Աստվածային ողորմություն. օգոստոսի 17-ի Սուրբ Ֆաուստինայի միտքը
2. Շնորհքի ալիքները. - Հիսուս Մարիա Ֆաուստինային. «Խոնարհ սրտում իմ օգնության շնորհը չի ուշանում: Իմ շնորհքի ալիքները ներխուժում են խոնարհների հոգիները: Հպարտները մնում են թշվառ»:
3. Ես խոնարհեցնում եմ ինձ և կանչում եմ իմ Տիրոջը: -Հիսո՛ւս, կան պահեր, երբ ես վեհ մտքեր չեմ զգում, և իմ հոգին զուրկ է բոլոր ազդակներից: Ես ինձ համբերատար եմ տանում և գիտակցում եմ, որ նման վիճակն այն չափանիշն է, թե ով եմ ես իրականում: Այն, ինչ ես ունեմ, գալիս է Աստծո ողորմությունից: Այդ դեպքում ես խոնարհվում եմ և խնդրում, ով իմ Տեր, քո օգնությունը:
4. Խոնարհություն, գեղեցիկ ծաղիկ։ - Ով խոնարհություն, հիասքանչ ծաղիկ, քիչ հոգիներ կան, որ քեզ տիրապետում են: Միգուցե այն պատճառով, որ դուք այդքան գեղեցիկ եք և, միևնույն ժամանակ, այդքան դժվար նվաճելը: Աստված ուրախանում է խոնարհությամբ: Խոնարհ հոգու վրա նա բացում է երկինքը և իջնում շնորհքի ծովը: Աստված ոչինչ չի մերժում այդպիսի հոգու: Այդպիսով այն դառնում է ամենակարող և ազդում ամբողջ աշխարհի ճակատագրի վրա։ Որքան նա խոնարհեցնում է իրեն, այնքան Աստված խոնարհվում է նրա վրա, ծածկում նրան իր շնորհով, ուղեկցում նրան կյանքի բոլոր պահերին։ Ով խոնարհություն, արմատներդ տնկիր իմ էության մեջ:
Հավատք և հավատարմություն
5. Ռազմի դաշտից վերադարձող զինվոր. - Այն, ինչ արվում է սիրուց դրդված, փոքր բան չէ: Ես գիտեմ, որ ոչ թե աշխատանքի մեծությունն է, այլ ջանքերի մեծությունը, որը կպարգևատրվի Աստծո կողմից: Երբ մեկը թույլ է և հիվանդ, նա անընդհատ ջանքեր է գործադրում, որպեսզի հասնի նրան, ինչ սովորաբար անում են բոլորը: Սակայն նրան միշտ չէ, որ հաջողվում է դա պարզել։ Իմ օրը սկսվում է կռվով և ավարտվում կռվով։ Երեկոյան քնելու ժամանակ ինձ մարտի դաշտից վերադարձող զինվոր եմ զգում։
6. Կենդանի հավատք. - Ես ծնկի էի գալիս հրեշի մեջ հայտնված Հիսուսի առաջ՝ երկրպագելու համար: Հանկարծ տեսա նրա աշխույժ ու լուսավոր դեմքը։ Նա ասաց ինձ. «Այն, ինչ տեսնում ես այստեղ քո առջև, ներկա է հոգիներին հավատքի միջոցով: Թեև Տանտերում ես անշունչ եմ թվում, իրականում ես ինձ լիովին կենդանի եմ գտնում դրանում, բայց որպեսզի ես կարողանամ գործել հոգու ներսում, այն պետք է ունենա նույնքան աշխույժ հավատ, որքան ես կենդանի եմ Տանտիրոջ ներսում»:
7. Լուսավոր բանականություն. -Թեև Եկեղեցու խոսքից ինձ արդեն հավատքի հարստացում է գալիս, բայց շատ շնորհքներ կան, որ դու, Հիսուս, շնորհում ես միայն աղոթքին: Հետևաբար, Հիսուս, ես քեզնից խնդրում եմ արտացոլման շնորհը և դրա հետ միավորված՝ հավատքով լուսավորված բանականություն:
8. Հավատքի ոգով. — Ես ուզում եմ ապրել հավատքի ոգով։ Ես ընդունում եմ այն ամենը, ինչ կարող է պատահել ինձ հետ, քանի որ Աստծո կամքն այն ուղարկում է իր սիրով, ով ցանկանում է իմ երջանկությունը: Ուստի ես կընդունեմ այն ամենը, ինչ ինձ ուղարկվել է Աստծո կողմից, առանց հետևելու իմ մարմնական էության բնական ապստամբությանը և ինքնասիրության հուշումներին:
9. Ցանկացած որոշումից առաջ. — Նախքան որևէ որոշում կայացնելը, ես կանդրադառնամ այդ որոշման հարաբերություններին հավերժական կյանքի հետ: Ես կփորձեմ հասկանալ հիմնական շարժառիթը, որն ինձ դրդում է գործի. արդյոք դա իսկապես Աստծո փառքն է, թե իմ կամ այլ հոգիների ինչ-որ հոգևոր բարիք: Եթե սիրտս պատասխանի, որ այդպես է, ես հաստատակամ կլինեմ այդ ուղղությամբ գործելու։ Քանի դեռ որոշակի ընտրություն հաճելի է Աստծուն, ես չպետք է ուշադրություն դարձնեմ զոհաբերություններին: Եթե ես հասկանամ, որ այդ գործողությունը ոչինչ չունի վերևում ասածիցս, ապա կփորձեմ այն սուբլիմացնել մտադրության միջոցով։ Սակայն, երբ հասկանամ, որ իմ ինքնահարգանքը նրա մեջ է, ես կզսպեմ այն իր ակունքներում։
10. Մեծ, ուժեղ, սուր։ -Հիսո՛ւս, տուր ինձ մեծ խելք, միայն թե ես քեզ ավելի լավ ճանաչեմ։ Տուր ինձ ուժեղ բանականություն, որն ինձ թույլ է տալիս իմանալ նույնիսկ ամենաբարձր աստվածային բաները: Տուր ինձ սուր բանականություն, որպեսզի ճանաչեմ քո աստվածային էությունը և քո ինտիմ Երրորդական կյանքը: