Նվիրվածություն Մադոննային և Քարոզիչի հոգիներին

Սուրբ Կույս Մարիամը և հոգիները քավարանում

Տույժը նույնպես արտասովոր կերպով մեղմվում է այն հոգիներում, ովքեր հատկապես նվիրված էին Մարիային: Այս ամենաքաղցր մայրիկը գնում է նրանց մխիթարելու, և լինելով Հավերժական լույսի և անբիծ հայելու Նրա անկեղծությունը, Նա ցույց է տալիս նրանց Իր մեջ Աստծո փառքի արտացոլված շքեղությունը:

Մարիամը Եկեղեցու մայրն է, հետևաբար նա մտերիմ է յուրաքանչյուր երեխայի հետ։ Բայց հատուկ ձևով այն մոտ է ամենաթույլերին։ Փոքրիկներին։ Հալածյալներին. Մահացողներին. Բոլոր նրանց, ովքեր դեռ չեն կարողացել հասնել Աստծո հետ լիակատար հաղորդակցության։ Կույսի այս դիրքորոշումն ընդգծվել է նաև Վատիկանի Երկրորդ Տիեզերական ժողովի կողմից՝ դրախտ ընդունելով նա մի կողմ չթողեց փրկության այս գործառույթը, այլ իր բազմակի բարեխոսությամբ շարունակում է. մեզ ձեռք բերելու հավերժական առողջության շնորհները:

Իր մայրական բարեգործությամբ նա խնամում է իր Որդու եղբայրներին, ովքեր դեռ թափառում են և դրված են վտանգների ու անախորժությունների մեջ, մինչև որ նրանց տանեն դեպի օրհնված հայրենիք» (Lunien Gentiuni 62) Այժմ, նրանց մեջ, ովքեր դեռ չեն ընդունվել: երանելի երկրին հոգիներն են Քավարանում: Եվ Աստվածածինը միջամտում է նրանց անունից: Որովհետև, ինչպես Շվեդիայի Սուրբ Բրիջիթն է կրկնում, «Ես բոլորի մայրն եմ, ովքեր գտնվում են Քավարանում»: Արդեն Վատիկան II-ից առաջ տարբեր սրբեր ընդգծում էին Մարիամի մայրական գործառույթի այս կողմը: Օրինակ, Saint Alphonsus Maria de' Liguori (1696-1787) գրում է.

«Քանի որ այդ հոգիները (Քավարանում) ամենից շատ հանգստության կարիք ունեն (..), և ոչ էլ կարող են օգնել իրենց, շատ ավելին, ողորմության այս Մայրը պարտավորվում է օգնել նրանց» (The glories of Mary) San Bernardino da Siena (1380- 1444) նշում է.

«Կույսը այցելում և օգնում է Հոգիներին Քավարանում՝ մեղմելով նրանց ցավերը:

Նա շնորհներ և օրհնություններ է ստանում այս հոգիների նվիրյալների համար, հատկապես, եթե այս հավատացյալները հանգուցյալի համար ընտրական իրավունքով կարդում են Վարդարանի աղոթքը» (տես Մարիամի անվան քարոզ 3):

1303 թվականին Շվեդիայում ծնված Սուրբ Բրիջիտը գրում է, որ Կույսն ինքը հայտնել է իրեն, որ քավարանում գտնվող հոգիներն իրենց աջակցություն են զգում հենց Մարիամի անունը լսելով: Դարերը հարուստ են Հիսուսի Մոր ողորմության այլ նշաններով:

Մտածեք տարբեր կրոնական կարգերի պատմության մասին, որտեղ Մադոննայի գործողությունը տեսանելիորեն հօգուտ ուխտավոր Եկեղեցու է երկրի վրա, բայց նաև այն եկեղեցու, որը մաքրագործվում է Քավարանում: Եվ նույն իրադարձությունները, որոնք կապված են կարմելացիների մեջ թիակի օգտագործման հետ, ցույց են տալիս, թե ինչպես է Մարիամի հանդեպ իրական սերը, որը արգասաբեր է բարեգործության մեջ, ստանում է նրանից պատասխաններ, որոնք առանձնահատուկ դրական ազդեցություն են թողնում նաև քավարանի հոգիների վրա:

Վերջապես, օգտակար է հիշել լեհ միանձնուհու՝ Սուրբ Ֆաուստինա Կովալսկայի (1905-1938) վկայությունը։ Նա իր օրագրում գրում է.

«Այդ ժամանակ ես հարցրի Տեր Հիսուսին. «Ո՞ւմ համար դեռ պետք է աղոթեմ»: Հիսուսը պատասխանեց, որ հաջորդ գիշեր նա ինձ կտեղեկացնի, թե ում համար պետք է աղոթեմ: Ես տեսա պահապան հրեշտակին, ով հրամայեց ինձ հետևել իրեն։ Մի պահ ես գտա մի մառախլապատ վայրում, որը ներխուժել էր կրակը, և դրա մեջ տառապող հոգիների հսկայական բազմություն: Այս հոգիներն աղոթում են մեծ եռանդով, բայց առանց արդյունավետության իրենց համար. միայն մենք կարող ենք օգնել նրանց: Նրանց այրած բոցերը ինձ չդիպչեցին։ Իմ Պահապան հրեշտակը ոչ մի պահ չլքեց ինձ: Եվ ես հարցրեցի այդ հոգիներին, թե որն էր նրանց ամենամեծ տանջանքը: Եվ նրանք միաբերան պատասխանեցին, որ իրենց ամենամեծ տանջանքը Աստծո հանդեպ բուռն ցանկությունն է, ես տեսա Աստվածամոր հոգիներին Քավարանում: Հոգիները Մարիամին անվանում են «Ծովի աստղ»: Նա նրանց թարմություն է բերում»:

(Քույր Ֆաուստինա Կովալսկայի օրագիրը էջ 11)