Մտածեք դրա մասին. Մի վախեցեք Աստծուց
«Աստծո մասին մտածիր բարյացակամ, շիտակ, լավ կարծիք եղիր նրա մասին... Չպետք է հավատաս, որ նա դժվարությամբ է ներում... Տիրոջը սիրելու համար առաջին բանը, որ անհրաժեշտ է նրան սիրելու արժանի հավատալն է... Քանի՜ , իրենց սրտերի խորքում կարծում են, որ կարող են հեշտությամբ հասկանալ Աստծո հետ? ..
«Շատերը նրան համարում են անհասանելի, հուզիչ, հեշտությամբ զզվելի և վիրավորվող: Սակայն այս վախը նրան մեծ ցավ է պատճառում... Միգուցե մեր հայրը կցանկանա՞ տեսնել մեզ իր ներկայությամբ ամաչելով և դողալով։ Առավել եւս՝ երկնավոր Հայրը... Մայրը երբեք այնքան կույր չի եղել իր արարածի արատների համար, որքան Տերը մեր թերացումների համար...
«Աստված անսահմանորեն ավելի պատրաստ է խղճալու և օգնելու, քան պատժելու և մեղադրելու… Դու չես կարող մեղանչել Աստծո հանդեպ վստահության չափից դուրս, ուստի մի վախեցիր քեզ ամբողջովին լքել նրա սերը… Եթե նրան դժվար և անհասանելի պատկերացնես, եթե դու վախեցիր նրանից, չես սիրի նրան…
«Անցյալի մեղքերը, մի անգամ գարշելի, այլևս չեն խոչընդոտում մեր և Աստծո միջև… Միանգամայն սխալ է կարծել, թե Նա ոխ է պահում անցյալի համար… Նա ներում է ամեն ինչ, անկախ նրանից, թե որքան ժամանակ է պահանջվել մինչև Նրա ծառայության գալը… Աստված կօգնի քեզ լրացնել մի ամբողջ անցյալ…»: (PD Consideine-ի մտքերից)
«Ի՞նչ օգուտ կունենար, եղբայրնե՛րս, եթե մարդն ասեր, որ հավատք ունի, բայց գործերը չունի: Կարո՞ղ է արդյոք այդպիսի հավատքը փրկել նրան։ Եթէ եղբայր մը կամ քոյր մը գտնուին մերկ ու իրենց առօրեայ կերակուրը ուզող, եւ ձեզմէ մէկը ըսէր անոնց. «Գնա՛ խաղաղութեամբ, տաքացէ՛ք ու կշտացէ՛ք», բայց չտայիք անոնց կեանքի կարիքները, ի՞նչ օգուտ պիտի ունենայ։ Այդպես էլ հավատքը, եթե գործեր չունի, ինքնին մեռած է… Տեսեք, ուրեմն, թե ինչպես է մարդն արդարանում գործերով և ոչ միայն հավատքով… մահացել է"
(Սբ. Հակոբոս, 2,14-26):