Նվիրվածություն սրբերին. Սուրբ Ֆաուստինան պատմում է ձեզ հոգու ուղու մասին
Աղոթք. -Հիսո՛ւս, տե՛ր իմ, օգնի՛ր ինձ մեծ եռանդով մտնել այս անապատի շրջանը: Թող քո Հոգին, ով Աստված, առաջնորդի ինձ դեպի քո և իմ մասին խորը գիտելիքը, որովհետև ես կսիրեմ քեզ քո մասին իմ ունեցած գիտելիքների չափով և ինքս ինձ կարհամարհեմ իմ իմացության չափով: Ես թողնում եմ ինձ, Տեր, քո գործին, թող քո կամքը կատարվի իմ մեջ ամբողջությամբ։
7. Ինչպես բանկետի ժամանակ։ «Աղջի՛կս, ես քեզ կտանեմ դեպի այս նահանջը, ասես խնջույքի։ Իմ ողորմած սրտի կողքին դուք կխորհեք այն շնորհների մասին, որոնք ես տվել եմ ձեզ և դուք կունենաք խորը խաղաղություն որպես ուղեկից: Ես ուզում եմ, որ քո հայացքն անընդհատ ամրացնի իմ կամքը, և դրանով դու ինձ մեծագույն ուրախություն կպարգևես: Դու քո անձի մեջ ոչ մի բարեփոխում չես ձեռնարկի, որովհետև դու արդեն ինձ հասանելի ես դարձրել քո կյանքը։ Ոչ մի զոհաբերություն այդքան չարժե»:
8. Ճառագայթել աստվածություն. — Ով Աստված, ես իմ սիրտը բացահայտում եմ քո շնորհի գործողությանը, ինչպես բյուրեղը արևի ճառագայթներին և աղոթում եմ, որ դու լուսավորես իմ այս սիրտը քո պատկերով, որքան հնարավոր է պարզ արարածի մեջ։ Ես նաև աղոթում եմ, որ դու ճառագայթես քո աստվածությունը իմ միջոցով, դու, որ բնակվում ես իմ մեջ:
Հիսուսն ինձ տեղեկացրեց, որ ես պետք է աղոթեմ հատկապես այն միանձնուհիների համար, ովքեր նահանջում էին ինձ հետ: Երբ ես աղոթում էի, ես հասկացա, թե ինչ պայքար են մղում որոշ հոգիներ, և ես կրկնապատկեցի իմ աղոթքները:
9. Հոգու ճանապարհը. — Ես գիտեմ, թե ինչի համար եմ ստեղծված։ Ես գիտեմ, որ Աստված իմ վերջնական նպատակն է: Ոչ մի արարած չի կարող փոխարինել իմ Արարչին իմ հոգու ճանապարհին: Իմ բոլոր գործունեության մեջ ես միայն նրան եմ ուղղված։
Յիսո՛ւս, դու յաճախ արժանացար իմ մէջ դնելու քրիստոնէական կատարելութեան հիմքերը, եւ ես պէտք է խոստովանիմ, որ իմ համագործակցութիւնը շատ փոքր էր համեմատութեամբ: Օգտագործելով այն, ինչ ես հիմա օգտագործում եմ ստեղծված իրերից, դու օգնեցիր ինձ, ով Տեր: Իմ սիրտը թույլ է; իմ ուժը միայն քեզնից է գալիս:
10. Ես մոդելներ էի փնտրում։ — Ես ուզում եմ ապրել և մեռնել սուրբերի պես՝ աչքերս հառած քեզ վրա, ո՛վ Հիսուս։ Ես իմ շուրջը մոդելներ էի փնտրում՝ չգտնելով մեկը, որը կարող է առաջնորդել իմ գործողությունները։ Իմ առաջադիմությունը սրբության մեջ, այսպիսով, հետաձգվեց: Այն պահից, երբ ես սկսեցի հայացքս ուղղել քեզ վրա, ով Քրիստոս, ով իմ մոդելն ես, ես հաստատ գիտեմ, որ ես հաջողությունների կհասնեմ, չնայած իմ դժբախտությանը, ես վստահում եմ քո ողորմությանը, և դու կկարողանաս ինձանից սուրբ սարքել: նույնպես։ Ինձ պակասում են հմտությունները, բայց ոչ բարի կամքը: Չնայած բոլոր պարտություններին, ես ուզում եմ կռվել այնպես, ինչպես կռվել են սրբերը և ես ուզում եմ վարվել նրանց պես։
