Այսօրվա խորհուրդը 2 Սեպտեմբերի 2020 թ. ՝ Արժանապատիվ Մադլեն Դելբրելի կողմից
Արժանապատիվ Մադլեն Դելբրել (1904-1964)
քաղաքային արվարձանների միսիոներ
Բազմությունների անապատը
Մենակություն, Աստված իմ,
այնպես չէ, որ մենք մենակ ենք,
դու այնտեղ ես,
քանի որ քեզնից առաջ ամեն ինչ մահ է դառնում
կամ ամեն ինչ դառնում է դու: (...)
Մենք այնքան երեխաներ ենք, որ մտածենք այս բոլոր մարդկանց մասին
դա բավականին մեծ է,
բավականին կարևոր է,
բավականին կենդանի
ծածկելու հորիզոնը, երբ մենք նայում ենք դեպի քեզ:
Լինել միայնակ,
դա մարդկանց գերազանցելը կամ նրանց լքելը չէ.
մենակ մնալ, նշանակում է իմանալ, որ դու մեծ ես, աստված իմ,
որ միայն դու ես մեծ
և ավազի հատիկների անսահմանության և մարդկային կյանքի անսահմանության միջև մեծ տարբերություն չկա:
Տարբերությունը չի խանգարում միայնությանը,
որպես այն, ինչը մարդկային կյանքն ավելի տեսանելի է դարձնում
հոգու աչքերում, ավելի ներկա,
դա այն հաղորդակցությունն է, որը նրանք ունեն ձեր մասին,
նրանց հիանալի նմանությունը
միայն թե դա է:
Դա նման է ձեր ու այս ծայրամասի եզրին
չի վնասում միայնությանը: (...)
Մենք չենք մեղադրում աշխարհին,
մենք չենք մեղադրում կյանքը
քողարկել Աստծո երեսը մեզ համար:
Այս դեմքը, եկեք գտնենք, այն մեկն է, որը կքողարկի, կլանի ամեն ինչ: (...)
Ի՞նչ նշանակություն ունի մեր տեղը աշխարհում
Ի՞նչ նշանակություն ունի `այն բնակեցված է կամ բնակեցված,
որտեղ էլ որ լինենք «Աստված մեզ հետ»,
ուր էլ որ լինենք Էմմանուելը: