Սուրբ Հովհաննես Պողոս II-ի 13 թվականի սեպտեմբերի 2020-ի այսօրվա խորհուրդը

Սուրբ Հովհաննես Պողոս II (1920-2005)
հայրիկ

Encyclical Letter «Dives in Misericordia», n° 14 © Libreria Editrice Vaticana
«Ես ձեզ չեմ ասում մինչև յոթ, այլ մինչև յոթանասուն անգամ յոթ»:
Քրիստոսն այնքան համառորեն ընդգծում է ուրիշներին ներելու անհրաժեշտությունը, որ Պետրոսը, ով նրան հարցրել էր, թե քանի անգամ պետք է ներել ուրիշներին, նշել է «յոթանասուն անգամ յոթը» խորհրդանշական կերպարը, ինչը նշանակում է, որ նա պետք է կարողանա ներել բոլորին և ամեն անգամ:

Ակնհայտ է, որ ներելու նման մեծահոգի կարիքը չի ջնջում արդարության օբյեկտիվ պահանջմունքները։ Ճիշտ հասկացված արդարությունը, այսպես ասած, ներման նպատակն է: Ավետարանի պատգամի ոչ մի հատվածում ներումը, ոչ էլ ողորմությունը որպես դրա աղբյուր չի նշանակում անձնատուր լինել չարի, սկանդալի, սխալի կամ առաջացած վրդովմունքի հանդեպ: (…) Չարի ու սկանդալի հատուցումը, սխալի հատուցումը, վրդովմունքի բավարարումը ներման պայմաններ են։ (…)

Սակայն ողորմությունը արդարությանը նոր բովանդակություն տալու զորություն ունի, որն արտահայտվում է ներման մեջ ամենապարզ և ամբողջական ձևով։ Իրականում դա ցույց է տալիս, որ արդարադատությանը հատուկ գործընթացից բացի, սերն անհրաժեշտ է, որպեսզի մարդը ինքն իրեն հաստատի որպես այդպիսին։ Արդարության պայմանների կատարումն անփոխարինելի է, մանավանդ որ սերը բացահայտի իր դեմքը։ (…) Եկեղեցին իրավացիորեն իր պարտականությունն է համարում, որպես իր առաքելության նպատակ, պաշտպանել ներման իսկությունը: