Ահա պահապան հրեշտակի իրական պարտականությունը ձեր կյանքում
Ս.Բերնարդոյի «Դիսկուրսներից», Աբատե:
«Նա իր հրեշտակներին պատվիրելու է ձեզ պահել ձեր բոլոր քայլերում» (Սաղ 90, 11): Նրանք շնորհակալություն են հայտնում Տիրոջը ՝ նրա ողորմության և մարդկանց զարմանքի համար: Շնորհակալ եղեք նրանց և ասեք ձեր զգացմունքների մեջ. Տերը նրանց համար մեծ գործեր արեց: Տէ՛ր, ի՞նչ է մարդը հոգ տանել իրեն կամ մտածել նրա մասին: Դուք ինքներդ ձեզ մտածում եք նրա մասին, դուք խնդրեք նրան, դուք հոգ եք տանում նրա մասին: Վերջապես ուղարկեք նրան ձեր Միածին Որդուն, թող ձեր Հոգին իջնի նրա մեջ, դուք նույնպես նրան խոստանում եք ձեր դեմքի տեսիլքը: Եվ ցույց տալ, որ դրախտը չի անտեսում որևէ բան, որը կարող է մեզ օգնել, այդ երկնային ոգիները դնենք մեր կողքին, որպեսզի նրանք պաշտպանեն մեզ, ուսուցանեն մեզ և առաջնորդեն մեզ:
«Նա իր հրեշտակներին հրամայելու է ձեզ պահել ձեր բոլոր քայլերում»: Այս խոսքերը, թե որքան մեծ հարգանք պետք է առաջ տանեն ձեր մեջ, որքան նվիրվածություն ձեզ, որքան վստահություն ներշնչել ձեր մեջ:
Հարգանքի առկայություն, բարության հանդեպ նվիրվածություն, խնամակալության նկատմամբ վստահություն:
Նրանք ներկա են, հետևաբար, և նրանք ներկա են ձեզ, ոչ միայն ձեզ, այլև ձեզ համար: Նրանք ներկա են ձեզ պաշտպանելու համար, նրանք ներկա են ձեզ օգուտ տալու համար:
Թեև հրեշտակները սոսկ աստվածային պատվիրանների կատարողներ են, բայց նրանց նույնպես պետք է շնորհակալ լինի, քանի որ նրանք հնազանդվում են Աստծուն մեր լավության համար: Մենք, հետևաբար, նվիրված ենք, մենք այդքան մեծ շնորհակալ ենք պաշտպաններին, եկեք ետ տանք նրանց, եկեք հարգենք նրանց, որքան կարող ենք և որքան պետք է: Ամբողջ սերը և ամբողջ պատիվը գնում է դեպի Աստծուն, ումից բխում է ամբողջովին այն, ինչ պատկանել է հրեշտակներին և այն, ինչ մեզ է պատկանում: Նրանից գալիս է սիրելու և պատվելու ունակություն, նրանից, ինչը մեզ արժանի է սիրո և պատվի:
Մենք սիրում ենք Աստծո հրեշտակներին ջերմորեն վերաբերվելուն, ինչպես նրանց, ովքեր մի օր կլինեն մեր ժառանգները, մինչդեռ այդ ընթացքում նրանք մեր ուղեցույցներն ու դաստիարակներն են, որոնք ստեղծվել և նշանակվել են մեզ Հոր կողմից:
Այժմ մենք, փաստորեն, Աստծո զավակ ենք: Մենք նույնիսկ, եթե ներկայումս դա հստակ չենք հասկանում, քանի որ դեռ երեխաներ ենք ադմինիստրատորների և խնամակալների ներքո և, հետևաբար, մենք բոլորովին էլ չենք տարբերվում ծառաներից: Ի վերջո, նույնիսկ եթե մենք դեռ երեխաներ ենք, և մենք դեռ ունենք այդքան երկար և վտանգավոր ճանապարհորդություն, ինչից պետք է վախենանք այդպիսի մեծ պաշտպանիչ տակ: Դրանք չեն կարող հաղթել կամ գայթակղել, չասենք գայթակղել նրանց, ովքեր պահպանում են մեզ մեր բոլոր ճանապարհներով:
Նրանք հավատարիմ են, խելամիտ են, հզոր են:
Ինչու՞ մտավախություն: Պարզապես հետևեք նրանց, մնացեք նրանց կողքին և մնաք երկնքի Աստծո պաշտպանության մեջ: