնք կտևեն հավերժություն:

(Սենտ Թերեզ Լիզիեի բանաստեղծությունները, հրատարակել է Մաքսիմիլիան Բրեյգը, բանաստեղծություն 46, էջ 145/146)

Պահապան, ծածկիր ինձ քո թեւերով, / լուսավորիր իմ ճանապարհը քո շքեղությամբ: / Արի և առաջնորդիր իմ քայլերը, … օգնիր ինձ, աղաչում եմ քեզ: (Բանաստեղծություն 5, հատված 12) և պաշտպանություն. «Իմ սուրբ պահապան հրեշտակ, միշտ ծածկիր ինձ քո թեւերով, որպեսզի Հիսուսին վիրավորելու դժբախտությունը երբեք չպատահի ինձ հետ» (Աղոթք 5, հատված 7):

Վստահելով իր ինտիմ բարեկամությանը իր հրեշտակի հետ՝ Թերեզան չվարանեց նրանից հատուկ շնորհներ խնդրել: Օրինակ՝ նա գրել է իր հորեղբորը՝ սգալով ընկերոջ մահը. «Ես ինձ վստահում եմ իմ բարի հրեշտակին։ Ես հավատում եմ, որ երկնային սուրհանդակը լավ կկատարի իմ խնդրանքը։ Ես այն կուղարկեմ իմ սիրելի հորեղբորս՝ նրա սրտի մեջ թափելու այնքան մխիթարություն, որքան կարող է ստանալ մեր հոգին այս աքսորի հովտում…» (Նամակ 59, 22 օգոստոսի 1888 թ.): Այս կերպ նա կարող էր նաև ուղարկել իր հրեշտակին մասնակցելու Սուրբ Հաղորդության տոնակատարությանը, որը նրա համար առաջարկել էր իր հոգևոր եղբայրը՝ Չինաստանում միսիոներ Տեր Ռուլլանդը. «Դեկտեմբերի 25-ին ես չեմ զլանա ուղարկել իմ պահապան հրեշտակին։ որպեսզի նա իմ մտադրությունները դնի այն վաֆլի կողքին, որը դուք կօծեք» (Նամակ 201, 1 նոյ. 1896):