11. Կռիվը չի ընկճում։ — Իմ Հիսուս, չնայած քո շնորհներին և թեև նրանք ազնվանում են, իմ բնական հակումները երբեք ամբողջովին չեն անհետանում: Իմ զգոնությունը պետք է շարունակական լինի. Ես պետք է պայքարեմ անթիվ թերությունների դեմ՝ ամեն դեպքում իմանալով, որ պայքարը երբեք ոչ ոքի չի ընկճում, փոխարենը ծուլությունն ու վախը ընկճում են ինձ։ Երբ դու վատառողջ ես, պետք է շատ բաների հետ համակերպվես, քանի որ հիվանդ չի համարվում նա, ով հիվանդ է և չի մնում անկողնում։ Տարբեր պատճառներով, հետևաբար, առաջանում են զոհաբերության հնարավորություններ, և երբեմն դրանք շատ մեծ զոհողություններ են։ Սակայն ես հասկանում եմ, որ երբ Աստված զոհ է պահանջում, նա ոչ թե ժլատ է իր օգնությամբ, այլ առատորեն տալիս է։ Իմ Հիսուս, ես խնդրում եմ քեզ, որ իմ զոհաբերությունը լուռ, բայց սիրո բացարձակ լիությամբ այրվի քո առջև՝ աղաչելու քո ողորմությունը հոգիների օգտին:
12. Նոր կյանք. — Սիրտս նորոգվում է, և այստեղից սկսվում է մի նոր կյանք՝ Աստծո հանդեպ սիրո կյանք: Չեմ մոռանում, որ ես անձնավորված եմ թուլության մեջ, բայց ոչ մի ակնթարթ չեմ կասկածում, որ Աստված օգնում է ինձ իր շնորհով: Մի աչքով ես նայում եմ իմ դժբախտության անդունդին, իսկ մյուսով` աստվածային ողորմության անդունդին: Ով ողորմած Աստված, որ թույլ ես տալիս ինձ նորից ապրել, ուժ տուր ինձ սկսելու նոր կյանք՝ ոգու, որի վրա մահը զորություն չունի։
13. Ես կասկածի տակ կդնեմ սերը: — Հիսո՛ւս, իմ ամենակատարյալ մոդելը, ես կյանքում առաջ կգնամ՝ հայացքս հառած քեզ վրա, հետևելով քո հետքերին՝ բնությանը հանձնելով շնորհին քո կամքի համաձայն և այն լույսի չափով, որը լուսավորում է ինձ, ապավինելով բացառապես քո օգնությանը: Ամեն անգամ, երբ ես կասկածներ ունեմ անցնելու դասընթացի վերաբերյալ, ես միշտ կխնդրեմ սերը, և այն ինձ կտա լավագույն խորհուրդը: Հիսուսն ինձ պատասխանեց. «Իմ նախախնամությունը քեզ կուղարկի հնարավորություններից, զգույշ եղիր, որ բաց չթողնես ոչ մեկը: Սակայն, երբ չկարողանաք ըմբռնել դրանք, մի տխրեք, այլ խոնարհվեք իմ առաջ և ընկղմվեք ձեր ողջ վստահությամբ իմ ողորմածության մեջ: Այսպիսով, դուք ձեռք կբերեք ավելին, քան կկորցնեք, քանի որ իմ նվերները գալիս են խոնարհ հոգու մոտ շատ ավելի մեծ առատությամբ, քան նա ակնկալում է»:
14. Իմ միջոցով. — Ո՛վ հավիտենական սեր, իմ մեջ լուսավորիր նոր լույս, կյանք սիրո և ողորմածության, աջակցիր ինձ քո շնորհով, որպեսզի ես արժանիորեն արձագանքեմ քո կոչին, և դու իմ միջոցով իրականացնես այն, ինչ ինքդ ես հաստատել։
15. Գորշությունը վերածիր սրբության: — Ես զգում եմ, որ լիովին հագեցած եմ Աստծուց, հենց նրա հետ եմ անցնում իմ առօրյան՝ մոխրագույն, ցավոտ ու հոգնեցուցիչ։ Ես վստահում եմ նրան, ով լինելով իմ սրտում՝ զբաղված է ամեն գորշություն իմ անձնական սրբության վերածելով։ Այս հոգևոր զորավարժությունների ընթացքում հոգիս հասունանում է խոր լռության մեջ Քո ողորմած սրտի կողքին, ո՜վ իմ Հիսուս, Քո սիրո մաքուր շողերի մեջ հոգիս փոխեց իր խստությունը՝ դառնալով քաղցր ու հասուն պտուղ։
