Խորհեր այսօր. Սենթ Էնթոնիի կոչումը

Parentsնողների մահից հետո, մենակ մնացած իր դեռ շատ երիտասարդ քրոջ հետ, Անտոնիոն, տասնութ-քսան տարեկան հասակում, հոգ էր տանում տան և քրոջ մասին: Դեռևս վեց ամիս չէր անցել ծնողների մահից, երբ մի օր, երբ նա գնում էր, իր սովորության համաձայն, Եվրախրիստական ​​տոնակատարությանը, նա մտածում էր այն պատճառի մասին, ինչը դրդել էր առաքյալներին հետևել Փրկչին ՝ ամեն ինչ լքելուց հետո: Այն հիշեցնում է «Առաքյալների Գործեր» գրքում նշված այն տղամարդկանց, ովքեր վաճառելով իրենց ապրանքները ՝ հասույթը բերեցին առաքյալների ոտքերին ՝ բաժանելու աղքատներին: Նա նաև մտածեց, թե ինչն ու քանիսը են այն ապրանքները, որոնք նրանք հույս ունեին ձեռք բերել երկնքում:
Այս բաների շուրջ խորհելով ՝ նա մտավ եկեղեցի, հենց որ կարդում էր Ավետարանը և լսում էր, որ Տերն ասել է այդ հարուստ մարդուն. «Եթե ուզում ես կատարյալ լինել, գնա, վաճառիր ունեցածդ, տուր աղքատներին, ապա արի և հետևիր ինձ և կունենաս գանձ երկնքում »(Մատթ. 19,21:XNUMX):
Այնուհետև Անտոնիոն, կարծես Սրբերի կյանքի պատմությունը նրան էր ներկայացրել Պրովիդենսը և այդ բառերը կարդացել էին հենց նրա համար, անմիջապես դուրս եկավ եկեղեցուց, գյուղի բնակիչներին որպես նվեր նվիրեց իր ընտանիքից ժառանգած գույքը. երեք հարյուր շատ բերրի և հաճելի դաշտեր - որպեսզի իրենց և իրենց քրոջը նեղություն չպատճառեն: Նա նաև վաճառեց ամբողջ շարժական գույքը և մեծ գումար բաժանեց աղքատներին: Կրկին մասնակցելով պատարագային ժողովին, նա լսեց խոսքերը, որոնք Տերն ասում է Ավետարանում. «Մի անհանգստացեք վաղվա օրվա համար» (Մատթ. 6,34): Այլևս չդիմանալով ՝ նա նորից դուրս եկավ և տվեց այն, ինչ դեռ մնացել էր: Նա իր քրոջը վստահեց Աստծուն սրբացած կույսերին, իսկ հետո նա ինքն իրեն նվիրեց իր տան մոտ ասկետական ​​կյանքին և սկսեց դաժան կյանք վարել ՝ առանց ինքն իրեն ինչ-որ բան զիջելու:
Նա աշխատում էր իր ձեռքերով. Իրականում նա լսել էր, թե ինչպես են մարդիկ հայտարարում. «Ով չի ուզում աշխատել, երբեք էլ չի ուտում» (2 Թեսաղ. 3,10): Վաստակած գումարի մի մասով նա իր համար հաց գնեց, իսկ մնացածը տվեց աղքատներին:
Նա շատ ժամանակ էր անցկացնում աղոթքում, քանի որ իմացել էր, որ անհրաժեշտ է հետ քաշվել և անընդհատ աղոթել (տես Ա Թեսաղ. 1:5,17): Նա այնքան ուշադիր էր ընթերցանության նկատմամբ, որ գրվածից ոչինչ չէր վրիպում իրենից, բայց նա ամեն ինչ պահում էր իր հոգու մեջ այնքանով, որ հիշողությունն ավարտվեր գրքերի փոխարինմամբ: Երկրի բոլոր բնակիչներն ու արդար մարդիկ, որոնց բարությունն ինքն իրեն օգուտ տվեց ՝ տեսնելով, որ այդպիսի մի մարդ նրան անվանում է Աստծո ընկեր, ոմանք էլ սիրում են նրան որպես որդի, մյուսները ՝ որպես եղբայր: