1 թվականի փետրվարի 2021-ի Ավետարանի մեկնաբանությունը Դոն Լուիջի Մարիա Էպիկոկոյի կողմից
«Երբ Հիսուսը նավակից դուրս եկավ, գերեզմաններից նրան ընդառաջ եկավ մի անմաքուր ոգով տառապող մի մարդ:
Արձագանքը, որը ունեցավ այս ունակ անձնավորությունը Հիսուսի առաջ, իրոք, ստիպում է մեզ շատ բան արտացոլել: Չարը պետք է փախչի Նրա առջև, ինչու՞ է այն փոխարենը վազում դեպի Նա: Գրավչությունը, որն օգտագործում է Հիսուսը, այնքան մեծ է, որ դրանից նույնիսկ չարիքն էլ ապահովագրված չէ: Հիսուսը իսկապես պատասխան է այն ամենի, ինչ ստեղծվել է, որ նույնիսկ չարը չի կարող չճանաչել նրա մեջ բոլոր իրերի իրական կատարումը, գոյության ամենաիսկական պատասխանը, կյանքի ողջ իմաստը: Չարը երբեք աթեիստ չէ, այն միշտ հավատացյալ է: Հավատքը նրա համար վկայություն է: Նրա խնդիրն այն է, որ այս ապացույցների համար տեղ բացվի `մինչև իր ընտրությունն ու գործողությունները վերափոխելու աստիճանը: Չարը գիտի, և ճշգրիտ իմանալով այն, որ նա ընտրություն է կատարում Աստծուն հակառակ, բայց հեռանալ Աստծուց նշանակում է նաև զգալ սիրուց հեռանալու դժոխքը: Աստծուց հեռու մենք այլևս չենք կարող նույնիսկ սիրել միմյանց: Եվ Ավետարանն օտարության այս իրավիճակը նկարագրում է որպես իր հանդեպ մազոխիզմի ձև.
«Անընդհատ, գիշեր ու ցերեկ, գերեզմանների և լեռների վրա, նա բղավում էր և իրեն քարերով ծեծում»:
Պետք է միշտ ազատվել այդպիսի չարիքներից: Մեզանից ոչ ոք, քանի դեռ չի տառապում ինչ-որ պաթոլոգիայից, իրոք չի կարող հստակորեն ընտրել վիրավորվել, այլ ոչ թե սիրել միմյանց: Նրանք, ովքեր դա զգում են, կցանկանային ազատվել դրանից, նույնիսկ եթե չգիտեն, թե ինչպես և ինչ ուժով: Հենց սատանան է առաջարկում պատասխանը.
«Բարձր ձայնով գոռալով ՝ նա ասաց.« Ի՞նչ ընդհանուր բան ունեք ինձ հետ, Հիսուս, Բարձրյալ Աստծո Որդի: Ես աղաչում եմ քեզ, Աստծո անունով, մի տանջիր ինձ »: Փաստորեն, նա ասաց նրան. «Հեռացե՛ք, անմաքուր ոգի, այս մարդուց»:
Հիսուսը կարող է ազատել մեզ տանջողներից: Հավատքն անում է այն ամենը, ինչ մարդկորեն կարող է անել, մեզ օգնելու համար, և այնուհետև թույլ տալ, որ այն, ինչ այլևս ի վիճակի չէ անել, կարող է իրականացվել Աստծո շնորհով:
«Նրանք տեսան, թե ինչպես է դիվահարը նստած, հագած և առողջ: