Նվիրվածություն ողորմածությանը. Այն, ինչ ասաց Սանտա Ֆաուստինան Coroncina- ի մասին
20. Ուրբաթ 1935 թ. — Երեկոյան էր։ Ես արդեն փակվել էի իմ խցում։ Ես տեսա, որ հրեշտակը կատարում էր Աստծո բարկությունը, ես սկսեցի աղաչել Աստծուն աշխարհի համար այն խոսքերով, որոնք լսեցի ներսից: Ես առաջարկեցի հավերժական Հորը «իր ամենասիրելի Որդու մարմինը, արյունը, հոգին և աստվածությունը՝ ի քավություն մեր և ամբողջ աշխարհի մեղքերի»: Ես ողորմություն խնդրեցի բոլորի համար «իր ցավալի կրքի անունով»։
Հաջորդ օրը, մտնելով մատուռ, ներսումս լսեցի հետևյալ խոսքերը. «Ամեն անգամ, երբ մտնում ես մատուռ, շեմից կարդա այն աղոթքը, որը ես քեզ երեկ սովորեցրել եմ»։ Ընթերցելով, որ ես ունեմ աղոթքը, ստացա հետևյալ հրահանգը. «Այս աղոթքը ծառայում է իմ վրդովմունքը հանգստացնելուն, դուք այն կկարդաք տերողորմի վրա, որը սովորաբար օգտագործում եք: Դուք կսկսեք «Հայր մեր»-ով, դուք կկատարեք այս աղոթքը. «Հավիտենական Հայր, ես առաջարկում եմ քեզ քո ամենասիրելի Որդու և մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի մարմինը, արյունը, հոգին և աստվածությունը՝ ի քավություն մեր և ամբողջ աշխարհի մեղքերի համար: « . Ավե Մարիայի մանր հատիկների վրա կշարունակեք տասը անգամ անընդմեջ ասելով. «Նրա ցավալի կրքի համար ողորմիր մեզ և ամբողջ աշխարհին»։ Որպես վերջաբան, դուք երեք անգամ կկարդաք այս կոչը՝ «Սուրբ Աստված, սուրբ զորավոր, սուրբ անմահ, ողորմիր մեզ և ամբողջ աշխարհին»։
21. Խոստումներ. — «Հետևողականորեն ասեք այն մատուռը, որը ես սովորեցրել եմ ձեզ: Ով կարդում է այն, մեծ ողորմություն կգտնի մահվան ժամին: Քահանաները պետք է այն առաջարկեն մեղքի մեջ գտնվողներին՝ որպես փրկության սեղան։ Եթե նույնիսկ մեղավորը ամենակարծրն է, եթե նա այս մատուռն ասի թեկուզ մեկ անգամ, ապա նա կստանա իմ ողորմության օգնությունը: Ես ուզում եմ, որ ամբողջ աշխարհը ճանաչի նրան: Ես շնորհներ կտամ, որոնք մարդն անգամ չի կարող հասկանալ բոլոր նրանց, ովքեր վստահում են իմ ողորմությանը: Ես իմ ողորմությամբ կընդունեմ կյանքում, և առավել ևս մահվան ժամին այս մատուռն ասող հոգիներին»։
22. Առաջին հոգին փրկվեց. — Ես Պրադնիկի առողջարանում էի։ Կեսգիշերին ինձ հանկարծ արթնացրին։ Ես հասկացա, որ հոգին շտապ կարիք ուներ, որ ինչ-որ մեկը աղոթի նրա համար: Ես գնացի հիվանդասենյակ և տեսա մի մարդու, որն արդեն հոգեվարքի մեջ էր։ Հանկարծ ներսից լսեցի այս ձայնը. Ես վազեցի տերողորմյա վերցնելու և մահամերձի կողքին ծնկի իջնելով, ասմունքեցի մատուռը այն ողջ եռանդով, որին ընդունակ էի։ Հանկարծ մահացողը բացեց աչքերը և նայեց ինձ։ Իմ մատուռը դեռ ավարտված չէր, և այդ մարդն արդեն մահացել էր՝ նրա դեմքին նկարված եզակի հանգստությամբ: Ես ջերմեռանդորեն խնդրել էի Տիրոջը պահել ինձ տված խոստումը մատուռի վերաբերյալ, և նա ինձ տեղեկացրեց, որ այդ առիթով նա պահել է այն: Նա առաջին հոգին էր, որ փրկվեց Տիրոջ այս խոստման շնորհիվ:
Երբ ես վերադարձա իմ փոքրիկ սենյակը, լսեցի այս խոսքերը. Եթե մեկ ուրիշը դա ասի մահամերձ մարդուն, նա նույն ներումը կստանա նրա համար»:
Երբ մատուռը կարդում են տանջող մարդու անկողնու մոտ, Աստծո բարկությունը հանդարտվում է, և մեզ անհայտ ողորմությունը պարուրում է հոգին, քանի որ նրա Որդու ցավալի կրքի արթնացումը խորապես հուզում է աստվածային Էակին:
23. Մեծ օգնություն մահացողների համար. — Կուզենայի, որ բոլորը հասկանան, թե որքան մեծ է Տիրոջ ողորմությունը, որը բացարձակապես անհրաժեշտ է բոլորին, հատկապես մահվան վճռական ժամին։ Բնակարանը մեծ օգնություն է մահամերձների համար։ Ես հաճախ աղոթում եմ մարդկանց համար, ովքեր ինձ ներքուստ հայտնի են դարձնում, և պնդում եմ աղոթել այնքան ժամանակ, մինչև զգամ ինքս իմ մեջ, որ ստացել եմ այն, ինչ խնդրում եմ: Հատկապես հիմա, երբ ես այստեղ եմ այս հիվանդանոցում, ինձ միացած եմ զգում մահացողների հետ, ովքեր մտնելով իրենց հոգեվարքի մեջ՝ խնդրում են իմ աղոթքը։ Աստված ինձ եզակի միություն է շնորհում նրանց հետ, ովքեր պատրաստվում են մահանալ: Իմ աղոթքը միշտ չէ, որ ունի նույն տեւողությունը: Ամեն դեպքում, ես կարողացա համոզել ինքս ինձ, որ եթե աղոթելու մղումը երկար է տևում, դա նշան է, որ հոգին ավելի երկար պետք է դիմանա ավելի մեծ պայքարների: Հոգիների համար հեռավորությունները գոյություն չունեն: Ես պատահաբար զգում եմ նույն երեւույթը նույնիսկ հարյուրավոր կիլոմետրեր հեռու:
24. Վերջին ժամանակների նշան. — Մինչ ես կարդում էի մատուռը, հանկարծ լսեցի այս ձայնը. Գրեք, որ ես ուզում եմ, որ ողջ մարդկությունն իմանա իմ անսահման ողորմությունը։ Այս խնդրանքը վերջին ժամանակների նշան է, որից հետո իմ արդարադատությունը կգա։ Քանի դեռ ժամանակ կա, մարդկությունը պետք է դիմի իմ ողորմության աղբյուրին, այն արյանն ու ջրին, որը հոսել է բոլորի փրկության համար»: