Օրվա նվիրվածություն. Թշնամիների ներում
Թշնամիների ներումը. Աշխարհի և Ավետարանի սկզբունքներն այս հարցում տրամագծորեն հակառակ են: Աշխարհը կոչ է անում անարգանքի, վախկոտության, մտքի ստորության, ներման. հպարտությունն ասում է, որ անհնար է զգալ վիրավորանքը և հանդուրժել այն անտարբերությամբ: Հիսուսն ասում է. Չարի փոխարեն բարին վերադարձրե՛ք. Քեզ ապտակողներին, մյուս այտը դարձրու. նույնիսկ հեթանոսը գիտի բարերարներին բարիք տալ, դու դա անում ես քո թշնամիներին։ Իսկ դուք Քրիստոսի՞ն եք լսում, թե՞ աշխարհին։
Ներելը մտքի մեծությունն է: Որ ամեն ինչ ներելը բոլորին ու միշտ ծանր ու դժվար է ստացվում սրտի հպարտության համար, ոչ ոք դա չի հերքում; բայց որքան ծանր լինի դժվարությունը, այնքան ավելի մեծ և արժանի կլինի զոհաբերությունը: Նույնիսկ առյուծն ու վագրը գիտեն վրեժ լուծել; մտքի իսկական մեծությունը կայանում է նրանում, որ հաղթահարվի ինքն իրեն: Ներելն ամենևին էլ մարդու առաջ կռանալը չէ. իսկապես, դա նրանից վեր բարձրանալն է վեհ առատաձեռնությամբ: Վրեժը միշտ վախկոտ է: Իսկ դու դա երբեք չե՞ս արել։
Հիսուսի պատվիրանը: Թեև ներելը, մոռանալը, թշնամուն բարիքով հատուցելը քեզ դժվար է թվում, այնուամենայնիվ մի՞թե հայացքը բնօրրանին, կյանքին, խաչին, Հիսուսի խոսքերին բավական չէ, որ ներումը քեզ համար ավելի քիչ դժվար լինի: Դու դեռ Հիսուսի՞ հետևորդն ես, ով մահանում է՝ ներելով հենց իրենք խաչողներին, եթե չես ներում։ Հիշեք ձեր պարտքերը, Հիսուսն ասում է. Ես կներեմ ձեզ, եթե դուք ներեք. եթե ոչ, դուք այլևս նրանց հայր չեք ունենա Երկնքում. իմ Արյունը կբղավի քո դեմ։ Եթե մտածեք դրա մասին, կարո՞ղ եք որևէ ատելություն կրել:
ՊՐԱԿՏԻԿ. — Ներիր բոլորին Աստծո սիրո համար. ասեք երեք ուժ նրանց համար, ովքեր վիրավորում են ձեզ: