Մարիջորջի Մարիջա. Ե՞րբ են դադարում հայցադիմումները:
Մենք համառոտ ներկայացնում ենք որոշ հատվածներ Մոնցայում հունվարի 14-ին Մարիայի կողմից Ալբերտո Բոնիֆասիոյին տրված հարցազրույցից: Այն հարցին, թե արդյոք Մարիան տեղյակ է, թե ինչ է մտածում Պապը Մեջուգորյեի մասին, պատասխանը շատ հստակ է և լի է վկայություններով, որոնք ապացուցում են, ինչպես բոլորը գիտեն, Պապի իրական հետաքրքրությունը, ով «նաև կարդում է Մեջուգորյեի արձագանքը»: Եվ երբ Ալբերտոն հարցնում է. «Ձեր կարծիքով նա անձամբ հավատու՞մ է Մեդյուգորյեին»: Մարիան պատասխանում է. «Այո: Այո, քանի որ նա մի քանի անգամ ասել է, որ հավատում է»։ Այնուհետև Ա.-ն հարցնում է, թե ճի՞շտ է արդյոք, որ Աստվածամայրը տեսանողներին խնդրել է ընտրել կրոնական կյանքը: Պատասխանը ոչ! Տիրամայրը երբեք բացահայտ հրավեր չի արել կրոնական կյանքին: [Տիրամոր կողմից սկզբում արտահայտված ցանկությունը ոչ հրավեր էր, ոչ էլ խնդրանք, տե՛ս նաև Սուրբ Պողոս, 1 Կորնթ. 7,7, խմբ.]:
Սկզբում մենք կարդացել էինք Լուրդի և Ֆաթիմայի մասին և մտածում էինք, որ երևույթները տևել են առավելագույնը 18 անգամ, ինչպես Լուրդում, և որ մեր կյանքը պետք է ավարտվի մենաստանում, ինչպես Բերնադետի և Լյուսիայի համար: Ես համոզված էի հազարից հազարով, որ պետք է մենաստան մտնեմ, ուստի Իվանն ու մյուսները նույնպես այս ճանապարհը որոնեցին»։ Այնուհետև Մարիան պարզությամբ պատմում է, թե ինչպես տարբեր իրադարձություններ համոզեցին իրեն ընտրել ամուսնական կյանքը և ինչպես է այժմ կարողանում ընտանեկան կյանքը (նա ունի երեք երեխա) հաշտեցնել տեսանողի դերի հետ։
Ա.-ն հարցնում է, թե արդյոք ավելի քան 16 տարվա երևույթներից հետո փոխվել են իր հարաբերությունները Մադոննայի հետ, և Մ.-ն պատասխանում է, որ ոչինչ չի փոխվել, որ Մերին միշտ նույնն է թվում, իսկապես, եթե հնարավոր է, «նույնիսկ ավելի երիտասարդ, քան առաջին օրերին: Միայն թե, - ավելացնում է Մարիջան, - հիմա մենք ավելի հասուն ենք, և մեր աճը շարունակվում է, փառք Աստծո Տիրամոր հետ միասին»: Մ.-ն այնուհետև ընդգծում է նաև վկայությունների միջոցով, որոնց մասին ինքը անմիջականորեն տեղյակ է, թե ինչպես է հնարավոր տառապանքների միջոցով հանդիպել Հիսուսին, և, հետևաբար, ինչպես է խաչն իրականում փրկության խորհուրդը և հրավիրում է մեզ տանջանք մատուցել եղբայրների և քավարանի հոգիների համար։ . Ա.-ն, բախվելով քրոջ տառապանքին, հարցնում է, թե արդյոք Հիսուսի ընծան խաչի վրա՝ մինչև արյան վերջին կաթիլը, բավարար չէ՞ր մեր փրկության համար. ինչու՞ փրկության ծրագրում Աստված խնդրում է նաև մեր տառապանքը։ Մարիան պատասխանում է. «Մենք հաճախ ասում ենք, որ տառապանքը առեղծված է, բայց ես միշտ ասում եմ. «Տառապանքների միջոցով մենք հանդիպում ենք Հիսուսին խաչի վրա»: Քանի՞ մարդ է ինձ ասում՝ եթե այս տառապանքը չունենայի, երբեք չէի մոտենա Հիսուսին... Մենք շատ ենք բողոքում մեր սիրելիների մահից՝ նա երիտասարդ էր, կարող էր ավելի շատ փախչել։ Մենք կցանկանայինք երկար կյանք, բայց այլևս չենք մտածում հավերժության մասին։ Մենք աղոթում ենք այն մարդկանց համար, ովքեր օգնում են տառապանքներին, ովքեր օգնում են նրանց տառապանք մատուցել նաև ուրիշների համար:
Երևումների տևողության մասին հարցին Մ.-ն պատասխանում է, որ չգիտի, թե երբ և ե՞րբ կդադարեն երևումները, և ավելացնում. «Մի անգամ հարցրինք Տիրամորը, թե ե՞րբ են ավարտվելու երևումները», իսկ Տիրամայրը պատասխանեց. «Հոգնե՞լ եք ինձանից։ « Այդ պահից մենք ասացինք. «Այլևս չենք խնդրում»։ Ա.-ն հարցնում է. «Այսպիսի այլասերված աշխարհի համառությամբ մենք տեսնում ենք աբորտներ, ամուսնալուծություններ, հանցագործություն, մարգինալացում, պատերազմներ... Ի՞նչ եք կարծում, Տիրամայրը կշարունակի՞ արցունքներ թափել, թե՞ պատիժներ կգան մարդկության վրա»: Մ.-ն պատասխանում է.«Ես միշտ ասում եմ, որ Աստվածամայրը ցանկանում է, ինչպես ուսուցիչը, վերադաստիարակել մեզ... Մարդը, ով իր կյանքում առաջին հերթին Աստծուն չունի, ընդունակ է ամեն ինչ անել՝ գողանալ, սպանել և այլն։ »: Առաջին տեղում դրեք Աստծուն. մնացած ամեն ինչ հետևում է դրան: «Ահա, կարծում եմ, որ Տիրամայրը եկել է մեզ հավատքի մեջ վերադաստիարակելու... Ես տեսա, որ Տիրամայրը մեզ իսկապես բերում է Հիսուսին, ցույց է տալիս մեզ Եկեղեցին, ցույց է տալիս աղոթքի խումբը, որտեղ մենք կարող ենք հանդիպել և աղոթել միասին, օգնել. միմյանց, ամեն օր փոխանակել կյանքի փորձը: Տիրամայրը մեզ ամեն օր այս կամ այն կերպ նետում է հավատքի այս իրականության մեջ: Այն պահին, երբ դուք ասացիք. հավատքը պարգև է, աղոթքի միջոցով դուք կարող եք ունենալ հավատքի այս պարգևը և ասում եք մեզ.