Օրվա նվիրվածություն. Աստծո կողմից դատված լինել
Չարության հաշիվ. Շուտով դուք պետք է ներկայանաք Գերագույն դատավորին. հուսով եք տեսնել նրան խղճահարության, բարության կամ խիստ արդարության հայացքով։ Արդյո՞ք այն կյանքը, որը դուք վարում եք, ձեր ամենօրյա գործողությունները հաճելի կլինեն Նրան: - Ես հաշիվ կտամ այն բոլոր չարիքների համար, որոնք չպետք է անեի, բայց արեցի... Ի՜նչ խառնաշփոթ կլինի իմը: Քանի՜ մեղքեր ամեն դարաշրջանում, ամեն օր: Դատաստանում նույնիսկ մի միտք, մի խոսք չի մոռացվի։
Լավի հաշիվ. Այսքան սխալներից հետո, որոնց համար խիղճդ տանջում է քեզ, քեզ թվում է, թե վախենալու քիչ բան ունես, որովհետև աղոթում ես, հաղորդություններ ես ստանում, բարեպաշտության պրակտիկա ունես, ողորմություն ես տալիս... Բայց ի՞նչ են այս մի քանի բաները՝ համեմատած շատ ու ծանր մեղքերի հետ։ Ավելին՝ ի՞նչ անկատարություններով, ունայնությամբ, ծուռ մտադրություններով ես ուղեկցում այն լավին, որի վրա հույս ես դնում։ Հիմա գիտակցիր դա։ Ընդհակառակը, ինչքան լավ բան կարող էիր անել և չես արել միայն քո անփութության պատճառով: Հաշիվ տվեք…
Ժամանակի հաշվետվություն. Եթե մի քանի տարի ապրեի, ժամանակ չունենայի, դատավորի առաջ արդարացում ու արդարացում կգտնեի։ Փոխարենը մեկ օրն էլ բավական էր դարձի գալու համար, իսկ ես տարիներով ու տարիների կյանքով չեմ դարձի եկել։ Մեկ տարին բավական էր սուրբ դառնալու համար, իսկ ես չեմ դարձել 10, 30, 50 տարի... Բավական էր մի պահ, որ սկսեմ. և ես դա անտեսեցի... Ի՞նչ նախադասություն կպատահի ինձ։ «Չե՞ս մտածում այդ մասին»։
ՊՐԱԿՏԻԿ. - Անմիջապես կտրեք վատ սովորությունները, ասեք Մադոննայի լիտանիաները: