Աստվածային ողորմություն. օգոստոսի 17-ի Սուրբ Ֆաուստինայի միտքը

2. Շնորհքի ալիքները. - Հիսուս Մարիա Ֆաուստինային. «Խոնարհ սրտում իմ օգնության շնորհը չի ուշանում: Իմ շնորհքի ալիքները ներխուժում են խոնարհների հոգիները: Հպարտները մնում են թշվառ»:

3. Ես խոնարհեցնում եմ ինձ և կանչում եմ իմ Տիրոջը: -Հիսո՛ւս, կան պահեր, երբ ես վեհ մտքեր չեմ զգում, և իմ հոգին զուրկ է բոլոր ազդակներից: Ես ինձ համբերատար եմ տանում և գիտակցում եմ, որ նման վիճակն այն չափանիշն է, թե ով եմ ես իրականում: Այն, ինչ ես ունեմ, գալիս է Աստծո ողորմությունից: Այդ դեպքում ես խոնարհվում եմ և խնդրում, ով իմ Տեր, քո օգնությունը:

4. Խոնարհություն, գեղեցիկ ծաղիկ։ - Ով խոնարհություն, հիասքանչ ծաղիկ, քիչ հոգիներ կան, որ քեզ տիրապետում են: Միգուցե այն պատճառով, որ դուք այդքան գեղեցիկ եք և, միևնույն ժամանակ, այդքան դժվար նվաճելը: Աստված ուրախանում է խոնարհությամբ: Խոնարհ հոգու վրա նա բացում է երկինքը և իջնում ​​շնորհքի ծովը: Աստված ոչինչ չի մերժում այդպիսի հոգու: Այդպիսով այն դառնում է ամենակարող և ազդում ամբողջ աշխարհի ճակատագրի վրա։ Որքան նա խոնարհեցնում է իրեն, այնքան Աստված խոնարհվում է նրա վրա, ծածկում նրան իր շնորհով, ուղեկցում նրան կյանքի բոլոր պահերին։ Ով խոնարհություն, արմատներդ տնկիր իմ էության մեջ:

Հավատք և հավատարմություն

5. Ռազմի դաշտից վերադարձող զինվոր. - Այն, ինչ արվում է սիրուց դրդված, փոքր բան չէ: Ես գիտեմ, որ ոչ թե աշխատանքի մեծությունն է, այլ ջանքերի մեծությունը, որը կպարգևատրվի Աստծո կողմից: Երբ մեկը թույլ է և հիվանդ, նա անընդհատ ջանքեր է գործադրում, որպեսզի հասնի նրան, ինչ սովորաբար անում են բոլորը: Սակայն նրան միշտ չէ, որ հաջողվում է դա պարզել։ Իմ օրը սկսվում է կռվով և ավարտվում կռվով։ Երեկոյան քնելու ժամանակ ինձ մարտի դաշտից վերադարձող զինվոր եմ զգում։

6. Կենդանի հավատք. - Ես ծնկի էի գալիս հրեշի մեջ հայտնված Հիսուսի առաջ՝ երկրպագելու համար: Հանկարծ տեսա նրա աշխույժ ու լուսավոր դեմքը։ Նա ասաց ինձ. «Այն, ինչ տեսնում ես այստեղ քո առջև, ներկա է հոգիներին հավատքի միջոցով: Թեև Տանտերում ես անշունչ եմ թվում, իրականում ես ինձ լիովին կենդանի եմ գտնում դրանում, բայց որպեսզի ես կարողանամ գործել հոգու ներսում, այն պետք է ունենա նույնքան աշխույժ հավատ, որքան ես կենդանի եմ Տանտիրոջ ներսում»:

7. Լուսավոր բանականություն. -Թեև Եկեղեցու խոսքից ինձ արդեն հավատքի հարստացում է գալիս, բայց շատ շնորհքներ կան, որ դու, Հիսուս, շնորհում ես միայն աղոթքին: Հետևաբար, Հիսուս, ես քեզնից խնդրում եմ արտացոլման շնորհը և դրա հետ միավորված՝ հավատքով լուսավորված բանականություն:

8. Հավատքի ոգով. — Ես ուզում եմ ապրել հավատքի ոգով։ Ես ընդունում եմ այն ​​ամենը, ինչ կարող է պատահել ինձ հետ, քանի որ Աստծո կամքն այն ուղարկում է իր սիրով, ով ցանկանում է իմ երջանկությունը: Ուստի ես կընդունեմ այն ​​ամենը, ինչ ինձ ուղարկվել է Աստծո կողմից, առանց հետևելու իմ մարմնական էության բնական ապստամբությանը և ինքնասիրության հուշումներին:

9. Ցանկացած որոշումից առաջ. — Նախքան որևէ որոշում կայացնելը, ես կանդրադառնամ այդ որոշման հարաբերություններին հավերժական կյանքի հետ: Ես կփորձեմ հասկանալ հիմնական շարժառիթը, որն ինձ դրդում է գործի. արդյոք դա իսկապես Աստծո փառքն է, թե իմ կամ այլ հոգիների ինչ-որ հոգևոր բարիք: Եթե ​​սիրտս պատասխանի, որ այդպես է, ես հաստատակամ կլինեմ այդ ուղղությամբ գործելու։ Քանի դեռ որոշակի ընտրություն հաճելի է Աստծուն, ես չպետք է ուշադրություն դարձնեմ զոհաբերություններին: Եթե ​​ես հասկանամ, որ այդ գործողությունը ոչինչ չունի վերևում ասածիցս, ապա կփորձեմ այն ​​սուբլիմացնել մտադրության միջոցով։ Սակայն, երբ հասկանամ, որ իմ ինքնահարգանքը նրա մեջ է, ես կզսպեմ այն ​​իր ակունքներում։

10. Մեծ, ուժեղ, սուր։ -Հիսո՛ւս, տուր ինձ մեծ խելք, միայն թե ես քեզ ավելի լավ ճանաչեմ։ Տուր ինձ ուժեղ բանականություն, որն ինձ թույլ է տալիս իմանալ նույնիսկ ամենաբարձր աստվածային բաները: Տուր ինձ սուր բանականություն, որպեսզի ճանաչեմ քո աստվածային էությունը և քո ինտիմ Երրորդական կյանքը: