Մարիջորջի Մարիջա. Տիրամայրը մեզ հենց դա է ասել ուղերձներում ...
Մ.Բ.- Տիկին Պավլովիչ, եկեք սկսենք այս ամիսների ողբերգական իրադարձություններից: Որտե՞ղ էիք, երբ Նյու Յորքի երկու աշտարակները քանդվեցին:
Մարիյա.-Նոր էի վերադառնում Ամերիկայից, որտեղ գնացել էի կոնֆերանսի։ Ինձ հետ Նյու Յորքից մի լրագրող կար՝ կաթոլիկ, ով ինձ ասաց՝ այս աղետները մեզ արթնացնելու, Աստծուն մոտեցնելու համար են պատահում, ես մի քիչ ծաղրեցի նրան։ Ես նրան ասացի՝ դու շատ աղետալի ես, այդքան սև մի տես։
ՄԲ: Չե՞ք անհանգստանում:
Մարիյա: Ես գիտեմ, որ Աստվածամայրը մեզ միշտ հույս է տալիս: 26 թվականի հունիսի 1981-ին, իր երրորդ հայտնության ժամանակ, նա լաց եղավ և խնդրեց աղոթել խաղաղության համար: Նա ինձ ասաց (այդ օրը հայտնվեց միայն Մարիային, խմբ.), որ աղոթքով և ծոմապահությամբ պատերազմը կարելի է վանել։
Մ.Բ.- Այդ պահին Հարավսլավիայում ձեզանից ոչ ոք պատերազմի մասին չէր մտածում:
Մարիա: Բայց ոչ: Ո՞ր պատերազմը: Տիտոյի մահից մեկ տարի էր անցել։ Կոմունիզմն ուժեղ էր, իրավիճակը վերահսկելի էր։ Ոչ ոք չէր կարող պատկերացնել, որ Բալկաններում պատերազմ է լինելու։
Մ.Բ.- Այսինքն ձեզ համար անհասկանալի ուղերձ էր:
Մարիա: Անհասկանալի է: Ես սա հասկացա միայն տասը տարի անց։ 25 թվականի հունիսի 1991-ին, Մեջուգորյեի առաջին հայտնության տասնամյակին (առաջինը եղել է 24 թվականի հունիսի 1981-ին, բայց 25-ը բոլոր վեց տեսիլքների առաջին հայտնության օրն է, խմբ.), Խորվաթիան և Սլովենիան հայտարարեցին իրենց բաժանումը։ Հարավսլավիայի Դաշնությունից: Եվ հաջորդ օրը՝ հունիսի 26-ին, այդ երևալուց ուղիղ տասը տարի անց, երբ Տիրամայրը լացել էր և ասել, որ աղոթեմ խաղաղության համար, սերբական դաշնային բանակը ներխուժեց Սլովենիա:
Մ.Բ.- Տասը տարի առաջ, երբ խոսում էիր հնարավոր պատերազմի մասին, քեզ խելագա՞ն էին համարում:
Մարիա. Ես հավատում եմ, որ ոչ մեկին, ինչպիսին մեր վեց տեսիլքներն են, երբեք չեն այցելել այսքան բժիշկներ, հոգեբույժներ, աստվածաբաններ: Մենք արեցինք բոլոր հնարավոր և երևակայելի թեստերը: Մեզ նույնիսկ հիպնոսի տակ էին հարցաքննում։
Մ.Բ.- Ձեզ զննած հոգեբույժների մեջ կային նաև ոչ կաթոլիկներ:
Մարիա: Իհարկե: Բոլոր վաղ շրջանի բժիշկները ոչ կաթոլիկ էին: Մեկը կոմունիստ և մահմեդական դոկտոր Ձուդան էր, որը հայտնի էր ողջ Հարավսլավիայում: Մեզ այցելելուց հետո նա ասաց. «Այս երեխաները հանգիստ են, խելացի, նորմալ: Խենթերը նրանց այստեղ բերողներն են»։
Մ.Բ.- Այս թեստերը միայն 1981 թվականին են արվել, թե՞ շարունակվել են:
Մարիա.Միշտ շարունակվում էին, մինչև անցյալ տարի:
Մ.Բ.- Քանի հոգեբույժ ձեզ կհետազոտի:
Մարիյա- Չգիտեմ... (ծիծաղում է, խմբ.): Մենք՝ հեռատեսներս, երբեմն կատակում ենք, երբ լրագրողները ժամանում են Մեջուգորջե և մեզ հարցնում. դուք հոգեկան հիվանդ չե՞ք։ Մենք պատասխանում ենք՝ երբ դուք ունեք փաստաթղթեր, որոնք ձեզ նույնքան մեղսունակ են հայտարարում, որքան մենք ունենք, վերադառնաք այստեղ և եկեք քննարկենք։
Մ.Բ.- Որևէ մեկը ենթադրե՞լ է, որ երևույթները հալյուցինացիաներ են:
Մարիա: Ոչ, դա անհնար է: Հալյուցինացիան անհատական երևույթ է, ոչ թե կոլեկտիվ: Իսկ մենք վեց հոգի ենք։ Փառք Աստծո, Աստվածամայրը մեզ կանչեց
վեցում։
Մ.Բ.- Ի՞նչ զգացիք, երբ տեսաք, որ Հիսուսի նման կաթոլիկ թերթերը հարձակվեցին ձեզ վրա:
Մարիա. Ինձ համար շոկ էր տեսնել, որ լրագրողը կարող է որոշակի բաներ գրել՝ չփորձելով ծանոթանալ, խորանալ, հանդիպել մեզանից ոմանց: Այնուամենայնիվ, ես Մոնցայում եմ, նա չպետք է հազար կիլոմետր անցներ:
ՄԲ- Բայց դուք պետք է նախատեսած լինեք, որ ոչ բոլորը կարող են ձեզ հավատալ, այնպես չէ՞:
Մարիյա- Իհարկե, նորմալ է, որ բոլորն ազատ են հավատալու, թե ոչ: Բայց կաթոլիկ լրագրողից, հաշվի առնելով Եկեղեցու խոհեմությունը, ես չէի սպասի նման պահվածք:
Մ.Բ.- Եկեղեցին դեռ չի ճանաչել հայտնությունները: Արդյո՞ք սա խնդիր է ձեզ համար:
Մարիա.Ոչ, քանի որ Եկեղեցին միշտ այդպես է վարվել: Քանի դեռ երեւումները շարունակվում են, նա չի կարող մեկնաբանել։
ՄԲ: Որքա՞ն է տևում ձեր ամենօրյա ելույթներից մեկը:
Մարիա: Հինգ, վեց րոպե: Ամենաերկար տեսքը տևեց երկու ժամ:
ՄԲ:Դուք միշտ նույնն եք տեսնում «Լա»-ն:
Մարիա: Միշտ նույնը: Նորմալ մարդու պես, ով խոսում է ինձ հետ, և որին մենք կարող ենք նաև դիպչել։
Մ.Բ.: Շատերը դեմ են. Մեջուգորջեի հավատացյալները ավելի շատ հետևում են այն հաղորդագրություններին, որոնք դուք հղում եք անում, քան Սուրբ Գրությունները:
Մարիա: Բայց Տիրամայրը մեզ հենց այս ուղերձներում ասաց. «Սուրբ Գիրքը հստակ տեսանելի դրեք ձեր տներում և կարդացեք դրանք ամեն օր»: Նրանք նաև մեզ ասում են, որ մենք երկրպագում ենք Մադոննային և ոչ թե Աստծուն, սա նույնպես աբսուրդ է. Եվ նա մեզ ասում է, որ մնանք Եկեղեցում, ծխերում: Ով վերադառնում է Մեջուգորջեից, նա չի դառնում Մեջուգորջեի առաքյալ, նա դառնում է ծխերի սյունը:
Մ.Բ.- Առարկվում է նաև, որ Տիրամոր ուղերձները, որ դուք հայտնում եք, բավականին կրկնվող են՝ աղոթեք, ծոմ պահեք:
Մարիա. Նա ակնհայտորեն մեզ կոշտ գտավ: Ակնհայտ է, որ նա ուզում է մեզ արթնացնել, քանի որ այսօր մենք քիչ ենք աղոթում, իսկ կյանքում Աստծուն առաջին տեղում չենք դնում, այլ՝ կարիերա, փող...
Մ.Բ.- Ձեզնից ոչ ոք քահանա կամ միանձնուհի չի դարձել: Ձեզանից հինգն ամուսնացել են։ Արդյո՞ք սա նշանակում է, որ այսօր կարևոր է քրիստոնյա ընտանիքներ ունենալը։
Մարիա.Երկար տարիներ մտածում էի, որ միանձնուհի եմ դառնալու: Սկսել էի մենաստան հաճախել, ներս մտնելու ցանկությունը շատ մեծ էր։ Բայց վերադասի մայրն ինձ ասաց. բայց եթե եպիսկոպոսը որոշի, որ դուք այլևս չպետք է խոսեք Մեջուգորջեի մասին, դուք պետք է հնազանդվեք: Այդ պահին ես սկսեցի մտածել, որ գուցե իմ կոչումն է վկայել այն, ինչ տեսա և լսեցի, և որ ես կարող եմ սրբության ճանապարհը փնտրել նույնիսկ մենաստանից դուրս:
Մ.Բ.- Ի՞նչ է քեզ համար սրբությունը:
Մարիա.Լավ ապրել իմ առօրյան: Դառնալ ավելի լավ մայր և ավելի լավ ամուսին:
Մ.Բ.- Տիկին Պավլովիչ, կարելի է ասել, որ հավատալ պետք չէ. գիտեք: Դեռ ինչ-որ բանից վախենում եք:
Մարիա.Վախը միշտ կա: Բայց ես կարող եմ պատճառաբանել. Ասում եմ՝ փառք Աստծո, ես հավատ ունեմ։ Եվ ես գիտեմ, որ Աստվածամայրը միշտ օգնում է մեզ դժվար պահերին:
ՄԲ- Դժվա՞ր ժամանակ է:
Մարիա: Ես դա չեմ կարծում: Ես տեսնում եմ, որ աշխարհը շատ բաներից է տառապում՝ պատերազմ, հիվանդություն, սով։ Բայց ես նաև տեսնում եմ, որ Աստված մեզ տալիս է շատ արտասովոր օգնություններ, ինչպիսիք են ամենօրյա երևումները ինձ, Վիկկային և Իվանին: Եվ ես գիտեմ, որ աղոթքն ամեն ինչ կարող է անել: Երբ առաջին երևույթներից հետո ասացինք, որ Տիրամայրը մեզ հրավիրում է ամեն օր տերողորմյա կարդալու և ծոմ պահելու, կարծես թե հնաոճ էինք (ծիծաղում է. խմբ.). այստեղ էլ տերողորմությունը ավանդույթ էր։ որը փոխարինվել էր մի քանի սերունդով: Սակայն երբ պատերազմը սկսվեց, մենք հասկացանք, թե ինչու էր Աստվածամայրը մեզ ասում աղոթել խաղաղության համար: Եվ մենք տեսանք, օրինակ, որ Սպլիտում, որտեղ արքեպիսկոպոսը անմիջապես ողջունել էր Մեջուգորջեի ուղերձը և մարդիկ աղոթում էին խաղաղության համար, պատերազմը չհասավ։
Ինձ համար դա հրաշք է, ասել է արքեպիսկոպոսը։ Մեկն ասում է՝ տերողորմյա ի՞նչ կարող է անել։ Ոչինչ։ Բայց ամեն երեկո երեխաների հետ մենք տերողորմ ենք ասում այն խեղճ մարդկանց համար, ովքեր մահանում են Աֆղանստանում, և մահացածների համար՝ Նյու Յորքում և Վաշինգտոնում։ Եվ ես հավատում եմ աղոթքի զորությանը:
ՄԲ. Սա՞ է Մեջուգորջեի ուղերձի սիրտը: Վերագտնե՞լ աղոթքի կարևորությունը:
Մարիա: Այո, բայց ոչ միայն դա: Տիրամայրը մեզ ասում է նաև, որ պատերազմն իմ սրտում է, եթե ես չունեմ Աստված, քանի որ միայն Աստծո մեջ է խաղաղություն: Այն նաև մեզ ասում է, որ պատերազմը ոչ միայն այնտեղ է, որտեղ ռումբեր են նետվում, այլ նաև, օրինակ, քանդվող ընտանիքներում: Նա մեզ ասում է, որ ներկա լինենք պատարագին, խոստովանենք, ընտրենք հոգևոր տնօրեն, փոխենք մեր կյանքը, սիրենք մեր մերձավորին: Եվ դա մեզ հստակ ցույց է տալիս, թե ինչ է մեղքը, քանի որ այսօրվա աշխարհը կորցրել է լավի և վատի գիտակցումը: Ես, օրինակ, մտածում եմ, թե քանի կին է աբորտ անում՝ չհասկանալով, թե ինչ են անում, քանի որ այսօրվա մշակույթը ստիպում է հավատալ, որ դա վատ բան չէ։
Մ.Բ.- Այսօր շատերը կարծում են, որ մենք համաշխարհային պատերազմի շեմին ենք:
Մարիա. Ես ասում եմ, որ Աստվածամայրը մեզ ավելի լավ աշխարհի հնարավորություն է տալիս: Օրինակ, նա Միրջանային ասաց, որ չի վախենում շատ երեխաներ ունենալուց։ Նա չի ասել՝ երեխա մի՛ ունեցեք, որ պատերազմ է գալու։ Նա մեզ ասաց, որ եթե մենք սկսենք կատարելագործվել մանր առօրյայում, ամբողջ աշխարհն ավելի լավը կլինի։
Մ.Բ.- Շատերը վախենում են իսլամից: Իսկապե՞ս դա ագրեսիվ կրոն է:
Մարիա. Ես ապրել եմ մի երկրում, որը դարեր շարունակ ենթարկվել է օսմանյան գերիշխանությանը: Եվ նույնիսկ վերջին տասը տարում մենք՝ խորվաթներս, մեծագույն ավերածություններ ենք կրել ոչ թե սերբերից, այլ մահմեդականներից։ Կարող եմ նաև մտածել, որ այսօրվա իրադարձությունները կարող են ծառայել մեր աչքերը բացելու իսլամի որոշակի ռիսկերի վրա: Բայց ես չեմ ուզում կրակի վրա յուղ լցնել։ Ես կրոնական պատերազմների կողմնակից չեմ. Տիրամայրը մեզ ասում է, որ նա բոլորի մայրն է, առանց խտրության: Եվ որպես տեսանող ասում եմ՝ մենք ոչնչից չպետք է վախենանք, քանի որ Աստված միշտ առաջնորդում է պատմությունը։ Նաև այսօր։