16. Գթասրտության պտուղներ. — Ես այս նահանջը վերափոխված եմ թողնում։ Աստծո սիրո շնորհիվ հոգիս լրջությամբ ու հոգու ուժով նոր կյանք է սկսում։ Եթե նույնիսկ արտաքուստ իմ գոյությունը փոփոխություններ չցուցաբերի, որպեսզի ոչ ոք չնկատի, մաքուր սերը կառաջնորդի իմ յուրաքանչյուր գործողություն՝ ողորմության պտուղներ տալով նույնիսկ դրսում։
17. Օգտակար եղեք ձեր Եկեղեցուն: — Այժմ, այո, ես կարող եմ լիովին օգտակար լինել, Տե՛ր, ձեր Եկեղեցուն: Ես այնտեղ կլինեմ անհատական սրբության միջոցով, որն իր կյանքը կփոխանցի ամբողջ Եկեղեցուն, քանի որ Հիսուսում մենք բոլորս միասին կազմում ենք մեկ «մարմին»: Ահա թե ինչու եմ ես ամեն օր աշխատում, որպեսզի իմ սրտի հողը առատ բարի պտուղ տա։ Անգամ եթե դա երբեք չտեսնեին մարդկային աչքերը երկրի վրա, մի օր կպարզվի, որ շատ հոգիներ սնվել և կսնվեն իմ պտուղներով:
18. Գոհաբանության օր. — Ավարտվում են Հիսուսի հետ մենակ մնալու այս գեղեցիկ օրերը։ Իմ Հիսուս, դու գիտես, որ իմ ամենավաղ տարիներից ես ուզում էի քեզ սիրել այնպիսի մեծ սիրով, ինչպիսին ոչ ոք քեզ նախկինում չի սիրել: Այսօր ես ուզում եմ ողջ աշխարհին բղավել. «Սիրեցե՛ք Աստծուն, որովհետև նա բարի է, որովհետև նրա ողորմությունը մեծ է»: Իմ էությունը այսպիսով դառնում է երախտագիտության և երախտագիտության բոց: Աստծո բարիքները, գրեթե վառվող կրակի պես, այրվում են իմ հոգում, մինչդեռ տառապանքներն ու վշտերը կրակի գագաթին փայտ են գործում և վառում են այն. առանց այդպիսի փայտի այն դուրս կգար: Ուստի ես կոչ եմ անում ողջ երկնքին և ամբողջ երկրին միանալ իմ երախտագիտությանը:
19. Հավատարիմ Աստծուն — Ես տեսնում եմ, որ դոն Միքայել Սոպոկկոն իր միտքը կենտրոնացնում է աստվածային ողորմության պաշտամունքի համար աշխատելու վրա: Ես տեսնում եմ, որ նա աստվածային ցանկություններ է հայտնում Աստծո Եկեղեցու մեծամեծներին՝ հոգիների մխիթարության համար: Թեև առայժմ դառնությամբ է լցված, կարծես իր ջանքն այլ վարձատրության արժանի չէր, բայց կգա մի օր, երբ ամեն ինչ կփոխվի։ Ես տեսնում եմ այն ուրախությունը, որ Աստված նրան մի փոքրիկ ակնարկ կտա այս երկրից: Ես երբեք չէի հանդիպել Աստծուն այնպիսի հավատարմության, ինչպիսին այն է, որով առանձնանում է այս հոգին:
20. Անկասելի առաքելություն. «Ով իմ Հիսուս, չնայած հոգիների համար աշխատելու մեծ ցանկություն եմ զգում, այնուամենայնիվ, ես պետք է հնազանդվեմ քահանաներին: Միայնակ, իմ շտապողականությամբ ես կարող էի վերջնականապես փչացնել քո աշխատանքը: Հիսուս, դու բացահայտում ես քո գաղտնիքներն ինձ և ուզում ես, որ դրանք փոխանցեմ այլ հոգիների: Շուտով ինձ համար կբացվի քայլեր ձեռնարկելու հնարավորությունը։ Այն պահին, երբ իմ ոչնչացումը ամբողջական թվա, իմ անկասելի առաքելությունը կսկսվի: Հիսուսն ինձ ասաց. «Ճանաչիր աստվածային շնորհի ամենակարողությունը, և դա քեզ բավական է»: