Այսօրվա խորհուրդը. Աստվածության լիարժեքությունը

Մեր Փրկիչ Աստծո բարությունն ու մարդասիրությունը դրսևորվեցին (տես Թթ 2,11): Շնորհակալություն ենք հայտնում Աստծուն, որ թույլ է տալիս մեզ վայելել այսպիսի մեծ մխիթարություն մեր աքսորի ուխտագնացության, մեր թշվառության մեջ։ Մինչ մարդկության հայտնվելը, բարությունը թաքնված էր, բայց այն կար նույնիսկ նախկինում, որովհետև Աստծո ողորմությունը հավիտյան է: Բայց ինչպե՞ս կարող եք իմանալ, որ դա այդքան մեծ է: Խոստացված էր, բայց չլսվեց, ուստի շատերը չհավատացին։ Շատ անգամներ և տարբեր ձևերով Տերը խոսեց մարգարեների մեջ (տես Եբրայեցիս 1,1): Ես, - ասաց նա, - խաղաղության մտքեր ունեմ, ոչ թե տառապանքի (տես Եր 29,11): Բայց ի՞նչ արձագանքեց այդ մարդը՝ տառապանք զգալով և խաղաղություն չգիտակցելով։ Մինչեւ ե՞րբ կասեք՝ խաղաղություն, խաղաղություն, և խաղաղություն չկա։ Այդ պատճառով խաղաղության ավետաբերները դառնորեն լաց եղան (տես Արդյոք 33,7) ասելով. Տեր, ո՞վ հավատաց մեր պատգամին: (տես 53,1):
Բայց հիմա գոնե մարդիկ հավատում են՝ տեսնելուց հետո, քանի որ Աստծո վկայությունը լիովին վստահելի է դարձել (տես Սղ 92,5): Որպեսզի նույնիսկ ամպամած աչքից թաքնված չմնա, Նա իր խորանը դրեց արևի տակ (տես Սղ 18,6):
Ահա խաղաղություն. ոչ թե խոստացված, այլ ուղարկված. ոչ հետաձգված, այլ տրված; ոչ թե մարգարեացված, այլ ներկա: Հայր Աստված երկիր ուղարկեց մի պարկ, այսպես ասած, իր ողորմությամբ լի. մի պարկ, որը պատառոտվել էր կրքի ժամանակ, որպեսզի մեր փրկագին պարունակող գինը դուրս գա. մի փոքրիկ պարկ, անշուշտ, բայց լիքը, եթե մեզ տրվել է Փոքրիկ (տես 9,5), որի մեջ, սակայն, «աստվածության ամբողջ լիությունը մարմնով է բնակվում» (Կող. 2,9): Երբ եկավ ժամանակի լիությունը, եկավ նաև աստվածության լիությունը:
Աստված մարմնով եկավ, որպեսզի իրեն հայտնի նաև մարմնական մարդկանց, և որպեսզի ճանաչվի իր բարությունը՝ իրեն դրսևորելով մարդկության մեջ: Քանի որ Աստված դրսևորվում է մարդու մեջ, նրա բարությունն այլևս չի կարող թաքցվել: Ի՞նչ ավելի լավ ապացույց նա կարող էր տալ իր բարության, քան իմ մարմինը վերցնելը: Հենց իմը, ոչ այն մարմինը, որն ուներ Ադամը մեղքից առաջ:
Ոչինչ ավելի շատ ցույց է տալիս նրա ողորմությունը, որքան մեր սեփական դժբախտությունը վերցնելը: Տեր, ո՞վ է այս մարդը, որ դու հոգում ես նրա մասին և քո ուշադրությունը դարձնում նրա վրա: (տես Սղ 8,5; Եբր. 2,6):
Սրանից մարդը թող իմանա, թե որքան է Աստված հոգում իր մասին, և իմանա, թե ինչ է մտածում և զգում իր մասին: Մի՛ հարցրու, մարդ, թե դու ինչ ես տանջվում, այլ ինչ է նա տառապել։ Այն, ինչ նա հասել է ձեզ համար, իմացեք, թե որքան եք դուք նրա համար արժանի, և դուք կհասկանաք նրա բարությունը նրա մարդասիրության միջոցով: Ինչպես ինքն իրեն փոքրացրեց՝ մարմնավորելով իրեն, այնպես էլ իրեն մեծ դրսևորեց բարությամբ. և դա ինձ համար ավելի թանկ է, այնքան ավելի ցածր է դարձել ինձ համար: Մեր Փրկիչ Աստծո բարությունն ու մարդասիրությունը դրսևորվեցին, - ասում է Առաքյալը - (տես Թթ 3,4): Աստծո բարությունը, անշուշտ, մեծ է, և նա, անշուշտ, բարության մեծ ապացույց է տվել՝ միացնելով աստվածությունը մարդկության հետ: