30 Գրիգորյան Սուրբ Պատարագներ՝ հանգուցյալի կողմից սիրված նվիրում
30 ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ ԶԱՆԳԱՍԵՐԸ ՄԵԿՆԱԾՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ
Ծագումը (Այս նվիրության հեղինակը Սուրբ Գրիգոր Մեծն է, Պապ…) Ամենակարևոր և, անշուշտ, շատ դրական հետևանքներով լի երևույթը, որը պատմվում է «Երկխոսությունների» IV գրքում, հանգուցյալ վանական Ջուստոյինն է, ով մահացել է վանքում։ Հռոմը, որից նա վերադաս Գրեգորիոն էր, նախքան Հռոմի պապ ընտրվելը, Գրեգորիո Մ.-ն, ով երբեմն կարող էր կոպիտ թվալ ուրիշների հանդեպ, քանի որ ինքն իր նկատմամբ խստապահանջ էր, տեղեկացվել էր վանական Հուստոսի կողմից կարգի տապալման մասին և պատժվել։ Նրան, որովհետև նրա մեջ զղջում և հատուցում առաջացրեց, շատ դաժանորեն իր մահից հետո և նույնիսկ մահից հետո՝ պատվիրելով հատուկ թաղում աղքատ վանականի համար:
Այս կապակցությամբ Պապն ավելի ուշ պատմում է. «Հուստուս վանականի մահից 30 օր անց ես կարեկցանքի զգացում զգացի խեղճ հանգուցյալ միաբանի նկատմամբ. Ես մեծ ցավով մտածեցի նրա ցավերի մասին Քավարանում և մտածեցի նրան դրանցից ազատելու միջոց, ուստի նրան անվանեցի թանկագին, մեր վանքի առաջնորդը և ցավով լի ասացի նրան. «Վաղուց էր. այժմ, երբ հանգուցյալ եղբայրը տանջվել է Քավարանում. մենք պետք է նրան բարեգործություն առաջարկենք, որքան կարող ենք, որ ազատենք իր ցավերից։ Ուրեմն գնացեք և երեսուն օր անընդմեջ մատուցեք նրա համար պատարագի սուրբ մատաղը, որպեսզի երբեք չլինի մի օր, երբ նրա համար Ս. զանգված». Թանկագինն արեց այնպես, ինչպես պատվիրված էր: Մինչ մենք մտածում էինք այլ բաների մասին և չէինք հաշվում օրերը, մի անգամ գիշերով վանական Հուստոսը տեսիլքում երևաց իր մարմնավոր եղբորը՝ Կոպիոսին։ Երբ այս մեկը տեսավ նրան, հարցրեց. «Ի՞նչ է, եղբայր, ինչպե՞ս ես։ (ինչպես է քեզ հետ)»: Նա պատասխանեց. որովհետև այսօր ինձ ընդունեցին Երկնային Սրբերի Հաղորդության մեջ: Եղբայր Կոպիոզոն անմիջապես պատմեց այդ պատմությունը մենաստանում գտնվող իր եղբայրներին: Այնուհետև նրանք ուշադիր հաշվեցին օրերը և ահա ճիշտ երեսուներորդ օրն էր, որում նշվում էր Ս. տեղադրված է նրա համար: Թեև Կոպիոզոն ոչինչ չգիտեր այդ բանի մասին, և եղբայրները չգիտեին Կոպիոսոյի տեսիլքի մասին, նա գիտեր, թե ինչ էին արել եղբայրները և ինչ էր տեսել, որ եղբայրները գիտեին:
Տեսիլքն ու զոհաբերությունը համաձայնեցին, հետևաբար ակնհայտ էր, որ հանգուցյալ վանական Ջուստոն ազատվել էր Քավարանի ցավերից Ս. Զոհաբերություն.
Այսպիսով, այսպես կոչված «Գրիգորյան պատարագների» բարեպաշտ օգտագործումը սկիզբ է առնում Սուրբ Գրիգոր Մ.-ի այս պատմությունից. երեսուն սուրբ օրերը նշվում են երեսուն օր անընդմեջ: դրված հանգուցյալի համար՝ վստահ հույսով, որ հանգուցյալն այս կերպ կկարողանա օրհնված փառք ձեռք բերել Դրախտում: Հետագայում նույն գլխում ս. Գրիգորը պատմում է նաև մի հանգուցյալի մասին, ով հայտնվել էր քահանայի մոտ և աղաչել էր նրան օգնել իրեն. Զոհաբերություն, և այնուհետև նա այն այլևս չգտավ այն տեղում, որտեղ նախկինում տեսել էր մի քանի օր։ » Հետևաբար պարզ է, թե պատարագի սուրբ զոհաբերությունը որքանով է ձեռնտու աղքատ հոգիներին, քանի որ հանգուցյալի հոգիները դա խնդրում են ողջերից և հասկացնում են, որ դրա միջոցով ս. զոհաբերություն, որ նրանք կարողացան ազատվել իրենց ցավերից:
Գլ. «Երկխոսություններ» գրքի 39-րդ գրքի, որտեղ սուրբ Գրիգորը սուրբգրային փաստարկներով ապացուցում է մահից հետո Քավարանի գոյությունը, նա դարձյալ անում է այս հիշարժան դիտարկումը. մեղքերը նուիրուած են, եթէ երկրի վրայ նա նախ բարի գործերով չի արժանացել դրան: Ոչ ոք չի ստանում, եթե նախ չի տվել»: