4 բաները, որ նա ատում է Սատանայի մեծամասնությունը, որը բացահայտվել է էկզորկիզմի մեջ, և նա ցանկանում է, որ քրիստոնյաները չանեն դրանք
Այս հոդվածում ես ուզում եմ կիսվել այն 4 բաներով, որոնք սատանան ամենաշատն է ատում, և որոնք հաստատ են, քանի որ դրանք բացահայտվել են որոշ էքսորցիզմների ժամանակ: Այս 4 պրակտիկան ակնհայտորեն տարածված է այս բլոգում, որպեսզի նրանք, ովքեր չեն անում դրանք, սկսեն դա անել ջանասիրաբար, իսկ նրանք, ովքեր արդեն անում են դրանք, շարունակեն համառությամբ:
Ստորև ներկայացնում եմ տեքստը, որը սատանայի խոսքերն են որոշ exorcisms-ում, որոնք արձանագրվել են և հետո արտագրվել:
A) Խոստովանությունը..Ինչ հիմար գյուտ է… Ինչքան ցավում է… դա ինձ տանջում է… քո այդ կեղծ Աստծո արյունը… ինչպես է այդ արյունը ջախջախում ինձ… կործանում է ինձ… լվանում է ձեր հոգիներն ու ստիպում ինձ փախչել (արցունքների սարսափելի ճիչեր): Այդ արյունը, այդ արյունը… իմ ամենադաժան պատիժն է… Բայց ես գտա այն քահանաներին, ովքեր այլևս չեն հավատում խոստովանությանը և ուղարկում են քրիստոնյաներին՝ ընդունելու այդ կեղծ Աստծուն մեղքի մեջ… Դե, լավ, շատ լավ… ինչքան սրբապղծություններ եմ ստիպում մարդկանց գործել…
B) Ճաշը, որտեղ դուք ուտում եք այդ խաչելության միսն ու արյունը որ ես սպանեցի… Ահա, որտեղ ես պարտվում եմ իմ մարտերում…, ահա որտեղ ես հայտնվում եմ անզեն… Ես այլևս ուժ չունեմ պայքարելու…, նրանք, ովքեր սնվում են այս միսով և խմում այս արյունը, դառնում են իմ դեմ շատ ուժեղ, նրանք դառնում են անպարտելի: Իմ խորամանկ գայթակղություններին և գայթակղություններին թվում է, որ նրանք տարբերվում են մյուսներից, թվում է, որ ունեն հատուկ լույս և շատ արագ բանականություն… նրանք անմիջապես մերժում են ինձ և հեռանում ինձանից և վանում են ինձ, կարծես շուն լինեի… որքան տխուր, ի՜նչ ցավ է, թե ինչ անել այս ԿԱՆԻԲԱԼՆԵՐԻ հետ... Բայց ես կատաղի հալածում եմ նրանց... ու շատերը գնում են մեղքի մեջ էդ վաֆլի ուտելու... հահահա... ինչ ուրախ... ինչ ուրախ.. ինչ ուրախություն ... նրանք ատում են իրենց Աստծուն ու ուտում նրան hahahaha! Իմ հաղթանակ… հաղթանակ…, ա՜յ… հուռա… Ինչքա՜ն անիմաստ են նրանք, ովքեր վատնում են ցերեկային ու գիշերվա ժամերն ու ժամերը՝ ծնկաչոք պաշտելով մի կտոր ՀԱՑ՝ թաքցրած այդ կեղծ Աստծո զոհասեղանի վրա, ինչքան զայրույթ են այս մարդիկ: ստիպիր ինձ! Այն բոլոր գործերը, որ ես ստանում եմ այդքան սրբապիղծ քրիստոնյաներից, քահանաներից, միանձնուհիներից և եպիսկոպոսներից, ոչնչացնում են ինձ… Ինչքա՜ն սրբապղծություններ եմ ես անընդհատ հնձում, դա իմ անդադար հաղթանակն է… Ինչքան ցավ… Որքա՜ն զայրույթ են այս անտրամաբանական երկրպագությունները…:
Գ) Ես ատում եմ տերողորմյա.., այդ կնոջ այդ ջարդված ու փտած գործիքն ինձ համար այնպիսի մուրճի պես է, որը ջարդում է գլուխս…
Եվ կեղծ քրիստոնյաների գյուտը, ովքեր ինձ չեն հնազանդվում, այդ պատճառով նրանք հետևում են այդ փոքրիկ կնոջը: Դրանք կեղծ են, կեղծ… փոխարենը լսելով ինձ, ովքեր տիրում են աշխարհում, այս կեղծ քրիստոնյաները գնում են աղոթելու այդ վատ աղջկա, իմ առաջին թշնամու հետ, այդ գործիքով… ախ, որքան վատ են նրանք խանգարում ինձ…
Դ) Ինձ համար այս ժամանակի ամենամեծ չարիքը շարունակական ՆԵՐԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՆ են, ՆԱԽԱԳԾԵՐ այս պոռնիկի ամբողջ աշխարհում; բոլոր ազգերի մեջ նա հայտնվում և հալածում է ինձ՝ խլելով իմ ձեռքից շատ հոգիներ… հազարավոր և հազարավոր… լսելու նրա կեղծ պատգամները… Բարեբախտաբար, եպիսկոպոսներն ու քահանաները, ովքեր չեն հավատում այդ անպարկեշտ կնոջը, պաշտպանում են ինձ… չեն հավատում և այդպես են պատճառում. շփոթություն… բարի ջան, այս հերետիկոս առաքյալները… հահահա…