Հուլիսի 7-ի խորհրդածությունը ՝ «Անբիծ ոգին զոհաբերություն է Աստծուն»

Անառողջ ոգին զոհաբերություն է Աստծուն

Դավիթը խոստովանեց. «Ես ճանաչում եմ իմ մեղքը» (Սաղ 50: 5): Եթե ​​ես ճանաչում եմ, ապա ներում ես: Մենք ամենևին չենք ենթադրում, որ մենք կատարյալ ենք, և որ մեր կյանքը մեղք չէ: Փառաբանություն պետք է տրվի վարվելակերպին, որը չի մոռանում ներողամտության անհրաժեշտությունը: Հուսահատ տղամարդիկ, որքան ավելի քիչ են նրանք նայում իրենց մեղքերին, այնքան ավելի շատ գործ ունեն ուրիշների հետ: Փաստորեն, նրանք ձգտում են ոչ թե ուղղել, այլ ինչ մեղադրել: Եվ քանի որ նրանք չեն կարող իրենց արդարացնել, նրանք պատրաստ են մեղադրել ուրիշներին: Սա սաղմոսերգու կողմից մեզ սովորեցրած ՝ աղոթելու և ներողամտություն ներելու ճանապարհ չէ, երբ նա բացականչեց. «Ես ճանաչում եմ իմ մեղքը, իմ մեղքը միշտ իմ առաջ է» (Սաղ 50: 5): Նա ուշադրություն չէր դարձնում ուրիշների մեղքերին: Նա մեջբերեց իրեն, ինքն իր հետ քնքշություն չցուցաբերեց, բայց փորեց և ավելի ու ավելի խորությամբ ներթափանցեց իր մեջ: Նա չէր անձնատուրվում իր մեջ և, հետևաբար, աղոթում էր ներողամտության համար, բայց առանց կանխավարկածի:
Doանկանու՞մ եք հաշտվել Աստծո հետ: Հասկացեք, թե ինչ եք անում ինքներդ ձեզ հետ, որպեսզի Աստված հաշտվի ձեզ հետ: Ուշադրություն դարձրեք նույն սաղմոսում կարդացածին. «Դուք զոհաբերություն չեք սիրում, և եթե ես մատուցվում եմ ողջակեզներ, ապա դրանք չեք ընդունում» (Սաղ 50, 18): Այսպիսով, դուք կմնաք առանց զոհաբերության: Դուք ոչինչ չունե՞ք առաջարկելու: Առանց առաջարկի չես կարող հաճեցնել Աստծուն: Ինչ ասացիր? «Դուք զոհաբերություն չեք սիրում և, եթե ես ողջակեզ եմ մատուցում, դուք նրանց չեք ընդունում» (Սաղ 50, 18): Գնա՛ առաջ, լսիր և աղոթիր. Ձեր առաջարկած առաջարկը մերժելուց հետո գտաք, թե ինչ առաջարկեք: Փաստորեն, նախնիների շրջանում դուք առաջարկել եք հոտի զոհերին և զոհաբերություններ են կոչվել: «Դուք զոհաբերություն չեք սիրում». Դուք այլևս չեք ընդունում այդ անցյալ զոհաբերությունները, բայց զոհ եք փնտրում:
Սաղմոսերգուն ասում է. «Եթե ես ողջակէզ մատուցեմ, նրանց չես ընդունի»: Ուստի քանի որ ձեզ դուր չեն գալիս այրված ընծաները, կմնաք առանց զոհաբերության: Երբեք մի եղիր: «Կտրուկ ոգին զոհաբերություն է Աստծուն, սիրտը կոտրված և նվաստացած է, Աստված, դուք չեք արհամարհում» (Սաղ. 50:19): Դուք զոհաբերելու խնդիր ունեք: Մի գնացեք հոտի փնտրտուքով, մի պատրաստեք նավակներ, որպեսզի գնաք ամենահեռավոր շրջանները, որտեղից բերեք օծանելիքները: Փնտրեք ձեր սրտում այն, ինչը հաճելի է Աստծուն, և դուք պետք է մանրուքով կոտրեք ձեր սիրտը: Դուք վախենում եք, որ նա կկործանվի, քանի որ նա ցնցված է: Սաղմոսերգուի բերանի վրա դուք կգտնեք այս արտահայտությունը. «Ստեղծեք իմ մեջ, ո՛վ Աստված, մաքուր սիրտ» (Սաղ. 50:12): Այսպիսով, անմաքուր սիրտը պետք է ոչնչացվի, որպեսզի ստեղծվի մաքուրը:
Երբ մենք մեղանչում ենք, պետք է ցավ զգանք մեզ համար, քանի որ մեղքերը Աստծո համար ցավ են պատճառում, և քանի որ մենք գտնում ենք, որ մենք մեղավոր չենք, գոնե դրանում մենք փորձում ենք Աստծուն նման լինել. Ափսոսալով, թե ինչն է դժգոհ Աստծուն: Ինչ-որ կերպ դուք միավորված եք Աստծո կամքին, որովհետև դու ցավում ես այն բանի համար, ինչ ատում է քո Ստեղծիչը: