Աբորտը և մանկապղծությունը կաթոլիկ եկեղեցու երկու մեծ վերքեր են
Անցյալ հոկտեմբերի 27-ին Մացերատայի Անարատ Հղության եկեղեցում, եպիսկոպոսի փոխանորդ Անդրեա Լեոնեսիի, սուրբ պատարագի ժամանակ փոթորիկ բռնկվեց, որն անմիջապես վիրուսային դարձավ և մի քանի րոպեում հայտնվեց սոցիալական ցանցերում: Փոխանորդը պնդում էր, որ հղիության արհեստական ընդհատումը ամենամեծ մեղքն է, որը կարող է գոյություն ունենալ, քարոզը, ըստ էության, սկսվեց գովաբանելով Լեհաստանին վերջերս հաստատված օրենքի համար, որը սահմանում էր, որ նույնիսկ արատավոր պտուղը պետք է կրել ծննդյան ժամանակ, ինչը չի ընդունվում Իտալիայում, և եվրոպական այլ երկրներում։ Նա դիմում է հավատացյալներին՝ աբորտն է ավելի լուրջ, թե մանկապղծությունը։ Կարծես թե փոխանորդը ծաղրել է լեհ կանանց բողոքները՝ հօգուտ աբորտի, և ընդգծել, որ մանկապղծությունը նույնքան լուրջ է, բայց ոչ այնքան լուրջ, որքան աբորտը։
Խոսքը երկու սուբյեկտի մասին է, որոնցից մեկը պատժվում է միայն եկեղեցու կողմից, մյուսը պատժվում է եկեղեցու և օրենքով։ Նա եզրափակում է՝ ասելով, որ տղամարդը պետք է ենթարկվի Աստծուն, իսկ կինը՝ տղամարդուն, թվում է, որ փոխանորդը մեծ հավանություն չի ստացել հավատացյալների և այն մարդկանց կողմից, ովքեր միջամտել են սոցիալական ցանցերում՝ հարվածելով նրա դեմ: Պեդոֆիլիան իսկապես այդքան լուրջ բան չէ կաթոլիկ եկեղեցու համար: իսկ ինչու՞ Հռոմի պապ Ֆրանցիսկոսը վերացնում է պապական գաղտնիքը մանկապղծության և հոգևորականների նկատմամբ սեռական բռնության դեպքերի համար։ 2019-ին իր ծննդյան օրը նա հաստատեց, որ ոչ միայն սեռական բռնությունը և մանկապղծությունը պետք է դատապարտվեն, այլև նրանք, ովքեր մանկական պոռնոգրաֆիայի նյութեր են պահում, համարվեն մահացու մեղքեր, որոնք վտանգում են պղծումը: Մանկապղծության խանգարումը բնորոշվում է 13 տարեկան և ցածր երեխաների նկատմամբ սեռական վարքագծով, և քրեական օրենսգրքի համաձայն՝ ով դեռ տասնչորս տարին չլրացած սեռական գործողություններ է կատարում, պատժվում է ազատազրկմամբ՝ հինգից տասը տարի ժամկետով, հղիության արհեստական ընդհատման մասին օրենքը ընդունվել է 1978թ. առանց որևէ տեսակի պատժի և որևէ մեկի կողմից ազատազրկման: