Մեր Տիրամայրը Մեջուգորջում հրավիրում է ձեզ վստահության կապ հաստատել իր հետ

25-ի մայիսի 1994-ին
Սիրելի երեխաներ, բոլորիդ հրավիրում եմ ավելի շատ վստահել ինձ և ավելի խորն ապրել իմ ուղերձներով։ Ես ձեզ հետ եմ և բարեխոսում եմ ձեզ համար Աստծո մոտ, բայց նաև սպասում եմ, որ ձեր սրտերը բացվեն իմ պատգամների համար: Ուրախացեք, որովհետև Աստված սիրում է ձեզ և ամեն օր ձեզ հնարավորություն է տալիս դարձի գալ և ավելի շատ հավատալ Արարչին: Շնորհակալություն իմ զանգին ընդունելու համար:
Աստվածաշնչի որոշ հատվածներ, որոնք կարող են օգնել մեզ հասկանալու այս հաղորդագրությունը:
Ծննդոց 18,22-33
Այդ մարդիկ գնացին ու գնացին Սոդոմ, մինչդեռ Աբրահամը դեռ կանգնած էր Տիրոջ առաջ։ Աբրահամը մոտեցավ նրան և ասաց նրան. Միգուցե քաղաքում հիսուն արդար մարդ կա. իսկապե՞ս ուզում եք ճնշել նրանց։ Եվ չե՞ք ներում այդ վայրը՝ նկատի ունենալով այնտեղ գտնվող հիսուն արդարներին։ Քեզանից հեռու լինի, որ արդարին մեռցնես ամբարիշտների հետ, որպեսզի արդարին վերաբերվեն ինչպես ամբարիշտներին. հեռու քեզնից! Մի՞թե ամբողջ երկրի դատավորը արդարություն չի անի»։ Տերը պատասխանեց. «Եթե Սոդոմի քաղաքում հիսուն արդար գտնեմ, նրանց համար կներեմ ամբողջ քաղաքին»։ Աբրահամը վերսկսեց և ասաց. «Տեսե՛ք, թե ինչպես եմ ես համարձակվում խոսել իմ Տիրոջ հետ, ես՝ հող ու մոխիր եմ... Գուցե հիսուն արդարներին պակասեն հինգը. այս հինգի համար կկործանե՞ք ամբողջ քաղաքը»։ Նա պատասխանեց. «Ես չեմ քանդի այն, եթե գտնեմ նրանցից քառասունհինգը»: Աբրահամը նորից շարունակեց խոսել նրա հետ և ասաց. «Գուցե այնտեղ քառասուն լինի»: Նա պատասխանեց. «Չեմ անի, ելնելով այդ քառասունից»։ Նա վերսկսեց. «Մի՛ բարկանա, Տեր իմ, եթե նորից խոսեմ, գուցե այնտեղ գտնվի երեսուն»: Նա պատասխանեց. «Ես չեմ անի, եթե այնտեղ գտնեմ երեսուն»: Նա վերսկսեց. «Տեսե՛ք, թե ինչպես եմ ես համարձակվում խոսել իմ Տիրոջ հետ: Երևի այնտեղ գտնվի քսան»։ Նա պատասխանեց. «Ես չեմ քանդի այն՝ հաշվի առնելով այդ քամիները»։ Նա վերսկսեց. «Մի՛ բարկացիր, Տեր իմ, եթե միայն մեկ անգամ խոսեմ. միգուցե այնտեղ տասը գտնվի»։ Նա պատասխանեց. «Ես այն չեմ քանդի այդ տասը հաշվի առնելով»: Եվ Տերը, հենց որ վերջացրեց Աբրահամի հետ խոսելը, հեռացավ, և Աբրահամը վերադարձավ իր տունը:
Համարներ 11,10-29
Մովսեսը լսեց, որ մարդիկ բողոքում էին բոլոր ընտանիքներում, յուրաքանչյուրն իր վրանի մուտքի մոտ. Տիրոջ բարկությունը բռնկվեց, և այդ բանը նույնիսկ Մովսեսին դուր չեկավ։ Մովսեսն ասաց Տիրոջը. «Ինչո՞ւ քո ծառային այդքան վատ վարվեցիր։ Ինչո՞ւ քո աչքին շնորհ չգտա, որ այս ամբողջ ժողովրդի բեռը ինձ վրա դնես։ Միգուցե ես բեղմնավորե՞լ եմ այս ամբողջ ժողովրդին: Կամ միգուցե ես նրան աշխարհ բերեցի, որ ինձ ասեք՝ տարեք նրան ձեր արգանդում, ինչպես դայակն է տանում կաթնասուն երեխային, այն երկիրը, որը դուք երդվել եք նրա հայրերին: Որտեղի՞ց միսը տամ այս ամբողջ ժողովրդին։ Ինչո՞ւ է իմ հետևից բողոքում, թե՝ միս տվեք ուտենք։ Ես չեմ կարող միայնակ տանել այս ամբողջ ժողովրդի ծանրությունը. դա չափազանց ծանր բեռ է ինձ համար: Եթե ​​դու պետք է ինձ հետ այդպես վարվես, ավելի շուտ թող մեռնեմ, թող մեռնեմ, եթե շնորհ եմ գտել քո աչքին. Ես այլևս չեմ տեսնում իմ դժբախտությունը»:
Տերն ասաց Մովսեսին. «Ինձ համար Իսրայէլի երէցներից յոթանասուն մարդ հաւաքեցէ՛ք, որոնք ձեզ յայտնի են որպէս ժողովրդի երէցներ եւ նրանց դպիրներ. առաջնորդիր նրանց հանդիպման վրանը. կներկայանան ձեզ հետ: Ես իջնելու եմ և այդ վայրում կխոսեմ ձեզ հետ. Ես կվերցնեմ քո վրա եղած ոգին և կդնեմ նրանց վրա, որպեսզի նրանք քեզ հետ տանեն ժողովրդի բեռը, իսկ դու այլևս միայնակ չես կրում այն։ Ժողովրդին կասեք. «Վաղվա համար ձեզ սրբացե՛ք և միս կուտեք, որովհետև Տիրոջ ականջին լացել եք՝ ասելով. «Ո՞վ կստիպի մեզ միս ուտել»։ Մենք այնքան լավ ժամանակ անցկացրինք Եգիպտոսում: Դե, Տերը քեզ միս կտա, դու կուտես։ Այն կուտեք ոչ թե մեկ օր, ոչ երկու օր, ոչ հինգ օր, ոչ տասը օր, ոչ քսան օր, այլ մի ամբողջ ամիս, մինչև այն դուրս գա ձեր քթանցքներից և ձեզ հոգնեցնի, քանի որ դուք մերժեցիք Տիրոջը ձեր մեջ է, և դուք լաց եղաք նրա առաջ՝ ասելով. «Ինչո՞ւ ելանք Եգիպտոսից»։ Մովսեսն ասաց. «Այս ժողովուրդը, որի մեջ ես եմ, վեց հարյուր հազար չափահաս է, և դուք ասում եք՝ ես նրանց միս կտամ, և նրանք մի ամբողջ ամիս ուտեն։ Կարո՞ղ են նրանց համար հոտեր ու նախիրներ սպանել, որ բավականություն ունենան։ Թե՞ ծովի բոլոր ձկները կհավաքվեն նրանց համար, որ կհերիքեն»։ Տերը պատասխանեց Մովսեսին. «Մի՞թե Տիրոջ բազուկը կարճացե՞լ է։ Հիմա կտեսնեք՝ այն խոսքը, որ ես ասացի ձեզ, իրականություն կդառնա՞, թե՞ ոչ»: Մովսեսը դուրս եկավ և ժողովրդին ասաց Տիրոջ խոսքերը. Ժողովրդի ծերերից յոթանասուն մարդ հավաքեց և ժողովի վրանի շուրջը դրեց։ Այնուհետև Տերն իջավ ամպի մեջ և խոսեց նրա հետ. նա վերցրեց իր վրա եղող ոգին և փչեց այն յոթանասուն ծերերի վրա. Մինչդեռ երկու մարդիկ, որոնցից մեկի անունը Էլդադ էր, իսկ մյուսի անունը՝ Մադադ, մնացին ճամբարում, և հոգին հանգչեց նրանց վրա. նրանք անդամներից էին, բայց դուրս չէին եկել վրան գնալու։ նրանք սկսեցին մարգարեանալ ճամբարում: Մի երիտասարդ վազեց և հայտնեց Մովսեսին և ասաց. Այն ժամանակ Նանեի որդի Հեսուն, որ իր պատանեկությունից Մովսեսի ծառայության մեջ էր, ասաց. Բայց Մովսեսը պատասխանեց նրան. «Դու նախանձո՞ւմ ես ինձ։ Եթե ​​նրանք բոլորը լինեին մարգարեներ Տիրոջ ժողովրդի մեջ, և եթե Տերը նրանց իր ոգին տար»։ Մովսեսը Իսրայելի երեցների հետ գնաց բանակատեղի։