Ավետարանի ճշմարտությունը այն մասին, թե ինչպես հասնել դրախտ
Քրիստոնյաների և ոչ հավատացյալների շրջանում ամենատարածված սխալ պատկերացումներից մեկն այն է, որ դուք կարող եք հասնել դրախտ պարզապես պարզապես լավ մարդ լինելով:
Այդ անհավատության հեգնանքն այն է, որ այն ամբողջովին անտեսում է խաչի վրա Հիսուս Քրիստոսի զոհաբերության անհրաժեշտությունը աշխարհի մեղքերի համար: Ավելին, դա ցույց է տալիս, որ Աստծուն «լավ» է հասկանում հիմնարար պակասը:
Որքան լավ է դա բավարար:
Աստվածաշունչը, Աստծո կողմից ներշնչված Խոսքը, շատ բան ունի ասելու մարդկության, այսպես կոչված, «բարության» մասին:
«Բոլորը հեռացան, միասին կոռումպացված եղան. չկա մեկը, ով լավ է անում, նույնիսկ մեկը »: (Սաղմոս 53: 3, Նիվ)
«Բոլորս դարձել ենք պիղծ մեկի պես, և մեր բոլոր արդար գործողությունները նման են կեղտոտ կտորների. մենք բոլորս սողանում ենք տերևի պես և նման ենք այն քամի, որը փչում է մեր մեղքերը »: (Եսայիա 64: 6, ՆԻՎ)
«Ինչո՞ւ ես ինձ լավ անվանում»: Հիսուսը պատասխանեց. «Ոչ ոք լավ չէ միայն Աստծուց»: (Ղուկաս 18:19, ՆԻՎ)
Բարությունը, ըստ մարդկանց մեծամասնության, ավելի լավ է, քան մարդասպանները, բռնաբարողները, թմրանյութերի վաճառողները և գողերը: Բարեգործությանը և քաղաքավարի լինելը կարող է լինել որոշ մարդկանց բարության գաղափարը: Նրանք գիտակցում են իրենց թերությունները, բայց, ընդհանուր առմամբ, կարծում են, որ դրանք բավականին պարկեշտ մարդ են:
Աստված, մյուս կողմից, ոչ միայն լավն է: Աստված սուրբ է: Աստվածաշնչի ընթացքում մեզ հիշեցնում են նրա բացարձակ մեղքը: Նա ի վիճակի չէ խախտել իր օրենքները, Տասը պատվիրանները: «Ղևտացոց» գրքում սրբությունը հիշատակվում է 152 անգամ: Հետևաբար, երկինք մուտք գործելու Աստծո չափանիշը բարություն չէ, այլ սրբություն, մեղքից լիակատար ազատություն:
Մեղքի անխուսափելի խնդիրը
Ադամից և Եվայից և անկումից յուրաքանչյուր մարդ ծնվեց մեղավոր բնույթով: Մեր բնազդը ոչ թե դեպի լավն է, այլ դեպի մեղքը: Կարող ենք մտածել, որ մենք լավ ենք, համեմատած մյուսների հետ, բայց սուրբ չենք:
Եթե մենք Հին Կտակարանի մեջ նայում ենք Իսրայելի պատմությանը, մեզանից յուրաքանչյուրը զուգահեռ տեսնում է մեր կյանքի անսահման պայքարին: Աստծուն հնազանդվելը, Աստծուն չհնազանդվելը: կպչեք Աստծուն, մերժեք Աստծուն, և, ի վերջո, մենք բոլորս հետ ենք կանգնում մեղքից: Ոչ ոք չի կարող բավարարել Աստծո սրբության չափանիշը ՝ երկինք մուտք գործելու համար:
Հին Կտակարանի ժամանակներում Աստված բախվեց մեղքի այս խնդրին ՝ հրեաներին հրամայելով կենդանիներին զոհաբերել, որպեսզի մեղքերը քավեն իրենց մեղքերի համար.
«Որովհետև արարածի կյանքը արյան մեջ է, և ես ձեզ դա տվեցի, որ զոհասեղանի համար ինքներդ ձեզ համար քավեք: դա արյունն է, որը քավություն է անում մեկի կյանքի համար »: (Ղևտացոց 17:11, NIV)
Անապատի խորանը և հետագայում Երուսաղեմի տաճարը ներառող զոհաբերական համակարգը երբեք չի համարվել որպես մարդկության մեղքի մշտական լուծում: Ողջ Աստվածաշունչը ցույց է տալիս, որ Մեսիան է ՝ ապագա Փրկիչը, որը Աստծո կողմից խոստացել է մեկ անգամ ընդմիշտ բախվել մեղքի խնդրին:
«Երբ ձեր օրերը կավարտվեն, և դուք հանգստանաք ձեր նախնիների հետ, ես կբարձրացնեմ ձեր սերունդներին` ձեզ, ձեր մարմնին և ձեր արյունը հաջողության հասնելու համար, և ես հիմնելու եմ նրա թագավորությունը: Նա է, ով կկառուցի տուն իմ Անունի համար, և ես հավիտյանս հաստատելու եմ նրա թագավորության գահը »: (2 Սամուել 7: 12-13, NIV)
«Այնուամենայնիվ, Տիրոջ կամքն էր ջարդել նրան և ստիպել նրան տառապել, և չնայած Տերը իր կյանքի մեղքի առաջարկ է անում, բայց նա կտեսնի իր սերունդներին և կերկարաձգի իր օրերը, և Տիրոջ կամքը կձգվի իր ձեռքում: »(Եսայիա 53:10, ՆԻՎ)
Այս Մեսիան ՝ Հիսուս Քրիստոսը, պատժվեց մարդկության բոլոր մեղքերի համար: Նա վերցրեց այն պատիժը, որը մարդիկ արժանի էին խաչի վրա մեռնելիս և կատարվեց արյան կատարյալ զոհաբերության Աստծո պահանջը:
Աստծո փրկության մեծ ծրագիրը չի հիմնվում այն բանի վրա, որ մարդիկ լավն են, քանի որ նրանք երբեք չեն կարող բավարար չափով լավ լինել, այլ Հիսուս Քրիստոսի քավող մահվան վրա:
Ինչպե՞ս հասնել դրախտ Աստծո ճանապարհը
Քանի որ մարդիկ երբեք չեն կարող բավարար չափով հասնել երկինք հասնելու համար, Աստված արդարացման միջոցով միջոց է տրամադրել ՝ ստանալու Հիսուս Քրիստոսի արդարությունը:
«Որովհետև Աստված այնքան սիրեց աշխարհը, որ տվեց իր մեկ և միակ Որդուն, որպեսզի յուրաքանչյուր ոք, ով հավատում է նրան, չկորչի, այլ ունենա հավերժական կյանք» (Հովհաննես 3:16, Նիվ):
Երկինք հասնելը պատվիրանները պահելու խնդիր չէ, քանի որ ոչ ոք չի կարող: Խոսքը նաև բարոյական լինելու, եկեղեցի գնալու, որոշակի թվով աղոթքներ ասելու, ուխտագնացություններ անելու կամ լուսավորության մակարդակի հասնելու մասին չէ: Այդ բաները գուցե բարություն են կրոնական չափանիշներով, բայց Հիսուսը բացահայտում է, թե ինչն է կարևոր իր և իր Հոր համար.
«Ի պատասխան ՝ Հիսուսը հայտարարեց.« Ես ասում եմ ձեզ ճշմարտությունը. Ոչ ոք չի կարող տեսնել Աստծո արքայությունը, եթե նա նորից չծնվի »» (Հովհաննես 3: 3, Նիվ):
«Հիսուսը պատասխանեց.« Ես եմ ճանապարհը, ճշմարտությունը և կյանքը: Ոչ ոք չի գալիս Հոր մոտ, բացի իմ միջոցով »: (Հովհաննես 14: 6, ՆԻՎ)
Քրիստոսի միջոցով փրկություն ստանալը պարզ աստիճանական գործընթաց է, որը ոչ մի կապ չունի գործերի կամ բարության հետ: Հավերժական կյանքը դրախտում գալիս է Աստծո շնորհով ՝ նվեր: Դա ձեռք է բերվում Հիսուսի հանդեպ հավատքի, այլ ոչ թե կատարման միջոցով:
Աստվածաշունչը դրախտի վերջնական իշխանությունն է, և ճշմարտությունը բյուրեղապես պարզ է.
«Որ, եթե խոստովանես քո բերանի հետ,« Հիսուսը Տերն է »և քո սրտին հավատա, որ Աստված նրան մեռելներից հարություն է տվել, դու կփրկվես»: (Հռոմեացիներ 10: 9, ՆԻՎ)