Ինչու՞ Աստված ստեղծեց հրեշտակներին:

Հարց. Ինչու՞ Աստված ստեղծեց հրեշտակներին: Նրանց գոյության նպատակ կա՞:
Պատասխան. Հունարեն և՛ հրեշտակներ, ագգելոս (Սթրոնգի Համաձայնություն #G32), և՛ եբրայերեն մալակ (Սթրոնգի #H4397) բառը նշանակում է «պատգամաբեր»: Այս երկու բառերը բացահայտում են դրանց գոյության հիմնական պատճառը:

Հրեշտակները ստեղծվել են որպես սուրհանդակ Աստծո և մարդկանց միջև կամ նրա և այն ոգիների միջև, ովքեր դարձել են չար կամ դևեր (Եսայիա 14:12 - 15, Եզեկիել 28:11 - 19 և այլն):

Թեև մենք հստակ չգիտենք, թե երբ են հրեշտակները սկսել գոյություն ունենալ, սուրբ գրությունները մեզ ասում են, որ նրանք եղել են ամբողջ տիեզերքի ստեղծման ժամանակ (տես Հոբ 38 - 4): Հին Կտակարանում նրանք Գեդեոնին կանչում էին ծառայելու (Դատավորներ 7) և Սամսոնին օծում էին որպես նազիրե, երբ դեռ մոր արգանդում էր (Դատավորներ 6:13–3): Երբ Աստված կանչեց Եզեկիել մարգարեին, նրան տրվեցին հրեշտակների տեսիլքներ երկնքում (տես Եզեկիել 5):

Նոր Կտակարանում հրեշտակները ավետեցին Քրիստոսի ծնունդը Բեթղեհեմի դաշտերում գտնվող հովիվներին (Ղուկաս 2:8-15): Հովհաննես Մկրտչի (Ղուկաս 1:11-20) և Հիսուսի (Ղուկաս 1:26-38) ծնունդները նրանց կողմից նախապես ազդարարվել են Զաքարիային և Մարիամ Աստվածածնին:

Հրեշտակների մեկ այլ նպատակը Աստծուն փառաբանելն է Օրինակ՝ երկնքում գտնվող Աստծո գահի վրա գտնվող չորս կենդանի արարածները, ըստ երևույթին, հրեշտակների դասակարգ կամ տեսակ են։ Նրանց տրվել է պարզ, բայց խորը խնդիր՝ շարունակաբար փառաբանել Տիրոջը (Հայտնություն 4):

Կան նաև հրեշտակներ, որոնք օգնում են մարդկանց, հատկապես նրանց, ովքեր դարձի են գալիս և վիճակված են ժառանգելու փրկությունը (Եբրայեցիս 1, Սաղմոս 14): Մի դեպքում նրանք երևաց, որ պաշտպանում էին Եղիսե մարգարեին և նրա ծառային (տես Բ Թագավորաց 91–2): Մեկ այլ իրավիճակում Աստված արդար ոգի ուներ՝ բանտի դուռը բացելու՝ առաքյալներին ազատելու համար (Գործք 6։16–17)։ Աստված նրանց օգտագործեց և՛ ուղերձ հաղորդելու, և՛ Ղովտին Սոդոմից փրկելու համար (Ծննդոց 5:18-20):

Հիսուսն Իր հետ կունենա և՛ սրբեր (դարձի դարձած, հարություն առած քրիստոնյաներ), և՛ սուրբ հրեշտակներ, երբ Նա վերադառնա երկիր, որը կոչվում է Իր Երկրորդ Գալուստը (տես 1 Թալեսոնացիս 4–16):

2 Թեսաղոնիկեցիս 1-ի գիրքը, համարները 7 և 8, բացահայտում է, որ այն հրեշտակային էակները, ովքեր կվերադառնան Հիսուսի հետ, կօգտագործվեն արագ գործելու նրանց հետ, ովքեր մերժում են Աստծուն և հրաժարվում են հնազանդվել ավետարանին:

Եզրափակելով, հրեշտակները գոյություն ունեն և՛ Աստծուն, և՛ մարդկանց ծառայելու համար։ Աստվածաշունչը մեզ ասում է, որ նրանց ճակատագիրը չի լինի կառավարել տիեզերքը (նոր երկինքն ու նոր երկիրը) հավերժության ընթացքում: Այդ պարգևը, որը հնարավոր է դարձել Քրիստոսի զոհաբերության շնորհիվ, կտրվի Աստծո մեծագույն ստեղծագործությանը` մարդկությանը, մեր դարձից և հարությունից հետո: