Նվիրում այսօր ՝ դեկտեմբերի 30, 2020. Կմնա՞նք Աստծո շնորհի մեջ:

Սուրբ Գրությունների ընթերցանություն – 2 Կորնթացիներ 12:1-10

Երեք անգամ աղաչեցի Տիրոջը, որ նա ինձնից վերցնի։ Բայց նա ասաց ինձ. «Իմ շնորհը բավական է քեզ, որովհետև իմ զորությունը կատարյալ է դառնում թուլության մեջ»: – 2 Կորնթացիներ 12։8-9

Մի քանի տարի առաջ մեր համայնքից ինչ-որ մեկն ինձ նվիրեց մի գիրք, որը կոչվում էր Մաքս Լուկադոյի «Գրեյսի բռնելով»: Մի քանի ողբերգական իրադարձություններ այս մարդուն և նրա ընտանիքին վերադարձրին Տիրոջ և եկեղեցու մոտ: Երբ նա ինձ հանձնեց գիրքը, ասաց. «Մենք գտանք մեր վերադարձի ճանապարհը, քանի որ Աստծո շնորհի ճիրաններում էինք»: Նա սովորել էր, որ մենք բոլորս Աստծո շնորհի ճիրաններում ենք, ամբողջ ժամանակ: Առանց դրա, մեզանից ոչ ոք հնարավորություն չէր ունենա:

Աստծո շնորհն այն է, ինչի կարիքը ես և դու ավելի շատ ունենք, քան որևէ այլ բան: Առանց դրա մենք ոչինչ ենք, բայց Աստծո շնորհի շնորհիվ մենք կարող ենք դիմակայել այն ամենին, ինչ գալիս է մեր ճանապարհին: Ահա թե ինչ է ասում Ինքը՝ Տերը Պողոս առաքյալին. Պողոսն ապրում էր «մարմնի փուշով, Սատանայի պատգամաբերով», տանջելով նրան։ Նա անընդհատ խնդրում էր Տիրոջը հեռացնել այդ փուշը: Աստծո պատասխանը ոչ էր, ասելով, որ իր շնորհը բավական կլինի: Անկախ ամեն ինչից, Աստված Պողոսին կպահեր իր շնորհի ճիրաններում, և Պողոսը կկարողանար անել այն աշխատանքը, որ Աստված նախատեսել էր նրա համար:

Սա է մեր երաշխիքը նաև հաջորդ տարվա համար՝ ինչ էլ որ լինի, Աստված մեզ ամուր կպահի և իր շնորհի ճիրաններում կպահի։ Մեզ մնում է միայն դիմել Հիսուսին՝ ստանալու նրա շնորհը:

Աղոթք

Երկնային Հայր, մենք շնորհակալություն ենք հայտնում մեզ միշտ մոտ պահելու քո խոստման համար: Խնդրում եմ, պահիր մեզ քո շնորհի ճիրաններում: Ամեն.