Նվիրվածություն Հիսուսին. Աղոթքի վերաբերյալ նրա ուսուցումը
ՀԻՍՈՒՍԸ ՀՐԱՄԱՅԵԼ Է ԱՂՈԹԵԼ ՄԵԶ ՉԱՐԻՑ ՊԱՇՏՊԱՆԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ
Հիսուսն ասաց.
«Աղոթեք գայթակղության մեջ չմտնելու համար». (Ղուկ. XXII, 40)
Ուստի Քրիստոսն ասում է մեզ, որ կյանքի որոշ խաչմերուկներում մենք պետք է աղոթենք, միայն աղոթքն է փրկում մեզ ընկնելուց: Ցավոք, կան մարդիկ, ովքեր չեն հասկանում այն, քանի դեռ այն չի խափանում; նույնիսկ տասներկուսն էլ չհասկացան դա և աղոթելու փոխարեն քնեցին:
Եթե Քրիստոսը պատվիրել է աղոթել, դա նշան է, որ աղոթքն անփոխարինելի է մարդու համար: Չի կարելի ապրել առանց աղոթքի. կան իրավիճակներ, երբ մարդու ուժն այլևս չի բավականացնում, նրա բարի կամքը չի դիմանում: Կյանքում կան պահեր, երբ մարդը, եթե ուզում է գոյատևել, Աստծո զորության հետ անմիջական հանդիպման կարիք ունի:
ՀԻՍՈՒՍԸ ՏՎԵԼ Է ԱՂՈԹՔԻ ՄԻ ՄԻՋՈՑ՝ ՄԵՐ ՀԱՅՐԸ
Այս կերպ նա տվեց մեզ վավեր օրինակը բոլոր ժամանակների համար, որպեսզի աղոթենք այնպես, ինչպես ինքն է ուզում:
«Հայր մեր»-ն ինքնին աղոթել սովորելու ամբողջական գործիք է: Քրիստոնյաների կողմից ամենաշատ օգտագործվող աղոթքն է՝ 700 միլիոն կաթոլիկներ, 300 միլիոն բողոքականներ, 250 միլիոն ուղղափառներ գրեթե ամեն օր կարդում են այս աղոթքը:
Դա ամենահայտնի և ամենատարածված աղոթքն է, բայց, ցավոք, դա վատ վերաբերմունքի աղոթք է, քանի որ այն հազվադեպ է հասկացվում: Դա հուդայականության մի խառնուրդ է, որը պետք է բացատրվի և գուցե ավելի լավ թարգմանվի: Բայց դա հրաշալի աղոթք է։ Դա բոլոր աղոթքների գլուխգործոցն է: Դա կարդալու աղոթք չէ, դա խորհրդածելու աղոթք է: Իրոք, ավելի քան աղոթքը, այն պետք է ուղի լինի աղոթքի համար:
Եթե Հիսուսը բացահայտորեն ուզում էր սովորեցնել, թե ինչպես աղոթել, եթե նա մեզ հասանելի դարձրեց իր կողմից կազմված աղոթքը մեզ համար, ապա դա շատ վստահ նշան է, որ աղոթքը կարևոր բան է:
Այո, Ավետարանից երևում է, որ Հիսուսը ուսուցանել է «Հայր մեր»-ը, քանի որ նրան ոգևորել են որոշ աշակերտներ, որոնք, հավանաբար, ապշած էին այն ժամանակից, երբ Քրիստոսը նվիրեց աղոթքին կամ իր իսկ աղոթքի ինտենսիվությունից:
Ղուկասի տեքստում ասվում է.
Մի օր Հիսուսը աղոթում էր մի տեղ, և երբ ավարտեց, աշակերտներից մեկը նրան ասաց. Եվ նա ասաց նրանց. «Երբ աղոթում եք, ասեք՝ Հայր…»: (Ղուկաս XI, 1)
ՀԻՍՈՒՍԸ ԳԻՇԵՐՆԵՐԸ ԱՆՑԿԱՑՆԵՑ ԱՂՈԹՔՈՒՄ
Հիսուսը շատ ժամանակ տրամադրեց աղոթքին: Եվ նրա շուրջը ճնշող աշխատանք կար։ Կրթության քաղցած ամբոխները, հիվանդները, աղքատները, մարդիկ, ովքեր պաշարել են նրան, գալիս են Պաղեստինի բոլոր կետերից, բայց Հիսուսը նույնպես խուսափում է ողորմությունից աղոթքի համար:
Նա քաշվեց մի ամայի տեղ և այնտեղ աղոթեց...»: (Mk. I, 35)
Եվ նա նաև իր գիշերներն անցկացրեց աղոթքով.
Հիսուսը գնաց լեռը աղոթելու և գիշերը անցկացրեց աղոթքով: (Ղուկաս VI, 12)
Աղոթքն այնքան կարևոր էր նրա համար, որ նա խնամքով ընտրեց ամենահարմար վայրն ու ժամը՝ կտրվելով որևէ այլ պարտավորությունից: …նա բարձրացավ սարը՝ աղոթելու»: (Mk VI, 46)
Նա իր հետ վերցրեց Պետրոսին, Հովհաննեսին և Հակոբոսին և բարձրացավ սարը՝ աղոթելու»։ (Ղուկաս IX, 28)
• . «Առավոտյան նա վեր կացավ, երբ դեռ մութ էր, քաշվեց մի ամայի տեղ և աղոթեց այնտեղ»: (Mk. I, 35)
Բայց աղոթքի ժամանակ Հիսուսի ամենահուզիչ տեսարանը Գեթսեմանում է: Պայքարի պահին Հիսուսը բոլորին հրավիրում է աղոթքի և ինքն իրեն նետում է սրտանց աղոթքի.
և մի փոքր առաջ գնալով՝ երեսի վրա ընկավ և աղոթեց։ (Մտ. XXVI, 39)
«Եվ դարձյալ գնաց և աղոթեց, և նորից վերադառնալով՝ գտավ իր ընտանիքին քնած… և թողնելով նրանց՝ նորից գնաց և երրորդ անգամ աղոթեց»: (Մտ. XXVI, 42)
Հիսուսն աղոթում է խաչի վրա. Խաչի ամայության մեջ աղոթիր ուրիշների համար՝ «Հայր, ներիր նրանց, որ չգիտեն, թե ինչ են անում»։ (Ղուկ. XXIII, 34)
Աղոթեք հուսահատության մեջ: Քրիստոսի աղաղակը. Աստված իմ, Աստված իմ, ինչո՞ւ թողեցիր ինձ: Սաղմոս 22-ն է՝ աղոթքը, որը բարեպաշտ իսրայելացին արտասանեց դժվարին պահերին։
Հիսուսը մահանում է՝ աղոթելով.
Հա՛յր, քո ձեռքն եմ հանձնում իմ հոգին», - սա Սաղմոս 31-ն է: Քրիստոսի այս օրինակներով հնարավո՞ր է աղոթել անլուրջ: Հնարավո՞ր է, որ քրիստոնյան անտեսի դա: Հնարավո՞ր է ապրել առանց աղոթելու: